Η Καταλονία, η αξιολόγηση και η Ευρώπη που κλονίζεται…

Σε κάθε αξιολόγηση, κάποια σοβαρή εξέλιξη στην Ευρώπη αλλάζει το κλίμα και τις συνθήκες. Θυμηθείτε: Η «Τραμπομανία», το Brexit, οι εκλογές σε Γαλλία και Γερμανία, η άνοδος των εθνικιστών σε άλλες χώρες, άφησαν ξεκάθαρα το αποτύπωμά τους στις διαπραγματεύσεις με τους Θεσμούς.

Αυτή τη φορά, η Καταλονία βρίσκεται στην κορυφή της επικαιρότητας, απειλώντας (για μία ακόμη φορά) τη συνοχή της Ευρώπης. Δημιουργεί νέες απειλές για αλλαγή συνόρων στην καταταλαιπωρημένη, από την οικονομική κρίση, Ευρώπη.

Ωστόσο, οι συσχετισμοί δεν είναι ίδιοι με τη δεκαετία του ’90, όταν ολοκληρώθηκαν οι τελευταίες αλλαγές συνόρων και ισορροπιών (Ανατολική Ευρώπη, Βαλκάνια). Τώρα, απειλείται η συνοχή μίας από τις ισχυρότερες οικονομίες της Γηραιάς Ηπείρου κι αυτό είναι πολύ πιο επικίνδυνο απ’ ότι οι επιπτώσεις της υφέρπουσας οικονομικής κρίσης.

Χειρότερο κι απ’ αυτό, όμως, είναι η παραβίαση και του τελευταίου «οχυρού» του περιβόητου ευρωπαϊκού κεκτημένου, του σεβασμού του κανόνα για μη ανάμειξη στα εσωτερικά άλλης χώρας, όπως ατυχώς (sic) έπραξε ο πρεσβευτής της Ισπανίας την Αθήνα, υιοθετώντας πλήρως τις θέσεις της αντιπολίτευσης και επικρίνοντας (έστω εμμέσως) την κυβέρνηση, για τις δημόσιες δηλώσεις ως προς τις εξελίξεις στην Καταλονία.

Αυτή, όμως, είναι η σημερινή Ευρώπη, όπως εκπροσωπείται από τους διαφόρους Ραχόι και άλλους ακραίους νεοφιλελεύθερους ηγέτες. Αυτοί που με την οικονομική και κοινωνική πολιτική τους, οδηγούν το «καράβι» της Ε.Ε. ολοταχώς προς τα βράχια…

Με αυτή, όμως, την ευρωπαϊκή ηγεσία, ο Αλέξης Τσίπρας και οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης πρέπει να διαπραγματευτούν την τρίτη αξιολόγηση και να τους πείσουν ότι τα στοιχεία της ελληνικής οικονομίας δείχνουν ότι η χώρα κινείται σε θετική πορεία, παρά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων έχουν φτάσει στα όρια της φοροδοτικής τους ικανότητας.

Στο επίπεδο των τεχνοκρατών των Θεσμών, η κυβέρνηση έχει ατράνταχτα επιχειρήματα, καθώς για τους γραφειοκράτες προέχουν τα μακροοικονομικά νούμερα, σε σχέση με τις ανθρώπινες ζωές. Και σε αυτό το επίπεδο, τα πηγαίνουμε πολύ καλά. Άλλωστε, η απόκλιση που διαπιστώνουν ακόμη και οι «σκληροί» του ΔΝΤ είναι λίγων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Σε άλλες εποχές, οι «τρύπες» ξεπερνούσαν τα 2-3 δισ., με αποτέλεσμα τα νέα ακόμη πιο σκληρά μέτρα…

Τα νούμερα βγαίνουν, οι εξελίξεις δεν αφήνουν περιθώρια για νέες ακόμη πιο σκληρές πιέσεις… Οπότε, είναι ευκαιρία για την κυβέρνηση να αποσπάσει όσο το δυνατόν καλύτερους όρους, ώστε έως τον ερχόμενο Αύγουστο να ασκήσει κοινωνική πολιτική και να ολοκληρώσει την έξοδο από την ασφυκτική εποπτεία, με τον καλύτερο τρόπο.