Η λιτότητα… σκοτώνει!
Ο τίτλος είναι κυριολεκτικός. Και εξηγούμαι: μπορεί ο κορονοϊός να έχει επιστημονικά επιβεβαιωθεί ότι είναι σαφώς πιο επικίνδυνος από μια απλή γρίπη, ειδικά για τις ευπαθείς ομάδες, όμως «χτύπησε» την Ευρώπη και δη, (τουλάχιστον για την ώρα) την Ιταλία σε ένα διάστημα που η λιτότητα είχε «τσακίσει» τα εθνικά συστήματα υγείας αφήνοντας τα με κενά και ελλείψεις που τώρα πληρώνουμε κυριολεκτικά με ανθρώπινα θύματα.
Θα σταθώ ειδικά στο παράδειγμα της Ιταλίας διότι είναι άκρως ενδεικτικό, όχι μόνο επειδή η χώρα μετρά τον μεγαλύτερο αριθμό κρουσμάτων κορονοϊού στην Ευρώπη (και τον δεύτερο μεγαλύτερο παγκοσμίως μετά την Κίνα), αλλά κι επειδή έζησε στο «πετσί» της τις περίφημες συνταγές λιτότητας των νεοφιλελεύθερων γερακιών σε Βρυξέλλες και Βερολίνο.
Κατάφερε, βέβαια, να γλιτώσει να υποστεί ένα Μνημόνιο, όμως μόνο και μόνο διότι οι προηγούμενες συστημικές ιταλικές κυβερνήσεις (ανεξαρτήτως πολιτικού… χρώματος) ακολούθησαν πιστά τις οδηγίες των γραφειοκρατών ρίχνοντας γερό… μαχαίρι στις δημόσιες δαπάνες, στους μισθούς, στις συντάξεις κλπ. Μεταξύ των δαπανών που κόπηκαν δραστικά ήταν, τι άλλο, αυτές που αφορούσαν το σύστημα Υγείας.
Οι συνολικές περικοπές στο τομέα της δημόσιας υγείας στην Ιταλία, τα τελευταία χρόνια, υπολογίζεται ότι ξεπέρασαν τα 37 δισ. ευρώ και το αποτέλεσμα αυτού είναι οφθαλμοφανές σε όλα τα επίπεδα. Εκτιμάται ότι από το κλείσιμο τμημάτων και ολόκληρων κλινικών η συνολική μείωση σε κλίνες στα δημόσια νοσοκομεία έφτασε τις 70.000, ενώ η μείωση του προσωπικού άγγιξε το 50%!
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ο αριθμός των νοσοκομειακών κλινών περιορίστηκε στις 3,2 κλίνες ανά 1.000 κατοίκους, όταν στη Γαλλία το ίδιο νούμερο ανεβαίνει στις 6 κλίνες και στη Γερμανία στις 9. Και μιλάμε –μην ξεχνιόμαστε- για την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ενωμένης Ευρώπης.
Προφανώς υπάρχει διαφοροποίηση στην ίδια τη χώρα, μεταξύ του πλούσιου βορρά και του φτωχότερου νότου, κάτι που –αν μη τι άλλο- βοηθά στην καλύτερη αντιμετώπιση της επιδημίας που είναι πιο ισχυρή στο βορρά. Ενδεικτικά στη Λομβαρδία η αναλογία είναι 3,7 κλίνες ανά 1.000 κατοίκους, σε σχέση με το 2,9 της Καλαβρίας. Όμως, οι περικοπές των προηγούμενων χρόνων ήταν καθολικές και τώρα η ιταλική κυβέρνηση τρέχει και δεν φτάνει να τις καλύψει με επιπλέον προμήθειες και προσλήψεις. Αλλά αυτό, κατόπιν… εορτής!
Δεν είναι να απορεί κανείς πως οι ελλείψεις που παρουσιάζει η γείτονα στην αντιμετώπιση της επιδημίας είναι τεράστιες. Η εικόνα είναι απογνωστική, με τους γιατρούς και το προσωπικό να βρίσκονται στα όρια αντοχής τους, τις αρχές να έχουν στρατολογήσει πλέον ακόμη και συνταξιούχους γιατρούς για να βοηθήσουν, ενώ υπάρχουν πληροφορίες ότι έχουν αρχίσει να στήνονται σκηνές και πρόχειρα καταλύματα στους προαύλιους χώρους των νοσοκομείων για τη φιλοξενία ασθενών.
Προφανώς τα νούμερα είναι τεράστια, καθώς η επέλαση της επιδημίας συνεχίζει ακάθεκτη. Οποιοδήποτε σύστημα υγείας, ακόμη και στο πλέον προηγμένο και οργανωμένο κράτος, θα είχε… κλατάρει. Όμως, το σύστημα υγείας της Ιταλίας υποδέχτηκε την κρίση ήδη αποδυναμωμένο, με λιγότερες κλίνες, λιγότερες ΜΕΘ, λιγότερο προσωπικό, άρα σε μειονεκτική θέση.
Για τα δικά μας… χαΐρια δεν χρειάζεται να μιλήσουμε, το τι συμβαίνει στα ελληνικά νοσοκομεία, ειδικά μετά την κρίση, το γνωρίζουμε όλοι!
Ευτυχώς με τη λιτότητα, μειώθηκαν τα ελλείμματα. Όμως, από την πολύ… λιτότητα, μειώθηκε τελικά και ο ανθρώπινος πληθυσμός.