Η νίκη Όρμπαν και η επικίνδυνη εξαφάνιση των διαχωριστικών γραμμών μεταξύ Δεξιάς και Ακροδεξιάς

Η ανάδειξη του Βίκτορ Όρμπαν σε… λαϊκό ήρωα της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς ήταν κάτι που, πιθανότατα, ούτε ο ίδιος δεν περίμενε. Καταντήσαμε, ωστόσο, να το δούμε και αυτό.

Το θλιβερό δε, είναι ότι τις… σαμπάνιες για την θεαματική επανεκλογή του Ούγγρου ηγέτη δεν τις άνοιξαν μόνο οι συνήθεις ύποπτοι σε όλες τις γωνιές της Ευρώπης. Οι κατεξοχήν ακροδεξιοί, μάλλον, αντέδρασαν όπως θα περίμενε κανείς: από τους έλληνες χρυσαυγίτες και τους κρυφοναζιστές του γερμανικού AfD έως τους σκληροπυρηνικούς βαυαρούς χριστιανοκοινωνιστές, τους ολλανδούς του Γκερτ Βίλντερς, τους αυστριακούς ακροδεξιούς και την παρέα της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία. Για όλους αυτούς, το εκλογικό αποτέλεσμα της Ουγγαρίας δικαίωσε τη ρητορική τους, ειδικά στο ζήτημα του Προσφυγικού, αν λάβουμε υπόψη πως ο Όρμπαν ήταν από τους πρώτους που σήκωσε το… λάβαρο της επανάστασης κατά των προσφυγικών ροών πετυχαίνοντας με το… έτσι θέλω (και παρά τις απειλές των Βρυξελλών) να κρατήσει τα σύνορα του σχεδόν κλειστά.    

Όμως, με τι λόγια να σχολιάσει κανείς την… ικανοποίηση που εξέφρασε η ηγεσία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ουγγαρία. Βέβαια, αν λάβουμε υπόψη τη μορφή που έχει πάρει το ΕΛΚ, με βάση το προφίλ των σημερινών μελών της (ανάμεσα στα οποία ανήκει, βεβαίως, και η Νέα Δημοκρατία), δεν θα έπρεπε να μας ξενίζει τόσο πολύ το γεγονός αυτό. Προσπαθώντας να «τσιμπήσει» ψήφους, η παλιά κλασσική ευρωπαϊκή κεντροδεξιά που κάποτε αποτελούσε έναν από τους πυλώνες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, βρέθηκε να… αλληθωρίζει προς την ακροδεξιά. Πως αλλιώς, άλλωστε, βρέθηκε να έχει ως μέλος (και να χαίρεται για τη νίκη του) το ξενοφοβικό έως ευρωσκεπτικιστικό Φιντές του κυρίου Όρμπαν.

Εν όψει των ευρωεκλογών του 2019, οι πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης ανησυχούν βάσιμα για την άνοδο των ακροδεξιών και τον τρόπο που η απήχηση τους μπορεί να αλλάξει τη μορφή και σύνθεση της επόμενης Ευρωβουλής. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι στα πλαίσια του ανταγωνισμού για την εκλογική πίτα, είναι θεμιτό για την ευρωπαϊκή mainstream Δεξιά να… αγκαλιάζει τους ακροδεξιούς προκειμένου να εκμεταλλευτεί την ενίσχυση των υπερσυντηρητικών τάσεων στην κοινή γνώμη. Αν θελήσει να το κάνει προς άγραν ψήφων, αν θελήσει να εξαφανίσει τις διαχωριστικές γραμμές, θα είναι η ίδια υπεύθυνη για την επόμενη ημέρα και τη δημιουργία μιας, πιθανότατα, επικίνδυνης κατάστασης για τα πολιτικά και κοινωνικά δεδομένα της Ευρώπης συνολικά, που μακροπρόθεσμα μπορεί να κλονίσει σε σημείο διάλυσης το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Αν παίζεις με τη φωτιά, μπορεί στο τέλος και να καείς!