Η… παιδοκτόνος Νέα Δημοκρατία

Του Νάσου Αθανασίου*

Έρχονται στιγμές που η ιστορία σε περιπαίζει. Αυτό ακριβώς έγινε κατά τη συζήτηση στη Βουλή για τα Rafale και τις Belharra. Η ιστορία περιγελούσε τη ΝΔ. Την εμφάνιζε αποδεδειγμένα ως ένα κόμμα που επιτίθεται στον ίδιο τον εαυτό του. Μια παράταξη που, ακόμη χειρότερα, λέρωνε τον εαυτό της. Και ιδού η απόδειξη…

Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του εβδομήντα πρωθυπουργός ήταν ο ιδρυτής της ΝΔ Κωνσταντίνος Καραμανλής, υπουργός Εθνικής Άμυνας ο Ευάγγελος Αβέρωφ και μέλος της ίδιας αυτής κυβέρνησης ο θείος του σημερινού υπουργού Εθνικής Άμυνας (ο γράφων ήταν «άψητος» συντάκτης της Καθημερινής).

Τότε, σε κάθε ευκαιρία, λεωφορεία της Πολεμικής Αεροπορίας παραλάμβαναν δημοσιογράφους και τους μετέφεραν στις εγκαταστάσεις της ΕΑΒ για να τους ξεναγήσουν σε όσα θαυμαστά άρχισαν να γίνονται εκεί. Προσωπικά, με εντυπωσίασε το τμήμα Patriot.

Αν ανατρέξετε στις εφημερίδες της εποχής, θα επιβεβαιώσετε του λόγου το αληθές και θα διαπιστώσετε ότι υπήρχε ένα απόλυτα εξειδικευμένο τεχνοκρατικό όραμα και ένα σχέδιο, για το οποίο η ΝΔ θα μπορούσε άνετα να διεκδικήσει την πατρότητά του.

Το σχέδιο εκείνο γίνεται τώρα κουρέλι. Πώς; Με τον εξοστρακισμό της ΕΑΒ από τις προμήθειες που η κυβέρνηση εξασφάλισε για τις ένοπλες δυνάμεις. Εδώ ανακύπτουν βασανιστικές απορίες…Ας μελετήσουμε τα πράγματα με ψυχρή ματιά.

Όσοι βουλευτές είδαν τα σχετικά έγγραφα δεν μπορούν να απαντήσουν στο βασικό ερώτημα: Πόσο θα στοιχίσει η συντήρηση των Rafale; Φαίνεται ότι επαναλαμβάνουμε την παλιά αμαρτία να αγοράζουμε ένα οπλικό σύστημα σε άλφα τιμή η οποία τριπλασιάζεται με τον χρόνο.

Εν πάση περιπτώσει η αμυντική μας βιομηχανία απουσιάζει όχι μόνο από την κατασκευή αλλά και από τη συντήρηση.

Ποια λογική έχει ο εξοστρακισμός της ΕΑΒ; Σε άλλες χώρες διόλου μακρινές υπάρχουν συμφωνίες για μεταφορά τεχνογνωσίας (βλέπε Τουρκία), ενώ εδώ δεν αφήνουν τη δική μας βιομηχανία να αλλάξει μια βίδα. Ούτε στην περίπτωση των Belharra υπάρχει κάποια δέσμευση για τη συμμετοχή της αμυντικής βιομηχανίας μας σε κάποιο κατασκευαστικό στάδιο.

Τρεις φορές ο αρμόδιος υπουργός ανέφερε, χωρίς να παρουσιάσει καμιά υπογραφή, ότι πενήντα ελληνικές εταιρείες θα αναλάβουν κάποιο έργο σε σχέση με τα δύο αυτά οπλικά συστήματα. Αποτελεί τούτο ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας; Για κάποιον που δεν έχει εντρυφήσει σε τέτοια θέματα η απάντηση θα μπορούσε να είναι καταφατική. Στην ουσία πρόκειται για ένα μεγάλο μηδενικό.

Ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας σε όρους αγοράς και συνήθους πρακτικής είναι κάτι όχι μόνο πολύ περισσότερο αλλά και πολύ διαφορετικό.

Οι εκπρόσωποι των ιδιωτικών εταιρειών αμυντικής βιομηχανίας υποστηρίζουν ότι σε κάθε δισεκατομμύριο που δίνεις εσύ για αγορά οπλικών συστημάτων παίρνεις πίσω για την αμυντική σου βιομηχανία 300 εκατομμύρια. Πρόκειται για τον άτυπο «κανόνα του 30%». Προσθέτουν μάλιστα ότι η Τουρκία ήταν εκείνη που για πρώτη φορά ζήτησε 40% και όλοι έλεγαν ότι δεν θα της δοθεί. Το αποτέλεσμα είναι ότι όχι μόνο της δόθηκε αλλά σε επόμενη φάση εξασφάλισε και μεταφορά τεχνογνωσίας.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, όπως διατυπώνεται (όχι κρυφά) από έμπειρους επιχειρηματίες όπλων.

Στις δημοκρατίες δεν θίγονται τα όσια, όπως πχ η λαϊκή κυριαρχία, ο κοινοβουλευτικός και δημοσιογραφικός έλεγχος και τα συναφή, αλλά θίγονται οι όσιοι – για την ακρίβεια εκείνοι που κάποιοι μηχανισμοί προσπαθούν να οσιοποιήσουν.

Ερχόμαστε λοιπόν τώρα στον όσιό της ΝΔ, όπως αυτός εμφανίστηκε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης σε δύο συνεχόμενες χρονιές.

Στη ΔΕΘ του 2020 εξαγγέλθηκε η προμήθεια 18 Rafale. Είχε προηγηθεί η εκτίμηση Μητσοτάκη ότι οι Belharra είναι πολύ ακριβές και θα αργήσει η προμήθειά τους. Σημειώστε ότι υπάρχει εταιρική σχέσηBelharra –Rafale. Θυμίζω επίσης, πως υπό τον όρο ότι η προμήθεια των 18 Rafale δεν θα ακυρώσει τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό των ενόπλων δυνάμεων ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφισε τη σύμβαση (τότε γινόταν λόγος και για επικείμενη αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία).

Στην επόμενη ΔΕΘ(2020-2021)ο κύριος Μητσοτάκης ανακοινώνει την προμήθεια επιπλέον 6 Rafale εκτός σχεδιασμού. Το ταπεινωτικό για όσους φορούν στολή είναι ότι δεν το γνώριζε καν ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας. Εδώ δικαιούται να αναρωτηθεί κανείς: Πού είναι το σχέδιο; Πού είναι η επιτελικότητα; Πού είναι το κράτος – στρατηγείο; Τίποτε από όλα αυτά. Υπήρχε μονάχα η έμπνευση του πεφωτισμένου ηγέτη.

Προβάλλεται η εξήγηση ότι στην Ελλάδα έγινε εφικτή η αγορά Belharra επειδή η Αυστραλία ακύρωσε την αγορά γαλλικών υποβρυχίων. Εντυπωσιακά και ελκυστικά είναι όλα αυτά αλλά μοιάζουν πολύ με χαρτοπαιξία. Ε λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει τη μελέτη και τον σχεδιασμό αντί της χαρτοπαιξίας.

Όσοι υποστηρίζουν ότι η αγορά των Belharra κατορθώθηκε επειδή οι Αυστραλοί ακύρωσαν την παραγγελία τους για τα υποβρύχια, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να επιβεβαιώνουν ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως εντελώς εξαρτημένη χώρα και ότι βρίσκεται σε τέτοια απελπισία ώστε να εφαρμόζει αναγκαστικά αποφάσεις και συμφωνίες άλλων χωρών.

Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, όπως κάποιοι κυβερνητικοί βουλευτές ισχυρίστηκαν, τότε καταλήγουμε στην τραγωδία.Η ελληνική κυβέρνηση είναι ανίκανη να σχεδιάσει και γι’ αυτό καταφεύγει στην υποτέλεια, την οποία προσπαθεί να σκεπάσει με φληναφήματα περί αριστείας και μαγικής διαπραγμάτευσης.

Ο Α/ΓΕΕΘΑ μίλησε για «ναυτικό του μέλλοντος» και ο Α/ΓΕΝ για «αντιαεροπορικό τείχος από τη θάλασσα». Ουδείς αμφιβάλει ότι είναι κραυγαλέα η ανάγκη αμυντικής θωράκισης της χώρας. Είναι απολύτως αναγκαία η κάλυψη των κενών που δημιουργήθηκαν στις ένοπλες δυνάμεις από την οικονομική κρίση. Κάποιοι μας υποχρέωσαν να τρέχουμε. Είναι η συμπεριφορά της Τουρκίας; Είναι. Είναι τα μνημόνια που καθήλωσαν την άμυνά μας; Είναι.

Όμως, όταν τρέχεις είναι δύσκολο να πάρεις τις σωστές αποφάσεις. Υπό το κράτος αυτής της σπουδής ποιο είναι μέχρι σήμερα το αποτέλεσμα;

Ποιος μπορεί να διαψεύσει ότι είχαμε υποβρύχια αλλά δεν είχαμε τορπίλες; Υποβρύχια playmobil! Ποιος μπορεί να διαψεύσει ότι άρματα μάχης μπορούν να παρελάσουν στη Λεωφόρο Αμαλίας, στο Σύνταγμα, αλλά δεν έχουν βλήματα διότι δεν μας τα παρέχει η προμηθεύτρια εταιρεία; Άρματα μάχης playmobil!

Χωρίς σχεδιασμό, εμπιστευόμενοι την έμπνευση ενός ατόμου, του οσίου και πεφωτισμένου ηγέτη, καταλήγουμε σε playmobil. Ποιος επιθυμεί στην πατρίδα μας playmobil πολιτικές και ενδεχομένως playmobil πρωθυπουργό;

«Μην φέρνετε αντιρρήσεις,χρειαζόμαστε εθνική ομοψυχία», έλεγε η κυβέρνηση στην αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτή είναι νοοτροπία δεσποτικού κράτους της νοτιοδυτικής Ασίας. Όταν η Θάτσερ έκανε την εκστρατεία στα Φώκλαντ και αναχωρούσαν τα βρετανικά πολεμικά, δημοσιογράφοι στο BBC στρέφονταν εναντίον της και εναντίον του πολέμου. Αυτή είναι η Δύση σε σύγκριση με κάποιες χώρες της Ανατολής.

Η χώρα χρεοκόπησε το 2009. Το αποτέλεσμα αυτής της χρεοκοπίας ήταν ότι ο αμυντικός προϋπολογισμός περικόπηκε κατά 50% στο διάστημα 2010 – 2015. Σε τι κατάσταση βρέθηκαν τότε οι ένοπλες δυνάμεις ας το συναισθανθούν εκείνοι που τα έζησαν από τα μέσα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σταμάτησε αυτήν την κατρακύλα. Εκείνο που τελικά θέλω να πω, και για το οποίο ζήτησα επιστημονική επαλήθευση, είναι το εξής: Αν λειτουργούσε έστω στοιχειωδώς, έστω σε επίπεδο κόστους η αμυντική βιομηχανία μας, τότε καμιά χρεοκοπία και κανένα μνημόνιο δεν θα μπορούσε να σου πει «κόψε τις αμυντικές σου δαπάνες κατά 50%».

Γιατί; Διότι κατά κανόνα η αμυντική βιομηχανία παράγει κέρδος.

* Δημοσιογράφος – Βουλευτής Ανατολικής Αττικής του ΣΥΡΙΖΑ