Η περίπτωση Κούλογλου, οι «αρνητές πραγματικότητας» και οι «μωρές παρθένες»

Του Γιώργου Παναγιωτόπουλου*
Το «επάγγελμα ΣΥΡΙΖΑ» έγινε φτωχότερο, αφού ο Στέλιος Κούλογλου, ευρωβουλευτής-εργολάβος υπονόμευσης Τσίπρα τα τελευταία χρόνια, ανεξαρτητοποιήθηκε.

Φυσικά, χωρίς να παραδώσει την έδρα στο κόμμα, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του τον Κώδικα Δεοντολογίας που υπέγραψε ως υποψήφιος και ο οποίος κώδικας προβλέπει το ακριβώς αντίθετο. Ουδεμία έκπληξη. Ταυτόχρονα, άλλος δηλώνει -για να πάει καλά η εβδομάδα- ότι, «δεν μπορεί να εκπροσωπεί ένα κόμμα της Αριστεράς ο Κασσελάκης». Πάμε επανάληψη:

• Η υποψηφιότητα Κασσελάκη εγκρίθηκε από το Διαρκές Συνέδριο του Κόμματος. Άρα, έγκυρη. Δεν ετέθη θέμα αριστερόμετρου, οπότε πήγαμε κάλπη κατά το Καταστατικό. Ο Κασσελάκης (δηλαδή η κοινωνία των μελών) κέρδισε κατά κράτος, στον δεύτερο γύρο, τους πρωταίτιους της ήττας του 17%, οι οποίοι δεν αισθάνθηκαν ούτε στιγμή την ανάγκη να παραιτηθούν από τα Όργανα του κόμματος, καθώς είχαν μεταλλαχθεί σε «μωρές παρθένες» ξεχνώντας ότι, χωρίς τον Τσίπρα (που παραιτήθηκε αφού έφαγε το κεφάλι του γιατί άκουγε τους επαγγελματίες ΣΥΡΙΖΑ και κάτι ξεχασμένους από τη ζωή σημιτοφύλακες) και τους πολιτικούς πρόσφυγες που έφθασαν στην όχθη του ΣΥΡΙΖΑ, θα ζούσαν ακόμα στον ποιοτικό παράδεισο και στην ποσοτική κόλαση του 3%.
• Επειδή στην περιγραφή έργου ενός «επαγγελματία ΣΥΡΙΖΑ» αναφέρεται ρητά ότι «κάτι σου χρωστάει η ζωή» και ότι «ο μήνας που θρέφει τους 11, υπάρχει», κάθε αντίθετο είδος αντιμετωπίζεται ως ξενιστής θανατηφόρου ιδεολογικής επιμόλυνσης. Αυτό αδυνατούν να το εμπεδώσουν οι «αρνητές πραγματικότητας», οι οποίοι κατέχουν τη μόνη αλήθεια από τη στιγμή που έμαθαν να διαβάζουν, τους στοιχειώνουν οι διάδρομοι «κομματική δαπάνη» ανάδειξης και η συγκολλητική τους ουσία είναι η ίντριγκα. Ήταν οι ίδιοι που πανηγύριζαν ότι, κέρδισαν με 160-88 την πρότασή μου στην Κεντρική Επιτροπή να πάει η εκλογή προέδρου μετά το Συνέδριο για να έχουμε ψηφίσει πρώτα τι κόμμα θέλουμε και τι πρόεδρο χρειαζόμαστε (κάτι που είχε προτείνει και ο Παυλος Πολακης στην ομιλία του, νωρίτερα). Είναι «αργά για δάκρυα, Στέλλα», που λέει και το τραγούδι.
• Το βιογραφικό Κασσελάκη ήταν γνωστό όταν εγκρίθηκε η υποψηφιότητά του. Άσε που, αν διαβάσουμε αναδρομικά τα άρθρα των σοκαρισμένων, από το ‘89 μέχρι και το ‘23, θα κλαίμε από τα γέλια.
• Με βάση το καταστατικό, πρόεδρος εκλέχθηκε ο Κασσελάκης. Αυτά που είπε ο Τζουμάκας εκτός οργάνων, στην τηλεόραση, δεν λέγονται ούτε σε ταινίες και θα έπρεπε να είχε φύγει από μόνος του. Αυτά που λένε κι άλλοι, με κάνουν να απορώ ως προς το τι εξυπηρετούν και, γενικά, πρέπει με σύνεση να αντιληφθούμε ότι, η μεθοδολογία της διάλυσης ενίοτε επιστρέφει ως μπούμερανγκ.

* Μέλος Κεντρικής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.