Η προοδευτική Ιταλία κέρδισε τη μάχη, αλλά όχι τον πόλεμο

Ακόμη κι αν κόψεις το κεφάλι του φιδιού, αυτό παραμένει ακόμη επικίνδυνο και ικανό να σε δαγκώσει και να σε σκοτώσει. Είναι κάτι που πρέπει να θυμούνται στη γειτονική Ιταλία, που μπορεί να έσπευσε δικαιολογημένα να γιορτάσει την ήττα του Ματέο Σαλβίνι στην κρίσιμη τοπική κάλπη στην Εμίλια Ρομάνια, αλλά δεν έχει περιθώρια να εφησυχάσει.

Ο ακροδεξιός ηγέτης έκανε το δεύτερο λάθος υπολογισμό μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες.

Το πρώτο ήταν το περασμένο καλοκαίρι, όταν παραιτήθηκε και διέλυσε τη κυβερνητική του συνεργασία με το Κίνημα των Πέντε Αστέρων θέλοντας να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές, τις οποίες θεωρούσε βέβαιο ότι θα κερδίσει. Τελικά αντί η χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές, οι Πεντάστεροι και το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα έκαναν… την καρδιά τους πέτρα, παραγκώνισαν τις τεράστιες διαφορές τους και σχημάτισαν κυβέρνηση με τις δεδομένες ευλογίες και των Ευρωπαίων.

Έκτοτε ο Σαλβίνι περίμενε με αδημονία να πάρει την εκδίκηση του και συνάμα να διαλύσει τη δεδομένα ευάλωτη συνεργασία Πεντάστερων-Δημοκρατικών. Θεωρούσε ότι θα μπορέσει να το καταφέρει με τις τοπικές εκλογές που θα διοργανωθούν διαδοχικά σε αρκετές περιφέρειες της χώρας μέσα στη χρονιά, ξεκινώντας από την νευραλγικής σημασίας Εμίλια Ρομάνια.

Πρόκειται για μια περιοχή του βορρά, μια περιοχή σχετικά πλούσια, που ωστόσο τυγχάνει να αποτελεί την ιστορική γενέτειρα του Δημοκρατικού Κόμματος, που δεν είχε χάσει ποτέ μέχρι σήμερα τα ηνία της περιοχής.

Οι δημοσκοπήσεις έδειχναν την υπερσυντηρητική συμμαχία του Σαλβίνι να βρίσκεται μπροστά, κάτι που τον είχε οδηγήσει σε τολμηρές δηλώσεις για τον αντίκτυπο της κάλπης της περιοχής στις πολιτικές ισορροπίες της Ρώμης. Μια ήττα θα ήταν εξαιρετικά βαρύ χτύπημα για τους Δημοκρατικούς, σε ένα διάστημα που και οι Πεντάστεροι αντιμετωπίζουν εσωτερικό πρόβλημα με την προ ημερών παραίτηση του αρχηγού τους Λουίτζι ντι Μάιο, οπότε εύλογα οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούσαν ότι ήταν πιθανό ο κυβερνητικός συνασπισμός να μην επιβιώσει του πλήγματος.  

Είτε επειδή τα σενάρια αυτά θορύβησαν τους κατοίκους της περιοχής είτε επειδή το αντι-κίνημα των Σαρδέλων, κατά της ακροδεξιάς και των ιδεών της έκανε φοβερή δουλειά τους τελευταίους μήνες στην αφύπνιση των πολιτών, το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που ο Σαλβίνι περίμενε. Και αυτό ήταν το δεύτερο λάθος του!

Κατάφερε βέβαια να κερδίσει τις εκλογές στην περιφέρεια της Καλαβρίας στον ιταλικό νότο, αλλά έχασε το πολυπόθητο σκήπτρο της Εμίλια Ρομάνια και η ιταλική αγορά και τα ιταλικά ομολόγα πήραν την ανιούσα προεξοφλώντας την επιβίωση της κυβέρνησης.

Ωστόσο, το τελευταίο είναι κάθε άλλο παρά βέβαιο μακροπρόθεσμα. Και ο ίδιος ο Σαλβίνι πάντα εξαιρετικά επικίνδυνος για να τον… διαγράψει κανείς.

Αρκεί να σημειώσουμε τα εξής:

Πρώτον την κακή κατάσταση στο εσωτερικό των Πεντάστερων, που παρουσιάζουν σαφή σημάδια αποδόμησης, κάτι που σημαίνει ότι η κυβέρνηση παραμένει ευάλωτη και μπορεί να διαλυθεί χωρίς καν ο Σαλβίνι να βάλει το… χεράκι του.

Δεύτερον πως παρά την ήττα στην Εμίλια Ρομάνια, η Λέγκα του Βορρά παραμένει σταθερά πολύ μπροστά στις δημοσκοπήσεις σε εθνικό επίπεδο, άρα το φαβορί να κερδίσει τις εθνικές εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν.

Το ίδιο ισχύει για τον ακροδεξιό πιθανό συνεταίρο του, τους καθαρόαιμους φασίστες των Αδελφών της Ιταλίας που σταθερά κινούνται πάνω από το 10% στις δημοσκοπήσεις. Υπόψη πως οι Αδελφοί της Ιταλίας με δυσκολία έφτασαν το 2% στις εκλογές του 2013, για να εκτοξευτούν στο 4,4% στις βουλευτικές του 2018 και στο 6,4% στις περσινές ευρωεκλογές. Και με φόντο το Προσφυγικό και τον αυξανόμενο ευρωσκεπτικισμό και τα δύο κόμματα κάθε άλλο παρά δείχνουν τάσεις αποδυνάμωσης.

Κοινώς η ιταλική κυβέρνηση και οι δημοκρατικές δυνάμεις κέρδισαν μια παράταση, όμως είναι άγνωστο πόση θα είναι η διάρκεια της!