Η V+O, ο κ Π Μαρινακης και ο Γκεμπελς!
Κε Μαρινάκη, αν θέλεις προπαγάνδα κάνε το σωστά. Όπως ο Γκέμπελς. Η V+O έκανε απλώς την δουλειά της όπως μπορούσε και κατά την γνώμη μου καλύτερα από πολλούς άλλους!
Κοίτα να δεις, Παύλο. Αν είναι να το κάνεις, κάν’ το σωστά. Μην πετάς την μπάλα στην εξέδρα, μην ιδρώνεις από το μικρόφωνο και μην κουνάς τα χέρια σου σαν πρώην παιδί για τα θελήματα του Μαξίμου που ξαφνικά ντύθηκε κυβερνητικός εκπρόσωπος. Αν θέλεις να χτίσεις έναν μηχανισμό προπαγάνδας που να έχει τα κότσια να σταθεί στα διεθνή εγχειρίδια χειραγώγησης, πάρε μαθήματα από τον μέγιστο της τέχνης: τον Γιόζεφ Γκέμπελς. Όχι από τους μάστορες του «ρίξτε την ευθύνη αλλού και ό,τι κάτσει».
Η αποκάλυψη του inside story ήταν ένα χαστούκι που αντήχησε μέχρι τα μάρμαρα του Φόρουμ των Δελφών. Και εσύ, Παύλο, αντί να το αρπάξεις με το στήθος και να τρέξεις, έπαιξες άμυνα απελπισίας: «Ιδιώτης πληρώνει ιδιώτες», είπες. Σοβαρά τώρα; Αυτό είναι το καλύτερο που έχει να επιδείξει ο επικοινωνιακός στρατός του Κυριάκου; Αν ήσουν στις αίθουσες του 1933, με τέτοια δικαιολογία, ούτε για αφισοκολλητής του Ράιχ δεν θα σε κρατούσαν.
Η Ομάδα Αλήθειας, λες, είναι απαραίτητη για να αποδομήσει τη «χυδαιότητα της αριστεράς και της άκρας δεξιάς». Μα αυτό το έργο είναι τόσο παλιό, τόσο ξεθωριασμένο που ούτε στα υπόγεια της Konrad Adenauer Stiftung δεν θα το πρόβαλαν σε θερινό σινεμά. Όταν η προπαγάνδα είναι καλοστημένη, δεν έχεις ανάγκη να απολογείσαι με υστερικές κορώνες. Χαμογελάς, λες μισές αλήθειες τυλιγμένες σε έναν πειστικό μανδύα και αφήνεις τον άλλον να πιστεύει ότι σκέφτηκε μόνος του τη «σωστή» εκδοχή.
Στη δική σου περίπτωση, Παύλο, το μόνο που κατάφερες ήταν να επιβεβαιώσεις πως το Μαξίμου έχει στήσει έναν ιδιωτικό στρατό πληρωμένων πληκτρολογητών. Κι όχι μόνο αυτό – οι ίδιοι άνθρωποι που “χτίζουν αλήθειες” στα timelines μας είναι αυτοί που υποτίθεται ότι σχεδιάζουν και τη στρατηγική του κυβερνώντος κόμματος. Το λένε σύγκρουση συμφέροντος και στις καλές οικογένειες δεν το αφήνουν να βγει παραέξω. Εδώ το έκανες σημαία.
Ο Γκέμπελς, αν μου επιτρέπεις τη σύγκριση, ήξερε ότι η μεγάλη προπαγάνδα δεν είναι η φτηνή διαφήμιση. Είναι η τέχνη να κάνεις το ψέμα τόσο μεγάλο και να το επαναλαμβάνεις τόσο συχνά, που στο τέλος να γίνεται αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Εσύ μας ζητάς να χειροκροτήσουμε τα παιδιά που πληρώνονται για να μας πείσουν ότι η κυβέρνηση κάνει το καλύτερο δυνατό, την ώρα που τα Τέμπη αιμορραγούν ακόμα και οι πολίτες πνίγονται στις υποσχέσεις για «ευθύνες που δεν κρύβονται».
Η αμηχανία σου, το σπάσιμο της φωνής σου, ο ιδρώτας πίσω από το χαμόγελο – όλα αυτά πρόδωσαν ότι δεν είσαι έτοιμος για το παιχνίδι που παίζεις. Και να σου πω κάτι; Το να έχεις απέναντί σου μια χώρα κουρασμένη από την κοροϊδία και τον εμπαιγμό, δεν είναι παίξε γέλασε. Χρειάζεται, τουλάχιστον, λίγη δεξιοτεχνία. Και σε αυτό, Παύλο, δεν πέρασες ούτε το πρώτο μάθημα.
Οπότε, κε Μαρινάκη, αν θέλεις προπαγάνδα, κάνε το σωστά. Αλλιώς άσε τους επαγγελματίες να δείξουν πώς γίνεται. Γιατί, τελικά, σε μια εποχή που η αλήθεια και το ψέμα παλεύουν στα χαρακώματα του διαδικτύου, ο χειρότερος προπαγανδιστής είναι εκείνος που δεν μπορεί να κρύψει ότι προπαγανδίζει.
