Ιδού οι ευθύνες για την Εθνική Τράπεζα

Δύο βδομάδες τώρα, η ελληνική οικονομία δεν ασχολείται με τα θέματα που θα έπρεπε να ήταν στην «πρώτη γραμμή» – όπως η προσέλκυση νέων επενδύσεων, ή αντιμετώπιση σοβαρών θεμάτων όπως το ξαφνικό «φούντωμα» της ανεργίας τον Αύγουστο ( εδώ κάτι δεν πάει καλά ) – αλλά με το ζήτημα της ξαφνικής(;), κόντρας μεταξύ του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας και του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Το πρόβλημα που προκάλεσε την διαμάχη είναι στην ουσία δευτερεύον: Μπορεί πάντα, η θέση του Προέδρου της Εθνικής Τράπεζας να περιβάλλεται με μια άχλη κύρους, αλλά αυτό είναι σήμερα – την εποχή των αυστηρών κανόνων της εταιρικής διακυβέρνησης – λιγότερο από ποτέ. Μη εκτελεστικό μέρος είναι ο Πρόεδρος μιας Τράπεζας, άρα δεν παίρνει αυτός τις αποφάσεις. Πολύ περισσότερο αν δεν έχει επιλέξει τους συνεργάτες του, αλλά επιλεγεί από αυτούς.

Τις πολλές αυτές μέρες που διήρκησε η διαμάχη γύρω από το όνομα του νέου Προέδρου της Εθνικής Τράπεζας, δεν θελήσαμε να πάρουμε θέση στα γεγονότα. Έστω και αν κάποιες φορές ήταν τόσο προκλητικά που μάλλον απαιτούσαν δημοσιογραφική παρέμβαση. Απλώς προσπαθήσαμε να τα ερμηνεύσουμε. Και να παράσχουμε στους ανθρώπους που μας παρακολουθούν μια τίμια πληροφόρηση, χωρίς παρωπίδες ή άλλες δουλείες, που συνήθως εμφανίζονται σε ανάλογες περιπτώσεις.

Προσπαθήσαμε όμως να πούμε το αυτονόητο: ότι οι τακτικές που ακολουθούνται οδηγούν σε μεγαλύτερα προβλήματα. Ότι οι πρόσκαιροι συμβιβασμοί μόνο για το καλό της Εθνικής Τράπεζας δεν είναι. ¨Ότι η εμπλοκή στην υπόθεση των εποπτικών μηχανισμών υπέρ συγκεκριμένης πλευράς, όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτα αλλά υποσκάπτουν το κύρος τους.

Είπαμε επίσης ότι τόσο η διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας όσο και του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ακολουθούν λάθος τακτική , από το αναγορεύουν την υπόθεση της επιλογής Προέδρου της ΕΤΕ ως το κορυφαίο σημείο της αντιπαράθεσής τους. Πως άλλα κρύβονταν από πίσω , ίσως κάποιες υπόγειες «συναλλαγές» με παράγοντες που επιδιώκουν να έχουν τον πρώτο λόγο στην ελληνική οικονομία από το παρασκήνιο , διατηρώντας παντού δικούς τους ανθρώπους. Οι οποίο για να πετύχουν το στόχο τους δεν διστάζουν προ ουδενός. Ούτε νοιάζονται για την τεράστια ζημιά που προξενούν στην αρχαιότερη τράπεζα της χώρας.

Δεν θελήσαμε να πάρουμε θέση επί του γεγονότος, το επαναλαμβάνουμε: Αλλά προσπαθήσαμε να «φωτίσουμε» τα προβλήματα που η εξέλιξη του παρήγαγε. Χωρίς προσωπικά ή άλλα απωθημένα.

Εκείνο όμως που δεν περιμέναμε είναι ο ρόλος του Ποντίου Πιλάτου που υιοθέτησε όλο αυτό το διάστημα η κυβέρνηση. Δεν αντέδρασε όταν κυκλοφόρησαν δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία η λίστα των υποψηφίων Προέδρων της Εθνικής Τράπεζας ήταν «πειραγμένη». Δεν είπε τίποτα όταν οι φήμες οργίαζαν σχετικά με τις «συναλλαγές» στελεχών του ΤΧΣ, διοίκησης της Εθνικής και κορυφαίου Θεσμικού παράγοντα για την επιβολή του Παναγιώτη Θωμόπουλου ως νέου Προέδρου. Από ηλικιακό ρατσισμό δεν διακατεχόμαστε. Αλλά είναι δυνατόν ένας 80χρόνος, ακόμα και με αρίστη κατάσταση υγείας να ηγείται της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών;

Η κυβέρνηση λοιπόν στην υπόθεση αυτή δεν …βαθμολογείται, διότι βαθμός κάτω του μηδενός δεν υπάρχει. Διότι κατόπιν εορτής ο αντιπρόεδρος της Γιάννης Δραγασάκης βγήκε και τι μας είπε ; Το εξής προφανές, ότι δηλαδή η διοίκηση της ΕΤΕ έπρεπε να αποτρέψει το ρήγμα μεταξύ της και του ΤΧΣ. Και ζήτησε από τον διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΤΕ κ. Λ.Φραγκιαδάκη να κάνει το παν ώστε να αποκατασταθούν οι σχέσεις με το ΤΧΣ που ως θεματοφύλακας του ελληνικού δημοσίου κατέχει το 40% των μετοχών της Τράπεζας.

Από ποιόν το ζήτησε αυτό ο κύριος αντιπρόεδρος; Από εκείνον που πρωταγωνίστησε – αν δεν την μεθόδευσε – στην ρήξη. Δεν μας έχει συνηθίσει, στο να εθελοτυφλεί ο κ. Δραγασάκης… Το ερώτημα επομένως παραμένει: Μπορεί ο οποιοσδήποτε μάνατζερ – και σε εταιρία με ισχυρή συμμετοχή του δημοσίου – να επικρατεί ως κράτος εν κράτει;

Η απάντηση είναι αυτονόητη και ελπίζουμε να μην αργήσει να δοθεί…