Ιστορικές… ανευθυνότητες

Μόνο για τη σωτηρία του ΔΟΛ πρέπει όλοι να αναλογιστούν τις «ιστορικές ευθύνες» τους;

Άρχισαν πάλι όλοι, μετά την τραπεζική «σφαλιάρα» των προσωρινών μέτρων, τη συμπαράσταση. Από την ΠΟΕΣΥ μέχρι τη Φώφη κι από την ΕΣΗΕΑ μέχρι τον Θεοχαρόπουλο. Και δώσ’ του κλάμα για την ελευθερία του Τύπου και την πολυφωνία και δώσ’ του κροκοδείλια δάκρυα για τους εργαζομένους. Οι οποίοι, να το τονίσουμε, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, είναι οι μοναδικοί χαμένοι της όλης ιστορίας. Όμηροι μέχρι προχτές του Ψυχάρη, δέσμιοι σήμερα των τραπεζών και των δικαστηρίων.

Αλήθεια, όμως. Για την κατάντια του ΔΟΛ και τα όσα έγιναν εκεί μέσα την τελευταία δεκαετία, θα αναλάβει κανείς τις «ιστορικές ευθύνες» του;