Κ. Νοτοπούλου: Ο Κασσελάκης διέλυσε τον ΣΥΡΙΖΑ
Συνέντευξη στην Ντίνα Σύρπου
Η απόφαση της Κατερίνας Νοτοπούλου να βγει μπροστά και να μιλήσει ανοικτά κατά του Στέφανου Κασσελάκη, όπως φαίνεται, δεν λήφθηκε βεβιασμένα. Την έλαβε, όπως εξηγεί η ίδια στην One Voice, όταν διαπίστωσε ότι, ο πρώην πρόεδρος «δεν εφαρμόζει ένα πολιτικό σχέδιο, κοινά συμφωνημένο, αλλά τον προσωπικό του πολιτικό σχεδιασμό». Πολύ περισσότερο όμως, όταν συνειδητοποίησε πως όλες οι προσπάθειες που έκαναν για την «αποδόμηση της κοινωνικά ανάλγητης πολιτικής της κυβέρνησης, επισκιάζονταν, με ευθύνη της ηγεσίας, από ισχυρές δόσεις εσωστρέφειας και παραπολιτικής που συνέτειναν στην απώλεια σοβαρότητας και αξιοπιστίας τους».
Στη συνέντευξή της η Κατερίνα Νοτοπούλου υπογραμμίζει ότι, ο πρώην πρόεδρος επιχείρησε να μεταλλάξει τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. σε ένα αρχηγοκεντρικό κόμμα και να διαλύσει ολόκληρο το οργανωτικό πλαίσιο λειτουργίας του, ενώ «όποιος διαφωνούσε, ασκούσε κριτική ή εξέφραζε διαφορετική άποψη από αυτή της ηγεσίας, βαφτιζόταν υπονομευτής».
Πάντως, όποιες κι αν είναι οι εξελίξεις -γιατί την ώρα της συζήτησής μας, ο Στέφανος Κασσελάκης δεν είχε εκφράσει ακόμη τις προθέσεις του- η Κατερίνα Νοτοπούλου εκτιμά ότι «μετά τα όσα προηγήθηκαν δεν θα εκλεγεί εκ νέου πρόεδρος».
Σε ό,τι αφορά γενικότερα το πολιτικό σκηνικό, η βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. πιστεύει ότι, αυτό που χρειάζεται είναι η επίτευξη μίας προγραμματικής συμφωνίας όλων των προοδευτικών δυνάμεων, η οποία θα επιτρέπει «τη συγκρότηση μιας προοδευτικής, εναλλακτικής ρεαλιστικής πρότασης διακυβέρνησης, προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας».
Τέλος, πεποίθησή της είναι ότι «ο Αλέξης Τσίπρας αποτελεί ένα ανεκτίμητο πολιτικό κεφάλαιο που δεν έχει εξαντληθεί, όχι μόνο για την αριστερά και την προοδευτική παράταξη, αλλά για τη χώρα».
Κυρία Νοτοπούλου είχατε μιλήσει, εδώ και καιρό, για τον τρόπο λειτουργίας του Στέφανου Κασσελάκη ο οποίος, όπως αναφέρατε χαρακτηριστικά, είχε επιλέξει να κινείται «διχαστικά και διαλυτικά». Πιστεύετε ότι, ήταν μόνο δική του ευθύνη; Γιατί τα στελέχη που πρόσκεινται στην πλευρά του υποστηρίζουν ότι, όχι μόνο δεν στηρίχθηκε όσο θα έπρεπε, αλλά αντίθετα υπονομεύτηκε στην όλη προσπάθειά του…
Το αφήγημα της υπονόμευσης είναι γνωστό. Όποιος διαφωνούσε, ασκούσε κριτική, εξέφραζε διαφορετική άποψη από αυτήν της ηγεσίας, βαφτιζόταν υπονομευτής. Ο πρόεδρος του κόμματος οφείλει να λειτουργεί ως εγγυητής της ενότητας, να εκφράζει το όλον, να ενώνει και να συνθέτει, να λειτουργεί συλλογικά. Αντί αυτών, είχαμε υποτίμηση της συλλογικής πολιτικής λειτουργίας, διχαστικό, προσβλητικό λόγο, υποτίμηση των λειτουργιών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, της Πολιτικής Γραμματείας, της Κεντρικής Επιτροπής, αυθαίρετες καθαιρέσεις στελεχών, ανακοινώσεις αποφάσεων για σημαντικά ζητήματα με αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα που δεν είχαν συζητηθεί πουθενά, αδιανόητες τοποθετήσεις που επέφεραν πλήγματα στην αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., στην ιστορία και την προσφορά του στη χώρα, που τραυμάτισαν την ψυχή και την καρδιά των φίλων και των μελών του. Ένα από τα βασικά προτάγματα του σ. Στέφανου Κασσελάκη ήταν το «εγώ μπορώ να νικήσω τον Μητσοτάκη». Όταν αυτό φάνηκε ότι, δεν προκύπτει, ανασύρθηκε η θεωρία της υπονόμευσης και του εσωτερικού εχθρού. Δεν είναι τυχαίο ότι, αυτό το σενάριο φούντωσε στις ευρωεκλογές, το αποτέλεσμα των οποίων κατέγραψε ένα δυσμενές αποτέλεσμα για το κόμμα μας: Τη στιγμή που η Ν.Δ. υπόκεινταν σε θεαματική εκλογική φθορά, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. κατέγραφε μείωση των ποσοστών του.
Βέβαια, ο κ. Κασσελάκης εκλέχθηκε από τη βάση. Ίσως, γι’ αυτό κάποιοι χαρακτηρίζουν την πρόταση μομφής και τελικά την καθαίρεσή του, ως πρωτοφανή πράξη. Για εσάς προσωπικά, πότε άρχιζε να ωριμάζει μέσα σας το ενδεχόμενο της απομάκρυνσής του;
Από τη βάση είναι εκλεγμένη και η Κεντρική Επιτροπή. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δεν είναι προσωποκεντρικό, προεδροκεντρικό, κόμμα. Γι’ αυτό στο καταστατικό μας υπάρχουν διατάξεις και πρόνοιες, που προβλέπουν την αποφυγή μετατροπής του σε τέτοιο. Είναι ένα βαθιά δημοκρατικό κόμμα που προτάσσει τη συλλογικότητα και η λειτουργία του βασίζεται στις αρχές και τις παραδόσεις της αριστεράς και της προοδευτικής παράταξης της χώρας μας. Η δυνατότητα άρσης της εμπιστοσύνης στον πρόεδρο από την Κ.Ε., η οποία αποτελεί το ανώτερο πολιτικό όργανο του κόμματος, υπάρχει ως μέσο ελέγχου και αποφυγής αυθαίρετης λειτουργίας του προέδρου. Προσωπικά, κατέληξα σε αυτό το ενδεχόμενο όταν διαπίστωσα ότι, ο πρώην πρόεδρος δεν εφαρμόζει ένα πολιτικό σχέδιο κοινά συμφωνημένο, αλλά τον προσωπικό του πολιτικό σχεδιασμό, όταν διαπίστωσα ότι το κόμμα, με ευθύνη της ηγεσίας, παράγει πολύ περισσότερη εσωστρέφεια και παραπολιτική από ό,τι πολιτικό έργο, όταν συνειδητοποίησα ότι, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. απαξιώνεται στη συνείδηση της κοινωνίας, χάνει την αξιοπιστία και σοβαρότητά του.
Επειδή στις δηλώσεις σας, όλο αυτό το διάστημα, δίνατε έμφαση στη λέξη «διαλυτικά», εκτιμάτε πως υπήρχε σχέδιο διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και, αν ναι, από ποιούς;
Ο πρώην πρόεδρος επιχείρησε να μεταλλάξει τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. σε ένα αρχηγοκεντρικό κόμμα και να διαλύσει ολόκληρο το οργανωτικό πλαίσιο λειτουργίας του. Ανέφερα κάποια πράγματα και νωρίτερα. Η υποτίμηση της συλλογικής πολιτικής λειτουργίας, η μη σύγκληση των οργάνων, οι διορισμοί σε θέσεις που προβλέπεται να καλύπτονται από εκλογή, οι σχεδιασμοί που έβγαιναν από την ηγετική ομάδα εκτός της συντεταγμένης πολιτικής μας λειτουργίας, η μη λειτουργία του οργανωτικού γραφείου, ο διχασμός της Κ.Ο., της Π.Γ., της Κ.Ε., οι διαρροές και τα δημοσιεύματα που επικαλούνταν «πηγές της Κουμουνδούρου» και στοχοποιούσαν στελέχη, όλα αυτά αποτελούν διαλυτικά φαινόμενα. Οι προτάσεις του για τις καταστατικές αλλαγές, κατάργηση της Κ.Ε. και των Νομαρχιακών Επιτροπών και μετατροπή των Οργανώσεων Μελών σε λέσχες, οδηγούν στην πλήρη ρευστοποίηση του κόμματος.
Αντιλαμβάνεστε φυσικά ότι, εισέρχεστε και πάλι σε μία παρατεταμένη περίοδο εσωστρέφειας, την ώρα που οι πολίτες αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα και έχουν ανάγκη το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης;
Υπάρχει η ανάγκη να επιστρέψει η πολιτική στο κόμμα. Η αλήθεια είναι ότι, στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. υπήρχε παραγωγή πολιτικής, γινόταν αντιπολίτευση, αναδεικνύαμε και αποδομούσαμε την κοινωνικά ανάλγητη πολιτική της κυβέρνησης. Την ακρίβεια, τη στεγαστική κρίση, τη διάλυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας και του πλέγματος κοινωνικής προστασίας, την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών, την καταπάτηση βασικών αρχών του Κράτους Δικαίου, της Δημοκρατίας και της θεσμικής λειτουργίας, το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων. Το θέμα είναι ότι, όλα αυτά επισκιάζονταν από τις ισχυρές δόσεις εσωστρέφειας και παραπολιτικής, που συνέτειναν και στην απώλεια της σοβαρότητας και της αξιοπιστίας μας.
Θεωρείτε πάντως ότι, το πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι μόνο θέμα προσώπου; Δηλαδή, από τη στιγμή που θα αλλάξετε αρχηγό, θα καταφέρετε να προσεγγίσετε την κοινωνία;
Η πολιτική είναι και θέμα προσώπων, αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. οφείλει να καλύψει πολύ από το χαμένο έδαφος της προηγούμενης περιόδου, σε πολιτική αξιοπιστία και πολιτική σοβαρότητα. Τονίζω ξανά ότι, το πρόβλημα δεν είναι πως το προηγούμενο διάστημα χάσαμε την επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα ή ότι αποκοπήκαμε από τις κοινωνικές ομάδες που εκφράζουμε. Το θέμα ήταν ότι, ο τρόπος λειτουργίας μας, η εσωστρέφεια, οι ανορθόδοξοι πολιτικοί σχεδιασμοί λειτουργούσαν εντελώς αναποτελεσματικά. Δείτε το παράδειγμα των εγκαινίων της ΔΕΘ: Το Σαββατοκύριακο που ο κ. Μητσοτάκης, από το βήμα της ΔΕΘ, προέβαινε σε εξαγγελίες της κοινωνικά ανάλγητης κυβερνητικής του πολιτικής, που από συνδικαλιστικές ενώσεις και κοινωνικές ομάδες είχαν προγραμματιστεί αντικυβερνητικές διαδηλώσεις η ηγεσία επέλεξε να συγκαλέσει Κεντρική Επιτροπή, με αποτέλεσμα το σύνολο του στελεχικού δυναμικού, των βουλευτών, της ηγεσίας, να βρίσκεται στην Αθήνα συζητώντας για τις εσωκομματικές εξελίξεις, για τις οποίες η κοινωνία ελάχιστα ενδιαφέρεται.
Θα σταματήσουν, όμως, οι φωνές αμφισβήτησης εντός του κόμματος, οι οποίες υπήρχαν ακόμη και επί εποχής Αλέξη Τσίπρα ή θα έχουμε νέα διάσπαση αφού, ήδη, έχουν εκφρασθεί αντιρρήσεις για συγκεκριμένα πρόσωπα; Εσείς τι θα κάνετε αν ο Κασσελάκης βάλει και πάλι υποψηφιότητα και καταφέρει να εκλεγεί;
Αυτοί που μέχρι προχθές ζητούσαν δηλώσεις δέσμευσης παραμονής στο κόμμα -όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα- σήμερα με δηλώσεις και διαρροές λένε ότι, στο τάδε ή στο δείνα αποτέλεσμα θα φύγω. Κοιτάξτε, στα κόμματα όπως και στη ζωή, τον υποκειμενισμό σε πρόσωπα, τη διαφορετικότητα στην άποψη και στην προσέγγιση διαφόρων ζητημάτων, δεν μπορείς να την αποφύγεις. Το θέμα είναι να αναζητείται η σύνθεση, η συνύπαρξη, ο σεβασμός στη διαφορετική άποψη. Από την άλλη βέβαια, υπάρχει το συλλογικό αξιακό πλαίσιο αλλά και οι αρχές και οι αξίες με τις οποίες πορεύεται ο καθένας. Οι λεγόμενες «κόκκινες γραμμές». Σε ό,τι με αφορά, από τα πολιτικά μου «γεννοφάσκια» είμαι στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., οπότε αντιλαμβάνεστε ότι, θα πρέπει να συντρέχουν πολύ ισχυροί λόγοι για ενδεχόμενη αποχώρηση. Σε όλη αυτήν την πολιτική μου διαδρομή, βασικό μου κριτήριο είναι η συνεισφορά στην κοινωνία, η βελτίωση των όρων ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας και όχι η υπηρέτηση του οποιουδήποτε προσωπικού πολιτικού σχεδίου, δικού μου ή άλλου. Δε θεωρώ ότι, ο σ. Στέφανος Κασσελάκης μετά τα όσα προηγήθηκαν μπορεί να εκλεγεί εκ νέου πρόεδρος, οπότε το τελευταίο ερώτημά σας είναι εντελώς υποθετικό.
Σε δηλώσεις σας έχετε επισημάνει επανειλημμένα την ανάγκη ύπαρξης ενός ευρύτερου προοδευτικού σχηματισμού, που θα καταφέρει να δημιουργήσει συνθήκες ανατροπής. Πόσο εφικτό το θεωρείτε αυτό, με δεδομένες και τις διεργασίες στον χώρο του ΠΑΣΟΚ;
Νομίζω ότι, το βασικό ζήτημα που απασχολεί την κοινωνία είναι η απαλλαγή από τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Ν.Δ. που οδηγεί σε αδιέξοδο την πλειοψηφία της κοινωνίας. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έδειξε ότι, κανένα από τα κόμματα του προοδευτικού τόξου δεν κατέγραψε υποθήκη κυβερνητικής προοπτικής. Από την άλλη μεριά, οι εκλογές στην αυτοδιοίκηση έδειξαν ότι, η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων μπορεί να επιφέρει νίκες ενάντια στο καθεστώς Μητσοτάκη. Συνεπώς, αυτό που χρειάζεται είναι η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο και η επίτευξη προγραμματικής συμφωνίας, που θα επιτρέπει τη συγκρότηση μιας προοδευτικής, εναλλακτικής ρεαλιστικής πρότασης διακυβέρνησης, προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Σε αυτό θα κριθούμε όλοι, κόμματα, ηγεσίες, πολιτικό προσωπικό. Σε αυτό θα κριθεί και ο νέος πρόεδρος, εάν δηλαδή υπό την ηγεσία του μπορέσει να πείσει την κοινωνία ότι, μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη για τη δημιουργία μιας τέτοιας προοπτικής.
Ποιο πρόσωπο θα βλέπατε ως το ιδανικό για να ηγηθεί ενός τέτοιου σχήματος;
Εκείνο που θα μπορέσει να εκφράσει την επιθυμία και την ανάγκη της κοινωνικής πλειοψηφίας για πολιτική αλλαγή. Που θα μπορεί να λειτουργεί συνθετικά και συναινετικά. Που θα έχει τη διορατικότητα να υπηρετήσει την ανάγκη ανασύνθεσης και αναμόρφωσης του προοδευτικού χώρου, της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων, από τη ριζοσπαστική αριστερά έως το προοδευτικό κέντρο. Που θα αποδείξει ότι, λειτουργεί με ειλικρίνεια, χωρίς μικροκομματικούς, μικροπολιτικούς, προσωπικούς σχεδιασμούς. Που θα ενώνει και δεν θα διχάζει. Θα καλεί σε συμπόρευση και δεν θα αποκλείει. Πιστεύω ότι, στην κοινωνική εξέλιξη και στην πολιτική, η πραγματικότητα βάζει μόνο προβλήματα που έχουν λύση. Το πρόσωπο αυτό μπορεί να αναδειχτεί μέσα από διεργασίες που θα στοχεύουν στη δημιουργία των όρων και των προϋποθέσεων για την επίτευξη της προγραμματικής συμφωνίας που έλεγα και προηγουμένως.
Την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα στο τιμόνι ενός κεντροαριστερού σχήματος την αντιμετωπίζετε ως πιθανό ενδεχόμενο;
Ο Αλέξης Τσίπρας αποτελεί ένα ανεκτίμητο πολιτικό κεφάλαιο που δεν έχει εξαντληθεί, όχι μόνο για την αριστερά και την προοδευτική παράταξη, αλλά για τη χώρα. Το απέδειξε με την πρωθυπουργία και τη διακυβέρνησή του. Αποτέλεσε τον φυσικό ηγέτη της προοδευτικής παράταξης που αφού τη συνένωσε, κατάφερε να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια. Ο τρόπος με τον οποίο στη νέα περίοδο παρεμβαίνει στην πολιτική ζωή, είναι θέμα επιλογής του.
