Κ. Σημίτης: Με δανεικά των τραπεζών οι ξένοι «σκουπίζουν» τον εθνικό πλούτο

Εδώ και μέρες αναμενόταν η παρέμβαση του Κώστα Σημίτη για τις εξελίξεις και παρά τις φήμες ότι ενδεχομένως θα έπαιρνε αποστάσεις από τη ηγεσία Ανδρουλάκη, ο πρώην πρωθυπουργός όχι μόνο στήριξε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κάνοντας λόγο για “πειστικό πρόγραμμα”, αλλά άσκησε έντονη κριτική προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη όσον αφορά την πολιτική της στον τομέα των επενδύσεων.

Ειδικότερα σε συνέντευξή του στο περιοδικό “Οικονομική Επιθεώρηση” εκτιμά ότι “η μεγάλη εικόνα είναι προς μία θετική κατεύθυνση”, ωστόσο παρατηρεί ορισμένα “ανησυχητικά φαινόμενα καθυστέρησης στην προώθηση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων”, στην “αναζήτηση ενός σύγχρονου παραγωγικού μοντέλου για παράδειγμα, που αναφέρεται συχνά ως σύνθημα, αλλά δεν έχει διατυπωθεί μια καθαρή εικόνα για το ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενό του, η στόχευσή του και ειδικότερα με ποιες δημόσιες παρεμβάσεις, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και επιχειρηματικές πρακτικές, αλλά και με την κινητοποίηση ποιων δυνάμεων μπορεί να υλοποιηθεί”.

“Το επενδυτικό κλίμα που επιδιώκει να δημιουργήσει η κυβέρνηση είναι ένας επιβεβλημένος στόχος που, χωρίς να υποτιμώ καθόλου ό,τι έχει γίνει μέχρι σήμερα, έχει αποδώσει ασταθή αποτελέσματα” ανέφερε και τόνισε “Στις περισσότερες περιπτώσεις κυριαρχούν οι επενδύσεις στο real estate και τα deals κερδοσκοπικών funds, τα οποία μάλιστα συχνά χρηματοδοτούνται με δάνεια από τις ελληνικές τράπεζες!”.

“Δηλαδή, με τα εθνικά μας κεφάλαια οι ξένοι αποκτούν τον έλεγχο της οικονομίας μας. Αυτό δεν λέγεται ξένη επένδυση, αλλά κερδοσκοπικός οπορτουνισμός”, επισήμανε ο πρώην πρωθυπουργός και εκτίμησε πως “οι μαζικές παροχές επιδομάτων είναι μεν θετικές στον οικογενειακό προϋπολογισμό, αλλά βλαπτικές στο σύνολό τους, καθώς διευρύνουν το δημόσιο έλλειμμα, δημιουργώντας συνθήκες επιβολής νέων φορολογικών μέτρων”.

Υπογράμμισε τέλος ως βασική προϋπόθεση για την οικονομική ανάπτυξη την κοινωνική συνοχή που “πρέπει να συνιστά κυβερνητική συνειδητή προτεραιότητα και άρα να καλλιεργούνται κοινές αξίες, ώστε να οικοδομηθεί μια σχέση εμπιστοσύνης Πολιτείας και πολιτών. Μόνο έτσι η κοινωνία αποκτά συνοχή και μπορεί να ανταποκριθεί σωστά στις κρίσεις που ξεσπούν όλο και πιο συχνά στον ανήσυχο κόσμο που ζούμε”.

Την ίδια ώρα για “Αύξηση του ΑΕΠ χωρίς θετικό αποτύπωμα στην πραγματική οικονομία” μιλά ο τομέας Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, σημειώνοντας:

“Η διόρθωση προς τα πάνω του ρυθμού ανάπτυξης του ΑΕΠ δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς από την κυβέρνηση:
– πρώτον, διότι η ίδια η ΕΛΣΤΑΤ τονίζει τον προσωρινό χαρακτήρα της ταξινόμησής των εσόδων από το Ταμείο Ενεργειακής Μετάβασης ως φόρων -αντί επιδοτήσεων, πράγμα που επιδρά αυξητικά στο ΑΕΠ-, καθώς εκκρεμεί η έκδοση κατευθυντήριων οδηγιών για το ζήτημα αυτό από τη Eurostat.
– και δεύτερον, διότι τα βασικά δημοσιονομικά μεγέθη και τα ποιοτικά στοιχεία του ΑΕΠ εγείρουν έντονο προβληματισμό”.

“Η αναποτελεσματικότητα της δημοσιονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, κατά το ΠΑΣΟΚ, φαίνεται από το γεγονός ότι δαπάνησε 55 δισεκ. ευρώ την τριετία 2019-2022, αλλά ο ρυθμός αναπλήρωσης του χαμένου ΑΕΠ της πανδημίας δεν ήταν ανάλογος με άλλα κράτη μέλη που ξόδεψαν λιγότερα χρήματα” τονίζοντας ακόμη:

– Αναφέρουμε επίσης την εκτόξευση του ακαθάριστου δημόσιου χρέους, το οποίο ξεπερνά τα 400 δισεκ. ευρώ, αλλά και των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του Δημοσίου προς τους ιδιώτες στα 2,3 δισ. ευρώ το 2022 από 1,8 δισ. ευρώ στο τέλος του 2021, καθώς και την αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών των πολιτών στο Δημόσιο κατά 7,3 δισεκ. ευρώ για το 2022.

– Το εμπορικό έλλειμμα, ακόμα και στο τελευταίο τρίμηνο του έτους στο οποίο ο ρυθμός ανάπτυξης διορθώθηκε προς τα πάνω, οι εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών παρουσίασαν αύξηση κατά 7,5% σε σχέση με το 4o τρίμηνο του 2021, ενώ οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών παρουσίασαν μείωση κατά 3,5% σε σχέση με το 4o τρίμηνο του 2021.

– Η κατανάλωση δε, εξακολουθεί να αποτελεί το 80% του ΑΕΠ, μακράν το υψηλότερο ποσοστό ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ 27.

Σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις, το ΠΑΣΟΚ επισημαίνει, ότι “οι μισές σχεδόν άμεσες ξένες επενδύσεις αφορούν μη παραγωγικούς τομείς, όπως τα ακίνητα και τον χρηματοπιστωτική τομέα. Την ίδια στιγμή οι επενδύσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ (περίπου 15%) υπολείπονται κατά πολύ του μέσου όρου στην ΕΕ (21,9%) και αδυνατούν να κλείσουν το τεράστιο επενδυτικό κενό, των 94 δισεκ. ευρώ, της προηγούμενης δωδεκαετίας της κρίσης” και υπογραμμίζει “Οι πληθωριστικές πιέσεις δοκιμάζουν τις αντοχές της κοινωνίας και της οικονομίας, ενώ το άνοιγμα των επιτοκίων καταθέσεων σε σχέση με το επιτόκιο δανεισμού από τις τράπεζες δοκιμάζει τους πιο ευάλωτους δανειολήπτες.”.