Καλή ξεκούραση κυρία Αχτσιόγλου…

Η στάση της κας Αχτσιόγλου κατά τη συνάντηση της με τον νέο Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και η απόφαση της να απόσχει καθηκόντων για να ξεκουραστεί, φανερώνουν πολλά για τις επιδιώξεις της και κυρίως για το πως αντιλαμβάνεται την πολιτική.

Και θα είχε αλήθεια ενδιαφέρον να μάθουμε πως υποδέχονται αυτή τη συμπεριφορά οι υποστηρικτές της, πόσο ικανοποιημένοι ή υπερήφανοι αισθάνονται με την «ανυπακοή» της στο… σύστημα και τη γροθιά που κατάφερε -πάντα με το αριστερό- στο κατεστημένο, δηλαδή στο αποτέλεσμα μιας εκλογικής διαδικασίας.

«Είμαστε εδώ και θα είμαστε εδώ για να ασκήσουμε ισχυρή δομική αντιπολίτευση απέναντι σε πολιτικές που θέτουν την κοινωνία στο περιθώριο. Είμαστε και θα είμαστε εδώ για να εκφράσουμε τις ανάγκες των πολιτών που ορθώς θεωρούν ότι δε ζουν με τον τρόπο που τους αξίζει και με τον τρόπο που δικαιούνται να ζουν. Νομίζω ότι η μεγάλη συμμετοχή είναι για όλους μας – για μένα σίγουρα είναι – ευθύνη και δέσμευση ότι θα είμαστε εδώ (…) είναι αυτονόητο (ότι θα είμαστε όλοι μαζί αύριο)…». Αυτά δήλωνε, όχι πέρσι, ούτε στην αρχή της εσωκομματικής προεκλογικής περιόδου στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μόλις ψήφισε η υποψήφια Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή. Και σε λιγότερο από 48 ώρες, μετά τη συνάντηση της με τον Κασσελάκη, είπε πως «στην παρούσα φάση της ζωής μου δεν θέλω να αναλάβω θέση. Δεν έχω την ενέργεια αυτή τη στιγμή. Ένας πολιτικός πρέπει να ξέρει πότε έχει ενέργεια και πότε όχι».

Αν η κα. Αχτσιόγλου «άδειασε» από την προσπάθεια και την έκβαση της μάχης που έδωσε, αν η πικρία από το αποτέλεσμα την έχει οδηγήσει σε μια πρόσκαιρη άρνηση, μέχρι να ηρεμήσει και να σταθμίσει τα πράγματα σωστά, τότε η απόφαση της είναι σεβαστή. Ωστόσο, είναι τα ξεροκέφαλα τα γεγονότα που κάνουν αυτήν την εκδοχή να μην είναι η επικρατέστερη. Και φέρνουν ως τέτοια, την εκδοχή που την θέλει να συνεχίζει τον πόλεμο μετεκλογικά με τον Κασσελάκη, αρνούμενη κι αυτή να παραδώσει τα κλειδιά του κόμματος, που θεωρεί, όπως κι άλλοι «σύντροφοι» της, πως έχει την ιδιοκτησία.

Αυτή η ιδιοκτησιακή σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, που έχτισαν πολλά από τα στελέχη του επειδή «ήταν εκεί όταν ήρθαν οι άλλοι…», είναι η βασικότερη αιτία που τα κάνει να μην βλέπουν καθαρά τα πράγματα. Όπως η Έφη Αχτσιόγλου. Γιατί έρχεται ο Πρόεδρος του κόμματος στο οποίο ανήκει, ο αποδέκτης επιθέσεων δικών της και του συστήματος που εξέθρεψε, τις προηγούμενες ημέρες, και με μεγαλοψυχία της προσφέρει όποια θέση επιθυμεί στο κόμμα. Κι αυτή απαντά ότι είναι εξαντλημένη και δεν έχει ενέργεια. Δίκαια αναρωτιούνταν χαιρέκακα κάποια στελέχη στην Κουμουνδούρου, «θα ήταν το ίδιο κουρασμένη και εξαντλημένη αν κέρδιζε τις εκλογές ή θα πέταγε;».

Τελικά ακόμα και η κούραση και η εξάντληση είναι a la carte για κάποιους στον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως είναι η έννοια της ενότητας του κόμματος, το πότε ένα σχόλιο είναι σεξιστικό ή το πότε οι κομματικές θέσεις για τα εθνικά είναι ακραίες και εθνικιστικές…