Κερδίζοντας χρόνο, χάνοντας τη μάχη

Η ένταση στον Έβρο, παρά τις κατά περίπτωση εντάσεις, θα μειώνεται τις επόμενες ημέρες. Αυτό που απομένει να επιβεβαιωθεί είναι αν θα έχουμε έξω από τις Καστανιές του Έβρου μια νέα Ειδομένη, πόσο μεγάλη θα είναι και πόσο θα κρατήσει.

Σε κάθε περίπτωση η πίεση θα υποχωρεί. Και αυτό καθώς η συνάντηση Ερντογάν με Πούτιν, παρά τις αγεφύρωτες διαφορές στο Συριακό, αλλά και αυτή που θα ακολουθήσει μεταξύ Μέρκελ και Ερντογάν, δρομολογούν τετελεσμένα στο Προσφυγικό. 

Σε βάρος φυσικά της Ελλάδας.

Η εργαλειοποίηση των προσφύγων από τον Ερντογάν έρχεται και συναντά την δραματική αδυναμία της κυβέρνησης να διαχειριστεί το Προσφυγικό, διεκδικώντας λύση. Δεν υποβάλλει αίτημα σύγκλησης του Συμβουλίου Κορυφής, αφήνει χωρίς την παραμικρή ενόχληση να περάσουν άκαρπες οι δύο Σύνοδοι Κορυφής των υπουργών Εσωτερικών και Εξωτερικών της Ε.Ε.

Τι κάνει ακριβώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη; 

Απλώς κερδίζει χρόνο. Μένει στην καταμέτρηση (πρόσκαιρων) εντυπώσεων που διατηρούν υπέρ της, τις δημοσκοπήσεις. Αλλά το πρόβλημα είναι μπροστά, ο Έβρος θα περάσει, αργά ή γρήγορα, στα νησιά θα πρέπει να δοθεί λύση.

Ο χρόνος ωστόσο αργά ή γρήγορα θα τελειώσει και μαζί του θα έχει χαθεί οριστικά η μάχη. Το Προσφυγικό/Μεταναστευτικό από ευρωπαϊκό πρόβλημα που χρειάζεται επειγόντως τέτοια αντιμετώπιση και λύση, με αναθεώρηση της νεκρής συμφωνίας Τουρκίας – Ε.Ε., τείνει να μετασχηματιστεί σε διμερές πρόβλημα Ελλάδας – Τουρκίας.

Οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν να σφυρίζουν αδιάφορα, ο Ερντογάν τρίβει τα χέρια του με τον πανικό και την αδυναμία αντίδρασης της κυβέρνησης.

Το αμέσως επόμενο διάστημα, η πολιτική αποτροπής και μόνον των προσφυγικών ροών, θα καταρρεύσει. Η αναστολή ασύλου δεν μπορεί να εφαρμοστεί επ’ αόριστον.

Ακόμα χειρότερα, η Ελλάδα θα βρεθεί διεθνώς υπόλογη – ήδη το κατηγορητήριο στήνεται – για την δράση παρακρατικών ομάδων με ανοχή, αν όχι και συνενοχή, της ελληνικής κυβέρνησης.