Κλαίω όλη μέρα  

Σαν χθες, 2 Σεπτεμβρίου, χάσαμε το 1984 άλλον έναν μεγάλο Έλληνα. Τον Μάνο Κατράκη. Μορφή κι αυτός. Κρητικός κι αυτός…

Από την ώρα που άκουσα την είδηση του θανάτου του Μίκη, κλαίω. Βεβαίως, σε πολλά διαφώνησα με την πολιτική πορεία του Θεοδωράκη. Υπουργός του “Εφιάλτη”. Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου, μάλιστα. Σάμπως, όμως, όλη η ηγεσία της κομμουνιστικής αριστεράς δεν έγινε… υπουργός του “αρχιαποστάτη” τότε;

Και τώρα στα στερνά του, μαζί με τους χρυσαυγίτες και τους Σαμαράδες, διαδηλωτής για τις “Πρέσπες”.

Ας είναι. Οι Θρύλοι κάνουν λάθη. Γι’ αυτό οι Θρύλοι δεν πεθαίνουν. Γιατί οι λαοί συγχωρούν τα λάθη τους. Και μένουν ζωντανοί στην ιστορία του τόπου τους.

Ο Μίκης ανήκει στα… μιάσματα. Για να μην ξεχνιόμαστε.