Κογκρέσο: Συμφωνία απάτη – H σκυτάλη στη Ρωσία και στη συνάντηση Ερντογάν-Πούτιν
Με αμείωτο ρυθμό συνεχίζεται η θύελλα στο εσωτερικό της πολιτικής σκηνής των ΗΠΑ, καθώς οι ειδικοί εντοπίζουν ασάφειες και θολά σημεία στη συμφωνία που επετεύχθη μεταξύ του αντιπροέδρου Μάικ Πενς και του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Συγκεκριμένα, οι Δημοκρατικοί κάνουν λόγο για συμφωνία-απάτη και άνευ όρων συνθηκολόγηση των ΗΠΑ. Και η αλήθεια είναι ότι ακόμη και στις τάξεις των Ρεπουμπλικάνων υπάρχει εκνευρισμός και δυσφορία για τους διαδοχικούς λανθασμένους χειρισμούς του Λευκού Οίκου και τον τρόπο με τον οποίο έχει εκτεθεί και ηττηθεί η αμερικανική διπλωματία.
Πολιτικοί σχολιαστές θεωρούν ότι οι διαπραγματεύσεις επί τέσσερις ώρες κατέληξαν στο να πάρει ο Ερντογάν αυτό που επιθυμούσε: μια ζώνη ασφαλείας έστω και μικρότερη σε έκταση και την υποχώρηση των κουρδικών δυνάμεων, συνάμα με το πάγωμα της ενεργοποίησης των κυρώσεων εναντίον της από τις ΗΠΑ. Και το μόνο που έδωσε είναι μια κατάπαυση πυρός λίγων ημερών.
Στον αντίποδα η αμερικανική πλευρά δεν κέρδισε τίποτε, παρά μια χλιαρή και με πολλούς αστερίσκους επικοινωνιακή νίκη με την κατάπαυση του πυρός και βέβαια είναι άγνωστο τι άλλο μπορεί να έδωσε ή να υποσχέθηκε στον πάντα απαιτητικό Σουλτάνο.
Δεν είναι τυχαίο ότι το Κογκρέσο επιμένει στη συζήτηση για τη δρομολόγηση των κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας, με νέο νομοσχέδιο που θα κατατεθεί την ερχόμενη εβδομάδα. Ενώ υπάρχει εκτεταμένη κριτική κατά της απόφασης του Λευκού Οίκου να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από την περιοχή, επιτρέποντας την ενδυνάμωση των κυβερνητικών συριακών δυνάμεων, άρα του Άσαντ και κατ’ επέκταση της Ρωσίας.
Σημειωτέον, άλλωστε, ότι ο Ερντογάν βρισκόταν σε συνεννοήσεις και με τους Ρώσους, που από την πλευρά τους επέμεναν να τερματιστούν οι συγκρούσεις στις περιοχές όπου έχουν «μπει» τα στρατεύματα του Άσαντ, στηριζόμενα από μισθοφόρους από τη Ρωσία και το Ιράν. Μάλιστα, η διευκρίνιση από τους Τούρκους ότι θα μείνουν τελικά μακριά από το Κομπάνι έχει άμεση σχέση με την πίεση των Ρώσων.
Άλλωστε, θεωρητικά τα συριακά κυβερνητικά στρατεύματα που έχουν αναλάβει να υποστηρίξουν τους κούρδους και να απωθήσουν τους Τούρκους από το έδαφος της χώρας δεν δεσμεύονται θεωρητικά από την κατάπαυση του πυρός. Οπότε το ερώτημα είναι αν η ζώνη ασφαλείας που διασφάλισε ο Ερντογάν από τον Μάικ Πενς έχει ήδη και την έγκριση της Μόσχας.
Το τελευταίο και όχι μόνο πιθανότατα θα αποσαφηνιστεί στην κρίσιμη, όπως διαμορφώνεται, συνάντηση του Ερντογάν με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, την ερχόμενη Τρίτη, στο Σότσι.
Άραγε οι δυο τους θα «μοιράσουν» την περιοχή, με τον δεύτερο να εκπροσωπεί ουσιαστικά τον Άσαντ; Ή ο Τσάρος θα ανεχτεί για την ώρα την τουρκική παρουσία στην περιβόητη ζώνη ασφαλείας;
Η ουσία είναι ότι ο Ερντογάν βρέθηκε για μια ακόμη φορά σε ρόλο προνομιακού συνομιλητή των δύο ισχυρότερων δυνάμεων του πλανήτη, αναβαθμίζοντας το ρόλο του και το ρόλο της χώρας του. Και αν λάβει τις διαβεβαιώσεις και τα δώρα που επιθυμεί –όσα μάθουμε και όσα δεν θα μάθουμε- τελικά το ρίσκο που πήρε με την τουρκική εισβολή κόντρα στην παγκόσμια κατακραυγή –όσο απίστευτο κι αν ακούγεται- θα του έχει… βγει.
Ο μόνος ασύμμετρος παράγοντας είναι η εσωτερική αντίδραση στις ΗΠΑ, από το Κογκρέσο, που είναι αμφίβολο αν θα σιωπήσει δεδομένων των ισορροπιών και των συμφερόντων που έχουν διαταραχθεί με την αποχώρηση των ΗΠΑ από την περιοχή και την ενδυνάμωση της Ρωσίας. Όμως, είναι σαφές ότι το πρόβλημα του Κογκρέσου και του κατεστημένου της Ουάσιγκτον δεν είναι τόσο ο Ερντογάν, όσο ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Σουλτάνος το ξέρει…
Διαβάστε ακόμη:
