Τη δυνατότητα δημιουργίας μίας εταιρίας ειδικού σκοπού ΑPS (Αsset Protection Scheme) η οποία θα αναλάβει να συγκεντρώσει “πακέτα” “κόκκινων” δανείων από όλες τις τράπεζες και θα εκδώσει ομόλογα με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου συζητά το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης.
Η λύση αυτή εξετάζεται προκειμένου να απαλλαγούν οι συστημικές τράπεζες από το τεράστιο βάρος των μη εξυπηρετούμενων δανείων και να επιταχυνθεί η διαδικασία εξυγίανσης των ισολογισμών τους. Το θέμα είναι ότι για την χρηματοδότηση της λύσης αυτής ενδέχεται να απαιτηθεί η διάθεση δημοσίου χρήματος, γεγονός το οποίο μπορεί να εκληφθεί από τις αρμόδιες αρχές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ως “κρατική ενίσχυση”.
Η πρόταση έχει υποβληθεί ήδη στο υπουργείο Οικονομικών από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και, σύμφωνα με πληροφορίες, συζητήθηκε κατά τη χθεσινή σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου υπό τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Το εν λόγω σχέδιο προβλέπει, ειδικότερα, την παροχή εγγύησης του Δημοσίου για ενδεχόμενες ζημιές των τραπεζών από μη εξυπηρετούμενα δάνεια, μέσω ενός ειδικού εγγυητικού σχήματος (asset protection scheme), με στόχο την άμεση κεφαλαιακή ανακούφισή τους και την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος των μη εξυπηρετούμενων δανείων.
Στόχος είναι να χορηγηθούν εγγυήσεις για μέρος των μη εξυπηρετούμενων δανείων των τραπεζών – κυρίως μικρομεσαίων επιχειρήσεων – προσφέροντας έτσι άμεσα ισχυρή κεφαλαιακή στήριξη στις τράπεζες.
Η διαδικασία προβλέπει αρχικά την επιλογή των “κόκκινων” δανείων που θα ενταχθούν στο σχήμα και στη συνέχεια τον καθορισμό ενός κατώτερου ορίου για την τιμή στην οποία μπορούν να τιμολογηθούν αυτά τα δάνεια. Το επόμενο βήμα είναι η παροχή της εγγύησης του Δημοσίου ότι οποιαδήποτε ζημιά έως το 90% της τιμής που θα έχει καθοριστεί θα καλυφθεί από το Δημόσιο.
Με τη μέθοδο αυτή προβληματικά περιουσιακά στοιχεία της τράπεζας τιμολογούνται με ευνοϊκό τρόπο, χωριστά από τα λοιπά assets. Το Δημόσιο θα μπορεί δε να εισπράττει και προμήθεια από τις τράπεζες για τη χορήγηση των εγγυήσεων, η οποία θα καταβάλλεται σε βάθος χρόνου(στο βρετανικό μοντέλο ήταν 2% επί της συνολικής εγγύησης).
