Κορονοϊός Vs Παγκόσμια οικονομία: Σημειώσατε 1

Πριν από τον κορονοϊό, θυσιάζαμε τα πάντα για τα λεφτά. Τώρα αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πως το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο είναι η ίδια η ζωή!

Γράφει ο: Μάκης Σεριάτος

Ζούσαμε σε μια εποχή που η άποψη μας για το χρήμα έφτασε να σκορπάει τη θλίψη, αλλά ακόμα και τον θάνατο.

Διαβάστε μια ανατριχιαστική είδηση: «Στην Ινδία ένα φτωχό ζευγάρι οδηγήθηκε σε θάνατο για 22 σεντς χρέος». Το ζευγάρι δολοφονήθηκε από έναν ανώτερης τάξης μπακάλη μια Πέμπτη, όταν του είπαν ότι χρειάζονται χρόνο για να ξεπληρώσουν τα μπισκότα που είχαν αγοράσει από αυτόν, για το παιδί τους.

Ο μπακάλης (τραπεζίτης), συνελήφθη. Η αστυνομία δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων PressTrustofIndia ότι το περιστατικό συνέβη στην περιοχή Mainpuri, νωρίς το πρωί μιας Πέμπτης, καθώς το ζευγάρι ήταν στο δρόμο της εργασίας του.

Τους σταμάτησε και τους σκότωσε ο AshokMishra, ιδιοκτήτης ενός παντοπωλείου του χωριού τους, που απαιτούσε να πληρώσει το ζευγάρι τα χρήματα των μπισκότων επιτόπου (Πρακτορείο Ειδήσεων CNN).

Την ίδια ώρα, το κόστος πολέμου σε όλο τον κόσμο για το έτος που πέρασε ήταν 13,6 τρισ. δολάρια. Από την άλλη, για την ειρήνη ξοδέψαμε το 2% των χρημάτων του πολέμου. Επιπλέον, το 2019 είχαμε τον μεγαλύτερο αριθμό θανάτων σε πολεμικές συγκρούσεις τα τελευταία 25 χρόνια, αλλά και τον μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων από τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κάθε μορφή βίας κόστιζε 5 δολάρια ανά ημέρα για κάθε άτομο στο πλανήτη, δηλαδή περισσότερο από 13% του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Το συνολικό κόστος, εξ αιτίας των ενόπλων συγκρούσεων βίας, είναι 742 δισ. δολάρια. Ενώ για την έρευνα για θέματα υγείας δόθηκαν μόλις 46 δισ. δολάρια.

Αξίζει αυτό να το συγκρίνουμε με τα 8,3 δισ. δολάρια που διανέμονται για την ειρηνευτική προσπάθεια των Ηνωμένων Εθνών και 6,8 δισ. δολάρια για τις προσπάθειες οικοδόμησης μακροπρόθεσμης ειρήνης.

Προφανώς ως επένδυση η βία αποφέρει πολύ μεγαλύτερα κέρδη. Κάτι που δε συμβαίνει με την πολυδιαφημισμένη δωρεάν υγεία!

Σήμερα στην Ελλάδα, αν δεν έχεις 300 ευρώ δεν μπορείς να μάθεις αν είσαι ασθενής από τον κορονοϊό, αλλιώς πρέπει να βάλεις σε κίνδυνο στην αναμονή του νοσοκομείου όλους τους άλλους ανθρώπους που είναι γύρω σου.

Πριν από την επιδημία του κορονοϊού, πάνω από 32.000 φυσικές καταστροφές ετησίως σκορπούσαν τον θάνατο, γιατί οι κυβερνήσεις δεν διαθέτουν τα απαραίτητα χρήματα για προστασία και προφύλαξη, με τη δικαιολογία ότι δεν τα είχαν διαθέσιμα.

Πριν από λίγες εβδομάδες, αρκετές εταιρείες στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης αξιολογούνταν στο ένα τρισεκατομμύριο η κάθε μια. Όσο δηλαδή 25 φτωχά κράτη με τους λαούς τους. Την ίδια στιγμή υπάρχουν εκατοντάδες αυτοκτονίες για χρέη στις Τράπεζες και στα κράτη.

Κι ενώ όλα αυτά είναι η σκληρή πραγματικότητα που ζούμε, όταν τα διαβάζει κανείς μοιάζουν με σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας, με αποκορύφωμα την παγκόσμια επιδημία που ζούμε τώρα. Πρωταγωνιστές εμείς οι ίδιοι και οι προτεραιότητες μας στο σύστημα αξιών μας!

Η αλήθεια είναι πως εάν δεν αλλάξουμε την άποψή μας για τον πλούτο, μπορεί να εξαφανιστούμε ως είδος από αυτόν τον πλανήτη, ίσως όχι από αυτόν τον σημερινό κορονοϊό, αλλά από έναν επόμενο σε συνδυασμό με την απληστία κάποιων για πλούτο και εξουσία!

Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη σε 9 ευρωπαϊκές χώρες, το 98% της οικογενειακής βίας και έντασης τα τελευταία πέντε χρόνια οφείλεται σε οικονομικούς λόγους.

Αν θέλουμε να είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον μας, τώρα που θα κλειστούμε φοβισμένοι στα σπίτια μας, θα πρέπει να επανεκτιμήσουμε τις αξίες μας και τη σημασία τους, υπό το πρίσμα της χαράς και της ευτυχίας που επιδιώκουμε. Και σίγουρα οι άνθρωποι δεν έχουν στο DNA τους το χαρακτηριστικό, να βρίσκουν χαρά κι ευτυχία μόνο σε ό,τι μπορούν να αγοράσουν τα χρήματα.

Το γνωστό «Παν μέτρον άριστον», που είπε ο Έλληνας Σωκράτης, μπορεί να είναι η απάντηση στο δίλημμα!

Οι κυβερνήσεις είναι απαραίτητο να δουλέψουν νομοθετικά ώστε να επαναπροσδιορίσουν τον ρόλο του χρήματος, αλλά και των Τραπεζών, ώστε να σταματήσει να λατρεύεται (άλλωστε είναι ψηφιακό πλέον το χρήμα και μάλλον δεν υπάρχει το μέγεθος που δηλώνεται), σε αντίθεση μ’ εμάς τους ίδιους τους ανθρώπους, που προς το παρόν υπάρχουμε και είμαστε πραγματικοί και μοναδικοί.

Η ζωή μας είναι πολύτιμη, όσο τίποτε άλλο. Τώρα λοιπόν, πριν να είναι πολύ αργά, δείχνοντας ότι μαθαίνουμε από τα λάθη μας, επιβάλλεται να βάλουμε νέες προτεραιότητες και να απαιτήσουμε από τη διεθνή κοινότητα να επαναπροσδιορίσει τις αξίες με βάση την ανθρώπινη ζωή κι όχι τον πλούτο.

Ας ξεκινήσουμε εμείς οι ίδιοι, ας σκεφτούμε κι ας προβληματιστούμε, ας ξαναγαπήσουμε την ανθρώπινη ζωή, τη δική μας και του διπλανού μας κι ας αφήσουμε ένα πλανήτη στους νέους ανθρώπους, που το χρήμα δε θα λατρεύεται πλέον σαν Θεός.