Κωστής Γεωργίου στην One Voice: «Η Τέχνη είναι η ανοιχτή πόρτα στο όνειρο»

Συνέντευξη στη Φιλίππα Ταμπάρη

Ο σημερινός μου καλεσμένος είναι ο διεθνούς φήμης γλύπτης και εικαστικός Κωστής Γεωργίου. Ο Κ. Γεωργίου είναι ένας δημιουργός που δίνει καλλιτεχνικά το στίγμα του όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, «μιλώντας» την εικαστική «γλώσσα» με τρόπο έντονο και στοχαστικό. Ένας καλλιτέχνης που «απενοχοποιήσε το κόκκινο χρώμα στον δημόσιο χώρο», όπως έχει πει ο ίδιος χαρακτηριστικά.

Θα έλεγα πως ανήκει στους καλλιτέχνες που μας φέρνουν πιο κοντά με το ένστικτό μας και τα βαθύτερα συναισθήματά μας. Άλλωστε, η τέχνη πρέπει να καλλιεργεί την ψυχή μας και να την οδηγεί προς μια κατεύθυνση. Συνομιλήσαμε μαζί του με αφορμή την έκθεση «Dreamland by Kostis Georgiou», που φιλοξενήθηκε τις προηγούμενες ημέρες στην γκαλερί Kapopoulos Fine Arts στο Κολωνάκι.

Κύριε Γεωργίου, σας ευχαριστώ πολύ για τη σημερινή μας κουβέντα. Θα ήθελα να ξεκινήσω τη συζήτηση ρωτώντας σας, πώς σας βρίσκουμε καλλιτεχνικά αυτή την περίοδο; 

Είμαι σε μια νέα και πολύ δημιουργική φάση. Πλήθος νέων στοιχείων και κατευθύνσεων καταγράφονται, άλλωστε, εμφανώς και στα νέα μου έργα που παρουσιάστηκαν στην γκαλερί Kapopoulos Fine Arts στο Κολωνάκι!

Έχετε πει πως στην τέχνη ταιριάζει η ελευθερία. Θα θέλατε να μας αναλύσετε αυτή τη σκέψη σας; 

Αλίμονο… Τι θα ήταν η τέχνη εάν δεν εμπεριείχε την έννοια της ελευθερίας; Στον χώρο της τέχνης ζουν και αναπτύσσονται όλες οι τάσεις και οι φωνές ενός κόσμου που πάλλεται μέσα στην αντιξοότητά του και που αναζητά οξυγόνο για να συνεχίσει να ζει και να αντέχει σε ό,τι διαταράσσει την ασφάλεια και την ψυχική του ισορροπία. Η τέχνη, με το νέο που ευαγγελίζεται και μέσω της ελευθερίας που αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα της ύπαρξής της, λειτουργεί αφενός ως ένα είδος αμορτισέρ στις έντονες αναταράξεις της σκληρής καθημερινότητας, αφετέρου δε, ως εξάγγελος του καλού, που είναι τόσο απαραίτητο, ειδικά σε αυτήν την τόσο διαταραγμένη στιγμή της ανθρωπότητας! Η τέχνη είναι αναγκαία ως ενεργό και αναπόσπαστο στοιχείο αυτού του κόσμου. Ενός κόσμου που δεν είναι τέλειος! Η ελευθερία στην εποχή μας έχει καταντήσει μια θολή και αμφιλεγόμενη έννοια. Σε αυτό το σημείο, λοιπόν, έρχεται η τέχνη να αναπληρώσει αυτό το κενό, ως φορέας της ελεύθερης έκφρασης.

Ζούμε σε μια χώρα που διαθέτει μια βαριά κληρονομιά πολιτισμού. Η Ελλάδα, ως χώρα, πώς αντιμετωπίζει τους καλλιτέχνες του δικού σας χώρου;

Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να ονειρεύεται και να γοητεύεται από εκείνο που δεν βρίσκει εύκολα στο περιβάλλον του. Πάντοτε θα έχει ανάγκη να «δραπετεύει», πάντοτε θα υποδέχεται την τέχνη ως αγωγό του ονείρου και της υπέρβασης και ασφαλώς, θα αντιλαμβάνεται την τέχνη σύμφωνα με τον πολιτισμικό και τον κοινωνικό του κώδικα. Κάπου εκεί «στρατοπεδεύει» η ελευθερία και η ψυχική ανάταση! Η τέχνη δεν πρέπει να έχει όρια, ούτε να αποτελεί ένα τοπικό εσωστρεφές ιδίωμα. Πιστεύω ότι ο θεατής, είτε είναι Έλληνας είτε είναι Γερμανός ή Γάλλος, πρέπει να αντιλαμβάνεται την τέχνη με ανοιχτό μυαλό και ευαισθησία. Στην τέχνη δεν πρέπει να υπάρχουν όρια. Η αρμονία, η ομορφιά, το όνειρο δεν έχει περιορισμούς! Η τέχνη ανήκει και διαχέεται σε όλο τον κόσμο με την ίδια ένταση και δυναμική. Προσωπικά δεν αντιλήφθηκα κάποια διαφορά αντίδρασης μεταξύ του κοινού της Κίνας και της Ελλάδας…

Έχω έρθει σε αρκετές εκθέσεις σας και έχω καταλάβει -και φαντάζομαι το ίδιο και το κοινό που σας θαυμάζει- ότι έχετε μια… αγάπη, θα πω, στο κόκκινο χρώμα. Έχετε πει, αλήθεια, πως το απενοχοποιήσατε σε ό,τι αφορά τον δημόσιο χώρο;

Σε αυτή σας την ερώτηση απαντώ το εξής: Πώς θα μπορούσε το κόκκινο χρώμα να κυριεύσει την εντύπωση, εάν δεν υπήρχαν όλα τα άλλα χρώματα που το περιβάλλουν και που προετοιμάζουν το μάτι να το υποδεχθεί ως «αυτοκράτορα» ή, αν θέλετε, ως επικυρίαρχο; Εννοώ, λοιπόν, ότι το κάθε χρώμα του έργου έχει τη δική του βαρύνουσα σημασία και καθοριστικό ρόλο, αφού αποτελεί στοιχείο ενός θιάσου που υπηρετεί το ίδιο όραμα. Στη σύνθεση ενός έργου όλοι είναι πρωταγωνιστές. Όλα τα χρώματα, οι δονήσεις και οι ήχοι που εκπέμπονται, συνυπάρχουν υπό την καθοδήγηση του δημιουργού τους. Το αποτέλεσμα είναι εκείνο που θα επιβεβαιώσει ή όχι την σπουδαιότητά τους! Όσον αφορά στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας, υπάρχει κάποιος που να αμφισβητεί ότι «τόλμησα» να εκθέσω σε δημόσια θέαση γλυπτά κόκκινου χρώματος; Όμως, θα σας αναφέρω ότι αυτό προέκυψε από μια αναγκαιότητα και όχι για να κάνω απλώς τη διαφορά ή για να προκαλέσω σοκ! Απλώς θεώρησα και συνεχίζω να θεωρώ ότι, το γλυπτό στον ελληνικό δημόσιο χώρο χρειάζεται εκτός από την αισθητική του πληρότητα και ανάλογη ένταση για να «αντέξει» το εκτυφλωτικό φως και τη δυναμική του περιβάλλοντος.

Έχετε πει πως επιθυμία σας είναι, τα έργα σας να λειτουργούν υπερβατικά στο περιβάλλον τους. Τι εννοείτε με αυτή την «υπέρβαση» ;

Δεν θέλω το έργο και ειδικά το γλυπτό, να υφίσταται στον χώρο ως δευτεραγωνιστής ή ως ένα αδιάφορο διακοσμητικό στοιχείο. Στόχος μου είναι να δημιουργώ δονήσεις και ηχηρές αντηχήσεις στο περιβάλλον του. Θέλω το γλυπτό ως πρωταγωνιστή και όχι ως κομπάρσο. Επιδιώκω να δημιουργώ έργα που σε ταξιδεύουν μέσω του ονείρου, που λειτουργεί ως πύλη της υπέρβασης. Επιθυμώ να καλέσω τον θεατή να πετάξει μαζί μου και ας μην διαθέτει φτερά…

Η τέχνη τι ρόλο παίζει στην ψυχοσύνθεσή μας; Μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους ; 

Ο Αντρέϊ Ταρκόφσκι έλεγε ότι «ο καλλιτέχνης υπάρχει επειδή ο κόσμος δεν είναι τέλειος». Εξαρτάται, ασφαλώς, από το σημείο στο οποίο στέκεται κάποιος! Γιατί υπάρχει και σκοτεινή και φωτεινή τέχνη, όπως και στη ζωή υπάρχουν φωτεινοί και σκοτεινοί άνθρωποι. Υπάρχουν και «καλλιτέχνες» που χρησιμοποιούν την τέχνη ως παραβάν. Δεν υπάρχουν πάντοτε αθώες προθέσεις. Ενίοτε η τέχνη «ξεχειλώνει» από εξωγενή στοιχεία που παραβιάζουν τον κώδικα και μπερδεύουν τον κόσμο με προκάτ «γενόσημο» συναίσθημα και «προσβολές»! Όσον αφορά στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης, η απάντηση είναι κατηγορηματική: Η τέχνη μαλακώνει την ψυχή και λειαίνει τις αιχμές. Είναι η ανοιχτή πόρτα στο όνειρο!

Ποια είναι τα επόμενα βήματα όσον αφορά τη δραστηριότητά σας στο εξωτερικό;

Βρίσκομαι στο στάδιο των συζητήσεων. Μόλις καταλήξω, θα το μάθετε!

Αγαπημένο έργο για εσάς προσωπικά ποιο είναι;

Όλα, αλλά λίγο παραπάνω το «Meteoron» στην παραλία της Θεσσαλονίκης!