Ξυπόλητοι στ’ αγκάθια, με την… κορώνα στο κεφάλι μας

Η έλευση μίας κρίσης, οποιασδήποτε μορφής και προέλευσης, είναι πάντοτε εξαιρετικά αποκαλυπτική για τη νοοτροπία και την ιδιοσυγκρασία ενός λαού.

Το ίδιο συμβαίνει και τις τελευταίες, περίεργες ημέρες που ζούμε, με την κρίση αυτή τη φορά να έχει τη μορφή της απειλής για τη δημόσια υγεία και το… βασιλικής αύρας όνομα, κορονοϊός.

Από την πρώτη ώρα που έγινε εμφανές ότι ο νέος ιός θα αποκτούσε παγκόσμιες διαστάσεις και ήταν θέμα χρόνου να μπει στη ζωή μας, ο Έλληνας κάνει ό,τι μπορεί για να αποδείξει πόσο ανώριμος και ανέτοιμος να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις ενός, αναπόφευκτα παγκοσμιοποιημένου, κόσμου παραμένει.

Εύκολο θύμα της παραπληροφόρησης και των κάθε λογής fake news, αναζητά το αντίδοτο στο πρόβλημα στο ίντερνετ και διαβάζει με βουλιμίας τις προφητείες των αγίων πατέρων και των συνομωσιολόγων «επιστημόνων» που είχαν προβλέψει εδώ και χρόνια την έλευση της πανδημίας. Άτομα κάθε ηλικίας εξαφανίζουν τις χειρουργικές μάσκες και τα αντισηπτικά από τα φαρμακεία, αδυνατώντας να καταλάβουν τις απλές οδηγίες που τους δίνονται και κάνοντας αυτούς που πραγματικά χρειάζονται μία μάσκα, να την ψάχνουν στη «μαύρη αγορά».

Όλοι μαζί έτρεξαν να αδειάσουν, ήδη από το τέλος Φεβρουαρίου και πριν καν εμφανιστεί επιβεβαιωμένο κρούσμα στην Ελλάδα, τα ράφια των σούπερ μάρκετ από όλων των ειδών τα προϊόντα, λες και έρχεται η πυρηνική καταστροφή. Την ίδια ώρα, ωστόσο, που συμπεριφέρονται ωσάν να έρχεται ο Αρμαγεδδών, συνωστίζονταν σαν να μην τρέχει τίποτα στα γήπεδα (που ακόμη δεν είχαν κλείσει), έβγαιναν κανονικά σε κλειστούς χώρους διασκέδασης, ακόμη και αυτοσχέδιες αποκριάτικες παρελάσεις έστησαν σε πείσμα της απαγόρευσης από το υπουργείο.

Κερασάκι στην τούρτα, ο ανίκητος χριστιανοταλιμπανισμός, που ενώνει τους Έλληνες εις τους αιώνας των αιώνων. Με την Ιερά Σύνοδο να αρνείται πεισματικά να πάρει μία υπεύθυνη και σοβαρή θέση, μέχρι τουλάχιστον την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, όταν όλες οι άλλες εκκλησίες του κόσμου σπεύδουν να προφυλάξουν με επιστημονικά ορθή λογική τους πιστούς τους από τους υπαρκτούς κινδύνους, ωθώντας με τον τρόπο αυτό σοβαρούς -κατά τα άλλα- ανθρώπους να ασπάζονται επικίνδυνες αντιλήψεις για να μην προδώσουν την πίστη τους.

Δεν εννοούμε με όλα τα παραπάνω ότι ο κορονοϊός δεν είναι, πράγματι, ένα σοβαρό πρόβλημα. Το ακριβώς αντίθετο. Είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, που χρειάζεται ανάλογα σοβαρή αντιμετώπιση και σίγουρα όχι βασισμένη στον… πατριωτισμό των Ελλήνων. Η σοβαρότητα της υγειονομικής κρίσης στην οποία απρόσμενα έχουμε εισέλθει είναι τόσο μεγάλη, που εκτείνεται πολύ περισσότερο από την υγεία καθ’ εαυτή. Για την ακρίβεια, οι συνέπειες από την επαπειλούμενη επιδημία θα μας απασχολήσουν ακόμη και όταν ο ιός θα έχει κοπάσει, είτε γιατί η επιστήμη βρήκε τη λύση είτε γιατί η ζέστη έκανε το «θαύμα» της.

Η ελληνική οικονομία, την ώρα που ακόμη προσπαθεί να αναρρώσει από τα τραύματα των προηγούμενων ετών, κινδυνεύει με την αρνητική επίδραση του κορονοϊού να μπει σε ένα υφεσιακό σπιράλ, το οποίο δεν θα μπορέσει επ’ ουδενί να αντέξει. Όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει «καταφέρει» να επιβραδύνει τραγικά την ανάπτυξη, ήδη από το δ’ τρίμηνο του 2019, οι συνέπειες από τον αντίκτυπο της υγειονομικής βόμβας που έσκασε στα χέρια μας θα είναι σίγουρα ευρύτερες και δυστυχώς θα έχουν διάρκεια.

Η έτσι κι αλλιώς έωλη προσδοκία για 4% ανάπτυξη πάει περίπατο και το ζήτημα είναι πώς η Ελλάδα θα καταφέρει να παραμείνει σε θετικό έδαφος, όταν η πτώση στον τουρισμό, το βασικότερο στήριγμα του ελληνικού ΑΕΠ τους θερινούς μήνες, πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Οι τράπεζες, πάνω που εμφανίστηκαν αισιόδοξες για την απαλλαγή τους από το μεγαλύτερο μέρος του φορτίου των Κόκκινων Δανείων απειλούνται, όπως διέγνωσε και η Goldman Sachs, με εξαφάνιση της αναιμικής τους κερδοφορίας. Το κόστος δανεισμού του Δημοσίου, που συμπαρασύρει και αυτό τον επιχειρήσεων, διπλασιάστηκε σε ελάχιστες ημέρες.

Το μόνο θετικό από όλη αυτή την περιπέτεια, η οποία μόλις ξεκίνησε, είναι ότι αποτελεί τον πιο γρήγορο και αποτελεσματικό τρόπο να αντιληφθεί η ελληνική κοινωνία, μία ώρα αρχύτερα, την ανεπάρκεια της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας να διαχειριστεί τις τύχες του τόπου και των πολιτών του. Διότι, όπως και με το Προσφυγικό, έτσι και στην περίπτωση του κορονοϊού το πρώτο μέλημα είναι η επικοινωνιακή διαχείριση της κατάστασης και όλα τα άλλα έρχονται με καθυστέρηση, παλινωδίες, ατολμία και «βλέποντας και κάνοντας».

Ας ελπίσουμε το τίμημα του «ξηλώματος του γαλάζιου πουλόβερ» να μην είναι βαρύ και ας ευχηθούμε το Σύστημα Υγείας -που ευτυχώς δεν είναι το απρόσωπο κράτος, αλλά οι άνθρωποί του- να καταφέρει να ανταποκριθεί στο βάρος των περιστάσεων.

Από το σημερινό φύλλο της «F&M Voice»