Λένα Μαντά, Κλαίρη Θεοδώρου: Μια συνεργασία… Γυναικεία Υπόθεση!

Η Λένα Μαντά και η Κλαίρη Θεοδώρου είναι δυο καταξιωμένες γυναίκες συγγραφείς. Αγαπητές, πρωτίστως, στο γυναικείο κοινό, αλλά ίσως και σε όσους άνδρες επιθυμούν να εξερευνήσουν την ψυχή της γυναίκας, μέσα από ένα βιβλίο τους.

Η πρώτη συγγραφική σύμπραξη των δυο τους έγινε με το βιβλίο «Γυναικεία Υπόθεση / Φίλια Πυρά» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός. Μια περιπέτεια με ανατροπές, που θα μπορούσε άνετα να τη διαβάσει και ένας άνδρας. Ποια η διαφορά όταν γράφουν δύο; Για την ακρίβεια, πώς είναι να ενώνουν τις δυνάμεις τους και τη φαντασία τους δύο πετυχημένες στο είδος τους γυναίκες; Πόσο εύκολο ήταν να ταυτιστούν; Για εμένα, ως αναγνώστρια, αυτό και μόνο θα ήταν ένα ενδιαφέρον κίνητρο για να διαβάσω το βιβλίο τους. Ως γυναίκα τώρα, θα ήθελα να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς ξεκίνησε αυτό το συγγραφικό ταξίδι και το τι υπήρχε στις αποσκευές του! Ας απολαύσουμε, λοιπόν, παρέα το ταξίδι αυτό…

Πώς προέκυψε η συγκεκριμένη συνεργασία;

Λένα: Όπως προκύπτουν πολλά όμορφα στη ζωή μας: Από μια παρόρμηση. Με την Κλαίρη ξεκίνησε μια φιλία, που έφτασε ν’ αγγίξει τα όρια της συγγένειας. Προϋπήρχε, δηλαδή, μια τέτοια ταύτιση σε άλλους τομείς, που τώρα που το σκέφτομαι, αυτή η συνεργασία ήταν σαν φυσική συνέχεια! Η πρόταση για την πρώτη «Γυναικεία Υπόθεση» έγινε από μένα και μετά από την πρώτη μέρα δουλειάς, ξέραμε και οι δύο ότι, ξεκινούσε ένα μαγικό ταξίδι, εξαιρετικά δημιουργικό και απολαυστικό!

Στην περίπτωσή σας ισχύει αυτό που είθισται να λέμε, «δυο μυαλά είναι καλύτερα από ένα»; Συγγραφικά ευσταθεί;

Κλαίρη: Ευσταθεί, όταν αυτά τα μυαλά είναι τόσο καλά συντονισμένα, που να μπορούν να λειτουργούν σαν ένα. Εμάς είναι τέτοια η σχέση μας, που έχουμε ούτως ή άλλως συνηθίσει να βρίσκεται η μία μέσα στο κεφάλι της άλλης, εκεί λοιπόν που η πρώτη σταματά, συνεχίζει η δεύτερη και το αντίστροφο. Είναι πραγματικά μαγική -και απίστευτα απολαυστική- αυτή η διεργασία!

Αυτή σας η απόπειρα αποδεικνύει πως οι γυναίκες έχουν έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας;

Λένα: Δεν θα το κατέτασσα τόσο… σεξιστικά! Είτε με άντρα είτε με γυναίκα, η επικοινωνία έχει να κάνει με τη «φυλή» στην οποία ανήκει κάθε άνθρωπος. Όταν λέμε «ταιριάζουμε», είναι αυτό ακριβώς! Άνθρωποι με ίδιο κώδικα ηθικής, παρόμοιο τρόπο σκέψης, αίσθηση του χιούμορ, ευφυΐα και πολλά άλλα, ομοιογενή χαρακτηριστικά.

Πρακτικά, πώς ήταν η συνεργασία σας; Εννοώ, υπήρξαν διαφορές ως προς τον τρόπο αποτύπωσης και έκφρασης;

Λένα: Δεν είχε καμία διαφορά από την καθημερινότητά μας. Είμαστε δύο διαφορετικοί άνθρωποι, ανταλλάσσουμε απόψεις ή και διαφωνούμε κάποτε, αλλά με συζήτηση όλα λύνονται. Μπορώ να πω ότι, στο συγγραφικό κομμάτι, υπήρξαν και οι λιγότερες διαφωνίες. Παρ’ όλη τη διαφορετικότητά μας σε ύφος γραφής και θεματολογία, τις ώρες που δημιουργούσαμε τη «Γυναικεία Υπόθεση», ήταν σαν να δούλευε ένα μυαλό! Υπήρξαν πολλές σελίδες που προσπαθούσαμε να θυμηθούμε ποια από τις δύο τις έγραψε και στάθηκε αδύνατο να το καταφέρουμε!

Γιατί η συγκεκριμένη ιστορία δράσης, αγωνίας και όχι μια καθαρά ερωτική ιστορία;

Κλαίρη: Και γιατί όχι; Τα πάντα είναι θέμα έμπνευσης και ο κάθε συγγραφέας γράφει αυτό που του κάνει κέφι και τον γεμίζει την προκειμένη στιγμή, αυτό που πιθανότατα θα ήθελε κι εκείνος να διαβάσει. Εμείς λοιπόν, σ’ αυτή τη φάση, απολαμβάνουμε να γράφουμε αστυνομικές ιστορίες με πλούσιες κοινωνικές προεκτάσεις, απ’ όπου φυσικά δεν λείπει και ο έρωτας, που είναι ούτως ή άλλως πανταχού παρών σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

Υπάρχει κάτι που αποκομίσατε από τη συνεργασία σας; Κάτι που εκμυστηρεύτηκε, συγγραφικά πάντα, η μια στην άλλη;

Λένα: Έχουμε εκμυστηρευτεί τόσα η μία στην άλλη, που δεν μπορώ να ξεχωρίσω τι ήταν για τη δουλειά και τι όχι. Όσο για τη… συγκομιδή αυτής της συνεργασίας, είναι κάτι που δεν αναλύεται, ούτε θέλω να το μοιραστώ, αλλά όταν το θυμάμαι, με κάνει να χαμογελώ.

Κλαίρη: Νομίζω ότι, μέσα από αυτή τη συνεργασία, διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά πόσο κοντά είμαστε η μία στην άλλη και πόσο αρμονικά μπορούμε να συνυπάρχουμε. Είναι τρομαχτική, σχεδόν, η ταύτιση που έχουμε τόσο στον τρόπο σκέψης μας όσο και στο πώς συνηθίζουμε να δουλεύουμε, αφού είναι δύσκολο μάλλον να ξεχωρίσει κανείς ποια από τις δυο μας είναι πιο ψυχαναγκαστική και πιο τελειομανής! Από εκεί κι έπειτα, είναι πολύ ωραίο το «πάντρεμα» δύο συγγραφέων -που ως τώρα ανήκαν σε διαφορετικά λογοτεχνικά είδη- σε κάτι κοινό. Κάτι διαφορετικό και οικείο συνάμα, που αποτελεί το έναυσμα για πολλές εμπνεύσεις και πολλές ιστορίες. Γιατί αυτή η συνεργασία έχει έρθει για να μείνει!

Ποιοι είναι πιο δύσκολοι αναγνώστες, οι άνδρες η οι γυναίκες;

Κλαίρη: Νομίζω ότι, το ερώτημα δεν είναι ποιοι είναι οι πιο δύσκολοι αναγνώστες, αλλά ποιοι είναι οι πιο πολλοί. Είναι στατιστικά αποδεδειγμένο πως το αναγνωστικό κοινό -ιδίως στη χώρα μας- απαρτίζεται κυρίως από γυναίκες οπότε, κατά μία έννοια, είναι εκείνες που κινούν τη νήματα στην αγορά. Από εκεί και έπειτα, το πόσο απαιτητικός είναι κανείς ως αναγνώστης, δεν έχει να κάνει με το φύλο του. Είναι θέμα πρότερων εμπειριών, ερεθισμάτων και βιβλίων που έχει, ήδη, διαβάσει.

Πώς επιλέξατε αυτόν τον τίτλο;

Λένα: Ποιος άλλος τίτλος θα μπορούσε να δοθεί; Γυναίκες γράφουν, γυναίκες ήταν όχι μόνο τα θύματα στο πρώτο βιβλίο, αλλά και δύο γυναίκες θα έφταναν στην αλήθεια. Κάτι σαν μονόδρομος ήταν αυτός ο τίτλος, τον οποίο και κρατήσαμε και στο επόμενο βιβλίο ως υπέρτιτλο, ενώ προστέθηκε και ο διευκρινιστικός: «Φίλια Πυρά». Ήταν και το πρώτο που βρήκαμε, όταν συζητούσαμε το θέμα του βιβλίου μας.

Τελικά η συγγραφή είναι και γυναικεία υπόθεση;

Κλαίρη: Όπως αποδεικνύεται περίτρανα στην πράξη, ναι. Στην περίπτωσή μας τουλάχιστον, η συγγραφή μπορεί ξεκάθαρα να είναι γυναικεία υπόθεση.

Πώς γράφουν οι άνδρες συγγραφείς και πώς οι γυναίκες; Πού εντοπίζεται η διαφορά;

Κλαίρη: Ο τρόπος γραφής δεν σχετίζεται με το φύλο. Έχει να κάνει με τον χαρακτήρα, το προσωπικό ύφος, τα βιώματα, τα αναγνώσματα, την καλλιέργεια και τις εμπειρίες του εκάστοτε συγγραφέα. Και φυσικά, με το λογοτεχνικό είδος που υπηρετεί.