Λεβέντες και φευγάτοι

Μετά από μία επεισοδιακή συνεδρίαση, νόμο του κράτους αποτελεί πλέον η καθολική απαγόρευση σε πολιτικούς και συγγενικά τους πρόσωπα να συμμετέχουν σε εξωχώριες εταιρίες και να κατέχουν μετοχές εταιριών με έδρα στο εξωτερικό. Ωστόσο, εκτός από τις αντιδράσεις των προηγούμενων ημερών, η ψηφοφορία υπήρξε εξόχως αποκαλυπτική.

Από τη στιγμή που η διάταξη που πέρασε με το πολυνομοσχέδιο της προηγούμενης Κυριακής ήταν τέτοια που η κυβέρνηση πίστευε πως δεν επιτρέπει καμία σκιά, δεν είχε παρά να την υποστηρίξει μέχρι τέλους.

Είναι γεγονός άλλωστε, πως όποια δικαιολογία και να είχαν στην κυβέρνηση για το άναρχο τοπίο που υπήρχε προηγουμένως στο ζήτημα των offshore επιχειρήσεων, συμπεριφέρθηκε εδώ σαν να πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη.

Όπως όμως είναι γεγονός πως “όσο πιο αυστηρός είναι ο νόμος, τόσο πιο πιθανή η παρανομία”. Κάτι που αποκαλύφθηκε και το προηγούμενο διάστημα.

Αν δεν κάνω λάθος, ο Σταύρος Παπασταύρου είναι πολιτικό πρόσωπο, με πρωταγωνιστική συμμετοχή στην προηγούμενη κυβέρνηση. Παρά το ότι ο προηγούμενος νόμος, για τον οποίο ακόμη κόπτεται η αντιπολίτευση, απαγόρευε, τάχα μου, την οποιαδήποτε συμμετοχή σε offshore, αυτό δεν τον εμπόδισε να βρεθεί στο διοικητικό συμβούλιο τριών τέτοιων, σύμφωνα με τις πρόσφατες αποκαλύψεις των Panama Papers.

Παρόλα αυτά, το γεγονός πως σήκωσε το γάντι μετά τον ορυμαγδό αντιδράσεων και επανήλθε με μία αυστηρότερη διάταξη, ουδόλως επιβεβαιώνει τη “γίδα”. Όπως και με τις περιπτώσεις δικαστικών υποθέσεων που “κάποιο χέρι” φρόντισε, για πρώτη φορά, να ανασύρει άμεσα από το αρχείο υπόθεση που πήγαινε… από εκεί που πάνε κι άλλες.

Ανεξαρτήτως της κριτικής που δικαίως της ασκείται για τις οικονομικές πολιτικές που επιβάλει, ο πολιτικός κόσμος δεν μας είχε συνηθίσει μέχρι τώρα σε τέτοιου είδους ευθιξία.

Σε αυτή χώρα γνωριζόμαστε με τα μικρά μας, και οι περιπτώσεις διατάξεων που περνούσαν νύχτα, και παρά τον θόρυβο των αντιδράσεων στην αποκάλυψή της, παρέμεναν απαράλλακτες είναι εκατοντάδες.

Ίσως σε αυτή τη… συνήθεια που έγινε λατρεία να πόνταρε και η αξιωματική αντιπολίτευση. Γι’ αυτό και όταν είδε πως η κυβέρνηση εννοεί την απόφασή της να θέσει ξεκάθαρο και αυστηρότερο πλαίσιο στις διαδρομές μαύρου και μη χρήματος, εγκατέλειψε άτακτα τη Βουλή. Από κόντά και η Ένωση Κεντρώων, που δήλωσε “παρών”.

Στην κυβέρνηση Τσίπρα, από αυτή την υπόθεση μένουν ο ερασιτεχνισμός, τα αντανακλαστικά, η αποφασιστικότητα, αλλά και η υποχρέωση να αποδείξει πως κανένας “δικός της” δεν κρύφτηκε πίσω από αυτή τη διάταξη. Καθαρά και άμεσα.

Όσο για τον Κυριάκο και τον Λεβέντη, που από τη σκοπιά του ο καθείς ευαγγελίζονται την καθαρότητα και την διαφάνεια, αιδώς. Λεβέντες και φευγάτοι…