Μας… πήρανε χαμπάρι: Για βιομηχανία μετακλητών γράφουν τα γερμανικά ΜΜΕ

Δημοσιεύματα για την ελληνική οικονομία, το μετρό της Θεσσαλονίκης, αλλά και για τα κομματικά κριτήρια στον δημόσιο τομέα ξεχωρίζουν στο γερμανικό Τύπο.

Το πιο ενδιαφέρον είναι της εφημερίδας Berliner Zeitung, καθώς αναλύει το φαινόμενο των μετακλητών υπαλλήλων, αναφέροντας ως παράδειγμα την πρόσληψη του δημοσιογράφου και πρώην υποψήφιου βουλευτή της Ν.Δ. Αντώνη Πανούτσου στην ΕΡΤ.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα “μετά τη εκλογική νίκη της Ν.Δ. η ΕΡΤ διοικείται από έναν άνθρωπο της Ν.Δ., τον Κώστα Ζούλα, ο οποίος μέχρι τότε διηύθηνε το γραφείο τύπου της Ν.Δ. Στην ΕΡΤ ο Πανούτσος αναλαμβάνει καθήκοντα συμβούλου για τον σχεδιασμό του προγράμματος, με έξοδα του κράτους. Δεν χρειάστηκε να κάνει κάποια αίτηση, στέλνοντας βιογραφικό. Πήρε την καλοπληρωμένη θέση χωρίς διαγωνισμό. Του την πρόσφερε η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Γιατί ο Πανούτσος είναι ένας ‘μετακλητός’. Όλα τα πολιτικά κόμματα που έχουν περάσει από την κυβέρνηση διαιωνίζουν το σύστημα των μετακλητών. Ο μετακλητός είναι υπάλληλος του κράτους, φίλα προσκείμενος στο κυβερνών κόμμα. Όσο το κόμμα παραμένει στην κυβέρνηση, παραμένει κρατικός υπάλληλος. Μόλις χάσει την εξουσία το κόμμα, χάνει κι εκείνος τη δουλειά του”.

Η εφημερίδα του Βερολίνου υποστηρίζει ότι “στην πραγματικότητα οι μετακλητοί είναι καθαρή σπατάλη. Η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει αρκετούς δημοσίους υπαλλήλους: σχεδόν 600.000 σε μία χώρα με πληθυσμό που δεν ξεπερνά τα έντεκα εκατομμύρια. Στην Αθήνα όμως οι μετακλητοί είναι ένα δοκιμασμένο εργαλείο, είναι ο συνεκτικός δεσμός ανάμεσα στην κυβέρνηση, το κράτος και τον λαό. Μία νέα θέση μετακλητού συνοδεύεται από πλουσιοπάροχες, για τα δεδομένα της χώρας, απολαβές συν τα ειδικά επιδόματα. Το ποσό είναι σχεδόν τριπλάσιο από τον μισθό ενός ιδιωτικού υπαλλήλου. Οι υπέροχες αυτές δουλειές απευθύνονται κατά προτίμηση σε συγγενείς κρατικών αξιωματούχων ή κομματικών στελεχών, ανεξαρτήτως επαγγελματικής κατάρτισης. Αυτό που μετράει δεν είναι η ικανότητα και τα επαγγελματικά προσόντα, αλλά η πιστή συμπεριφορά και ο συγχρωτισμός με την εξουσία”.

“Πρόκειται -καταλήγει- για μία κουλτούρα μετριότητας, την οποία μαθαίνουν τα παιδιά από το σχολείο ακόμη. Ακόμη και ο Μητσοτάκης, γονος παλαιάς πολιτικής δυναστείας και ο ίδιος, εφήρμοσε μετά την εκλογική νίκη του τα καθιερωμένα, θεσπίζοντας ολόκληρη βιομηχανία μετακλητών”.