Μία φωτογραφία 1000 λέξεις

γράφει η Βάσια Σκυλακάκη*

Όλες οι γλώσσες δεν είναι φτιαγμένες ίδιες, άλλες αποτελούνται από γράμματα στη σειρά κι άλλες από ιδεογράμματα.
Ακόμα κι αν ξέρουμε πολύ καλά τη γλώσσα στην οποία θέλουμε να επικοινωνήσουμε μπορεί να μη βρίσκουμε ακριβώς την λέξη που θα αποδώσει το νόημα που θέλουμε ή αν θέλουμε να γράψουμε κάτι επειδή θα λείπει ο τόνος και η χροιά της φωνής μπορεί να γίνουν μεγάλες παρεξηγήσεις. Αυτό θα το έχουμε παρατηρήσει όλοι τα τελευταία χρόνια, κυρίως όταν βιαζόμαστε να μεταφέρουμε ένα μήνυμα και κόβουμε λέξεις άρα και νόημα.
Ποια ήταν η πρώτη μορφή επικοινωνίας πριν ακόμα υπάρξει γλώσσα και η γραφή; Το χάραγμα σκίτσων στην πέτρα και κατά συνέπεια η ζωγραφική.
Ποιος είναι ο τρόπος που θα χρησιμοποιήσουμε για να επικοινωνήσουμε με ένα άτομο που δε μιλάει την δική μας γλώσσα; Από τα τέλη του 19ου αιώνα είναι η φωτογραφία!
Είναι άμεση, είναι ακριβής, δεν αφήνει πολλά περιθώρια στην φαντασία όταν πρέπει να είναι επεξηγηματική και χρήσιμη, είναι διεθνής, είναι ευχάριστη και μας τοποθετεί το θέμα και σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον.
Ακόμα και στην κάψουλα που στέλνουμε στο διάστημα με την ελπίδα να την βρει ένας εξωγήινος πολιτισμός οτιδήποτε έχουμε βάλει είναι οπτικό υλικό για να μπορέσει να καταλάβει πιο εύκολα ότι μήνυμα θέλουμε να του δώσουμε.
Όταν θέλουμε να αποδώσουμε μία κατάσταση στο κοινωνικό κομμάτι τότε αντί να χρησιμοποιούν χαρακτηρισμούς και να ρωτάμε τη γνώμη των παρευρισκομένων μπορούμε να έχουμε μία φωτογραφία που αμέσως να μας δείξει τα συναισθήματα που ίσως να ήθελαν και να κρύψουν. Δεν είναι λίγες οι φορές που κοιτάζοντας μία φωτογραφία των υστέρων βλέπουμε πολύ περισσότερα πράγματα από ότι βλέπαμε όταν ήμασταν μέσα, στην ίδια εκείνη τη στιγμή που την τραβήξαμε.
Και όταν δεν εμπιστευόμαστε πλέον το μυαλό μας να κρατήσει ζωντανές τις αναμνήσεις που αγαπάμε, τότε το μοναδικό μας σίγουρο στοίχημα είναι να έχουμε καταγράψει το χαμόγελο του προσώπου που θέλουμε σε μια ασπρόμαυρη ή έγχρωμη φωτογραφία.

*φυσικός- φωτογράφος