Μήνυμα Ραγκούση προς ηγεσία ΚΙΝΑΛ: Ίσες αποστάσεις δεν μπορούν να υπάρχουν

Όταν είσαι ένα από τα κορυφαία στελέχη του Κινήματος Αλλαγής και στην εκδήλωση που διοργανώνεις με θέμα “Το μέλλον της προοδευτικής παράταξης στην Ελλάδα και την Ευρώπη” λάμπουν δια της απουσίας τους βασικοί εκπρόσωποι της παράταξή σου τότε υπάρχει θέμα.

Τα μηνύματα είναι πολλαπλά και χρήζουν ιδιαίτερης ανάλυσης και προσέγγισης για τα τεκταινόμενα στον προοδευτικό χώρο.

Ο λόγος για τον Γιάννη Ραγκούση, ο οποίος σε μια ομολογουμένως κομβική στιγμή για την πορεία της χώρας, ενόψει πολιτικών εξελίξεων με φόντο την έξοδο από το καθεστώς των μνημονίων και το μέλλον της προοδευτικής παράταξης στην μεταμνημονιακή εποχή κατέθεσε τη δική του πρόταση, περί προσέγγισης αν όχι συνεργασίας μεταξύ ΚΙΝΑΛ-ΣΥΡΙΖΑ.

Ποιοι έτειναν ευήκοον ους ο Προέδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής Νίκος Παππάς, ο ευρωβουλευτής Δημήτρης Παπαδημούλης, αλλά και ο βουλευτής του ΠΟΤΑΜΙΟΥ Σπύρου Δανέλλη, ο Θόδωρος Μαργαρίτης από την ΔΗΜΑΡ και άλλοι που ήταν παρόντες στη σημαντική εκδήλωση.

“Έχω ακλόνητη προσωπική πίστη ότι το Κίνημα Αλλαγής αν θέλει να επανασυνδεθεί με τις κοινωνικές δυνάμεις της συντελεσμένης προοδευτικής παράταξης, αν πραγματικά επιθυμεί να βγει από τη μιζέρια της μικρής συμπληρωματικής δύναμης” τόνισε ο πρώην υπουργός και στην κατεύθυνση αυτή επισήμανε ότι το ΚΙΝΑΛ πρέπει άμεσα να λάβει τέσσερις κορυφαίες αποφάσεις:

– Πρώτον, ότι ανήκει στη συντελεσμένη προοδευτική παράταξη.

– Δεύτερον, ότι είναι αυτόνομο μεν, εντός της προοδευτικής παράταξης δε.

– Τρίτον, ότι στρατηγικός του αντίπαλος είναι η ΝΔ.

– Τέταρτον, ότι αποκλείει στη μεταμνημονιακή περίοδο, κάθε ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης με τη ΝΔ.

Μάλιστα σημείωσε ότι “αν ο Πρωθυπουργός και ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ δεν τα παρατήσουν τελευταία στιγμή, αν αντέξουν και δεν δραπετεύσουν από τις εθνικές και ιστορικές τους ευθύνες και αυτοί, και αν παράλληλα αναλάβουν επίσημες πρωτοβουλίες για διάλογο και σύγκλιση με άλλες προοδευτικές δυνάμεις μέσα στις οποίες αυτονόητο είναι πως δεν συγκαταλέγονται οι ΑΝΕΛ ή η ΝΔ, τότε ναι, η προσωπική μου άποψη είναι πως πρέπει να ανταποκριθούμε θετικά” και υπογράμμισε “Πρέπει να πούμε ναι στο διάλογο.Πρέπει να πούμε ναι και στη συνδιαμόρφωση κοινών πρωτοβουλιών ως ένα πρώτο βήμα”.

“Στις μεταμνημονιακές συνθήκες, όταν θα έχει αντικειμενικά αρθεί η κατάσταση έκτακτης εθνικής ανάγκης οποιαδήποτε νέα κυβερνητική συνεργασία με τη ΝΔ θα είναι προδοσία της προοδευτικής παράταξης. Θα είναι απόδειξη εξάρτησης από τη μεταπρατική ολιγαρχία” ανέφερε και έθεσε το δίλημμα . Ή με την παραγωγική και προοδευτική Ελλάδα ή με τη μεταπρατική και συντηρητική Ελλάδα. Ίσες αποστάσεις δεν μπορούν να υπάρχουν”.

Κατά τον κ. Ραγκούση θα είναι πολύ σημαντικό

– για τις τοπικές κοινωνίες, στις εκλογές της αυτοδιοίκησης να υποστηριχθούν από τον ΣΥΡΙΖΑ περιφερειάρχες ή δήμαρχοι του χώρου μας και αντίστροφα και

– η ελληνική αριστερά μαζί με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς να συνυπογράψουν το πλαίσιο των υγιών και σταθερών κανόνων που θα διέπουν την πορεία της χώρας στη μεταμνημονιακή εποχή που θα είναι θεμελιωμένοι σε πλεονασματικά δημόσια οικονομικά, μαζί με πολιτικές για την ανάπτυξη και την προστασία των δυνάμεων της εργασίας και της παραγωγής, καθώς και μαζί με θαρραλέες μεταρρυθμίσεις στο πολιτικό σύστημα για μια νέα προοδευτική μεταπολίτευση

Ο συνταγματολόγος Γιώργος Σωτηρέλης αφού άσκησε έντονη κριτική στα πεπραγμένα της κυβέρνησης, σχολίασε “Το μεγάλο πρόβλημα για έναν ουσιαστικό διάλογο είναι ότι στον χώρο αυτόν κινούνται δύο σχήματα βαθύτατα προβληματικά: το μεν Κίνημα Αλλαγής είναι γιαλαντζί σοσιαλδημοκρατία, ο δε ΣΥΡΙΖΑ είναι γιαλαντζί Αριστερά”.

“Οι μεν τραβούν -πρόσθεσε- προς αυτήν την κατεύθυνση, με νέο πρότυπο, πλέον, τον Μακρόν –αγνοώντας, όμως τα διαφορετικά δεδομένα του ημιπροεδρικού συστήματος– οι δε άλλοι, ακόμη και οι εκ της ανανεωτικής Αριστεράς ορμώμενοι, ανακάλυψαν ξαφνικά την κρυφή γοητεία της σοσιαλδημοκρατίας”.

Ο κ. Σωτηρέλης εξέφρασε τη μεγάλη απορία του “γιατί ο πρωθυπουργός, ο οποίος έχει, πέρα από το επικοινωνιακό του χάρισμα, και οξυμμένο πολιτικό ένστικτο, δεν κατανοεί ότι πρέπει να αναχθεί στο ύψος του εθνικού ηγέτη, που θα έχει ως γνώμονα το συμφέρον της χώρας, ξεχνώντας επιτέλους τον συνδικαλιστή που κρύβει μέσα του, ο οποίος το μόνο που σκέφτεται είναι πως θα την φέρει στους αντιπάλους του”.

Και στο ερώτημα “τι πρέπει να γίνει λοιπόν;” τόνισε “Να προσχωρήσουμε στην άποψη που καλλιεργείται εδώ και καιρό από διάφορα κέντρα για συνεργασία του ΚΙΝΑΛ με την ΝΔ; Ασφαλώς όχι”, καθώς “Η άσκηση πολιτικής δεν μπορεί να στηρίζεται σε ψυχώσεις, απωθημένα και ρεβανσισμούς. Η ΝΔ παραμένει ένα βαθύτατα συντηρητικό κόμμα και ως εκ τούτου επιλογή αυτή όχι μόνο θα είναι καταστροφική για το ΚΙΝΑΛ αλλά και θα βλάψει την προοπτική συγκρότησης –έστω εν δυνάμει και προοπτικά– ενός πράγματι προοδευτικού μετώπου στη χώρα μας”.

Η λύση, κατά την άποψή του κ. Σωτηρέλλη είναι μία:

– Αν κανένα κόμμα δεν έχει αυτοδυναμία, να επιδιωχθεί η προοπτική της εθνικής συνεννόησης που τόσο άκριτα τορπίλισαν παλαιότερα, τόσο η ΝΔ του κ. Σαμαρά όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ

– το ΚΙΝΑΛ πρέπει να θέσει ως όρο συνεργασίας την συμμετοχή και των δύο κομμάτων σε κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης, με τρίτο πρόσωπο πρωθυπουργό, έστω και με ψήφο ανοχής του δεύτερου εκλογικά.

– Όποιος αρνηθεί, θα αναλάβει το κόστος δεύτερων εκλογών με απλή αναλογική, οπότε οι συσχετισμοί θα είναι διαφορετικοί και δεν θα αρκούν πλέον δύο για σχηματισμό κυβέρνησης.

Τέλος ο καθηγητής Νίκο Μαραντζίδης αφού επισήμανε ότι “Πρέπει να οικοδομηθεί μια νέα προοδευτική συμμαχία” στη κατεύθυνση “φτωχοί όλων των ηλικιών και νέοι όλων των εισοδημάτων ενωθείτε” τόνισε ότι “Τα θεσμικά εργαλεία της προοδευτικής πολιτικής για την Ελλάδα είναι η θέσπιση της “Απλής Αναλογικής” τώρα και εισαγωγή μορφών άμεσης δημοκρατίας”.