Μητσοτάκης και Γεωργιάδης παρουσιάζουν ως κατόρθωμα τα ψίχουλα που μοιράζουν στην εστίαση

Οι… ιθαγενείς της εστίασης, ήταν αυτοί στους οποίους μοίρασε «καθρεφτάκια» χτες ο Άδωνης Γεωργιάδης, μαζί, φυσικά, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Όπως μας πληροφόρησαν, λοιπόν, θα μοιράσουν 330 εκατ. ευρώ, σε συνολικά 34.000 επιχειρήσεις του κλάδου που εδώ και ένα χρόνο έχουν πληγεί από την πανδημία του κορονοϊού.

Με περίσσιο θράσος, ο αρμόδιος (;;;) υπουργός είπε ότι αυτά τα χρήματα αποτελούν κεφάλαιο κίνησης, ώστε οι επιχειρήσεις του κλάδου να καλύψουν την αγορά υλικών και πρώτων υλών για την επανεκκίνηση.

Κάθε προσπάθεια ενίσχυσης ενός κλάδου που έχει πληγεί περισσότερο από κάθε άλλο, καθώς μεγάλο μέρος των επιχειρήσεων εστίασης μένουν κλειστές εδώ και ένα χρόνο, είναι ευπρόσδεκτη.

Τα χρήματα, αν μοιράζονταν ισόποσα σε όλες τις επιχειρήσεις, θα ήταν 9.700 ευρώ, για την κάθε μία.

Αυτά τα χρήματα όμως, δεν φτάνουν ούτε για… ζήτω.

Γιατί, για να επανεκκινήσει μία επιχείρηση του κλάδου, δεν αρκεί να αγοράσει τις πρώτες ύλες.

Κατ’ αρχάς, μετά από έναν χρόνο κλειστά, τα καταστήματα θα χρειαστούν μία ανακαίνιση. Έστω και μικρής έκτασης. Ένα φρεσκάρισμα στους τοίχους.

Μετά, θα πρέπει να περάσουν υδραυλικοί και ηλεκτρολόγοι να διαπιστώσουν ότι όλα λειτουργούν κανονικά.

Μετά θα πρέπει να έρθουν οι ψυκτικοί για τους καταψύκτες και τα ψυγεία.

Μετά τα συνεργεία για τη λειτουργία της κουζίνας.

Κατόπιν, ο ιδιοκτήτης, αν η επιχείρηση δεν είναι οικογενειακή, θα πρέπει να προσλάβει κόσμο. Εργαζόμενους. Εκτός αν ο κ. Μητσοτάκης πιστεύει ότι ένα μαγαζί πηγαίνει από μόνο του. Στον αυτόματο πιλότο. Όπως έχει βάλει ο ίδιος τη χώρα και πηγαίνει από καταστροφή σε καταστροφή.

Πριν από όλα αυτά, θα πρέπει να εξοφλήσει τυχόν νοίκια, να πληρώσει ΔΕΗ και ΟΤΕ, ώστε να επαναλειτουργήσει το ρεύμα, τα τηλέφωνα και το ίντερνετ των μαγαζιών. Αν τα μαγαζιά αυτά είναι κλειστά εδώ και ένα χρόνο, που θα βρει τα χρήματα για τις επανασυνδέσεις;

Και μετά έρχονται η εφορία, τα δημοτικά τέλη, τυχόν αντικατάσταση τραπεζοκαθισμάτων, βελτιώσεις στην κουζίνα, προμήθεια φυσικού αερίου κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ…

Και άντε και τα κάνεις όλα αυτά.

Και παίρνεις και την επιδότηση.

Πότε ανοίγεις;

Άγνωστο, λέει ο λαλίστατος Γεωργιάδης.

Με ποιες προϋποθέσεις; Θα έχουν απόσταση τα τραπέζια μεταξύ τους; Ποια θα είναι αυτή; Πόσοι πελάτες θα μπορούν να καθίσουν ανά τετραγωνικό μέτρο;

Ένας Θεός ξέρει.

Τραπέζια θα υπάρχουν μόνο στον εξωτερικό χώρο; Κι αν το μαγαζί δεν έχει εξωτερικό χώρο; Και αν πιάσει μία βροχή (όπως χτες και ο Λευτέρης Λαζάρου), τι θα γίνει; Θα μοιράζεις ομπρέλες και αδιάβροχα για να φάει ο άλλος;

Για άλλη μία φορά, η κυβέρνηση μπροστά στη φούρια της να ανοίξει (και) την εστίαση, γιατί έτσι επιτάσσουν οι δημοσκοπήσεις στις οποίες έχει πάρει την κάτω βόλτα, βγήκε χτες και μοίρασε καθρεφτάκια στους ιθαγενείς.

Και άντε παίρνεις τα χρήματα, προετοιμάζεσαι, πληρώνεις τα βερεσέδια ενός χρόνου και έρχονται και σου λένε, μάξιμουμ ένα άτομο κάθε 2 τ.μ. Τι κάνεις τότε, αν η αυλή σου είναι 30 τ.μ.; Με 15 κουβέρ τη βραδιά, άντε 25 -30 στην καλύτερη, είναι βέβαιο πως μετά από ένα μήνα θα είσαι φεσωμένος –αν δεν είσαι ήδη- σε τράπεζες, εφορία, ΙΚΑ, προμηθευτές και όσους μιλούν ελληνικά.

Όπως λέει και ο σοφός λαός, «με πορδές δεν βάφονται αυγά».

Και ούτε μπορεί ν’ ανοίξει ένα εστιατόριο ή μια ταβέρνα με τα ψίχουλα που υποσχέθηκαν Μητσοτάκης και Γεωργιάδης…