Μητσοτάκης: Ράγισε η… γυάλα του Μαξίμου

Τελικά είναι μόνο οι δυο διαρροές των κυριών Γιαννάκου και Κεφαλογιάννη, «που προέχονται από προσωπικά βιώματα» όπως είπε και ο υπουργός Δικαιοσύνης Κ. Τσιάρας, στο νόμο πλέον της συνεπιμέλειας ή κάτι σοβαρότερο συμβαίνει στη Νέα Δημοκρατία;

Παραμένει στην άθραυστη γυάλα του Μαξίμου περιβεβλημένος από το πανίσχυρο cabinet office του ο Μητσοτάκης ή αρχίζει να αδυνατίζει στα μάτια υπουργών, βουλευτών, στελεχών και ψηφοφόρων;

Οι διαφοροποιήσεις έχουν χαρακτήρα ευκαιριακό και κρίνονται ως μεμονωμένα περιστατικά ή μπορούν να πάρουν χαρακτήρα αμφισβήτησης του πανίσχυρου πρωθυπουργικού προφίλ;

Η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα δεν είναι τόσο εύκολη. Ιδίως αν συνυπολογίσει κανείς ότι είναι σε εξέλιξη μια «μεταμόρφωση» του κόμματος, μια μετάλλαξη της κεντροδεξιάς παράταξης που μπολιάζεται με ξένα στοιχεία και που σίγουρα κάποιους τους ενοχλεί.

Το ότι η ΝΔ μετασχηματίζεται σε ένα διαφορετικό κόμμα από αυτό που ήταν επί Καραμανλήδων ή επί Σαμαρά, δεν χρειάζεται συζήτηση. Το είπε άλλωστε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός στους Δελφούς, συγκρίνοντας τα σύγχρονα ευρωπαϊκά κόμματα που με τους παραδοσιακούς όρους των κεντροδεξιών και των σοσιαλδημοκρατικών που κυριαρχούσαν τις τελευταίες δεκαετίες και εναλλάσσονταν στις κυβερνήσεις των κρατών μελών της Ε.Ε.

«Η Κεντροδεξιά κατόρθωσε όχι μόνο να επιβιώσει, να ευδοκιμήσει, αλλά και να ενισχυθεί. Αλλά ίσως το πέτυχε διότι έγινε λιγότερο ιδεολογική, πιο πρακτική, πιο προοδευτική και ικανή να κάνει το είδος της μεγάλης σύνθεσης και των αλλαγών που απαιτούνται σε ένα άρδην μεταβαλλόμενο τοπίο» είπε ο κ. Μητσοτάκης αναδεικνύοντας την πολιτική αντοχή της Ν.Δ. έναντι του ΠΑΣΟΚ στην ελληνική περίπτωση που «αντικαταστάθηκε από κάτι άλλο, το οποίο, κατά την άποψή μου, μοιάζει ελάχιστα με τη σοσιαλδημοκρατία».

Επιβίωσε, λοιπόν, η Νέα Δημοκρατία κατά τον πρωθυπουργό, χάρη στη δική του παρέμβαση που την έκανε πιο προοδευτική, πιο πρακτική, πιο πολυσυλλεκτική και λιγότερο ιδεολογική.

Με άλλα λόγια ενέταξε στους κόλπους της τον Αμυρά, τον Πιερρακάκη, τον Θεοδωρικάκο, κατέβασε βουλευτές τον Τατσόπουλο και τον Ψαριανό, έκανε υπουργούς τον Θεοχάρη, τον Χρυσοχοϊδη και την Μενδώνη, φλέρταρε και φλερτάρει με τη Διαμαντοπούλου και άλλους εκσυγχρονιστές, ανακάτεψε και κάπως έτσι επιβίωσε το κόμμα.

Γιαννάκου, Κεφαλογιάννη, Αθανασίου, Τζαβάρας…

Και τα ακούνε αυτά οι νεοδημοκράτες, κομματικά στελέχη και παλιοί ψηφοφόροι, και χαίρονται; Βλέπουν να έχουν ανοίξει οι πόρτες για τα ορφανά του Σημίτη και χοροπηδάνε από τον ενθουσιασμό τους; Μαθαίνουν, οι μυημένοι, για μυστικές συζητήσεις με βουλευτές άλλων κομμάτων ενόψει προεκλογικών μεταγραφών και ευφραίνεται η καρδία τους;

Η Μαριέττα Γιαννάκου και η Όλγα Κεφαλογιάννη δεν είναι απλά δυο βουλευτίνες της Νέας Δημοκρατίας. Η κα Γιαννάκου από τη μία, με τη μακρά πολιτική σταδιοδρομία της σε συνδυασμό με τη ψυχική δύναμη που διαθέτει έχει αποκτήσει χαρακτήρα συμβόλου που εκφεύγει το στενών κομματικών γραμμών. Από την άλλη η κα Κεφαλογιάννη είναι η πρώτη βουλευτής της Α’ Αθήνας, με ισχυρό όνομα αλλά και δύναμη θάρρους ώστε να λέει ευθαρσώς τη θέση της, ακόμα κι αν είναι εκτός κομματικής νομιμότητας.

Και δεν είναι μόνο αυτές. Σοβαρές ενστάσεις για τον νόμο εξέφρασε και πρώην υπουργός Δικαιοσύνης και αντιπρόεδρος της Βουλής Μπ. Αθανασίου, πρώην πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων και πολιτικός φίλος του Αντώνη Σαμαρά. Να πάμε και στον Κώστα Τζαβάρα, υπουργό επί πρωθυπουργίας Σαμαρά, που διαφώνησε για την απομάκρυνση πανεπιστημιακών τμημάτων από τον νόμο του;

Και υπάρχουν πολλοί ακόμα που σιγοβράζουν, όσο ακούν για νέες προθήκες όσο βλέπουν ότι γίνονται ανακατατάξεις και δεν συμπεριλαμβάνονται. Και η κυβέρνηση έχει ανηφόρα μπροστά της, με πρώτο δύσκολο κομμάτι το εργασιακό.