Μυστικό που το ξέρουν περισσότεροι από δύο, δεν είναι μυστικό…

«Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος», είπε ο Αλεξανδρινός ποιητής Καλλίμαχος το 310 π.Χ., ενώ στον Θουκυδίδη μας αποδίδεται η φράση: «Oυδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευργετηθέντος». Μόνο αυτό κατάφερε να μου διδάξει η ζωή. Σε όλα τα άλλα είμαι σκέτη αμφιβολία.

Πίνω κι εγώ στην υγειά της αχάριστης. Της μάνας, της γυναίκας, της κόρης, της αδελφής του γνωστού αχάριστου. Που κάνει τώρα ότι δεν μας ξέρει. Και να ‘τανε μόνο αυτός… Οι 9 στους 10 τέτοια κουμάσια είναι, σύμφωνα με την διδακτική εμπειρία του ίδιου του Ιησού. Μετά τη θεραπεία των δέκα λεπρών, μόνον ένας γύρισε και Τον ευχαρίστησε. Και ο Κύριος εξέφρασε το παράπονό του: «Ουχί οι δέκα εκαθαρίσθησαν, οι δε εννέα που;» (κατά Λουκά 17).

Αν λοιπόν θες -και πρέπει, γιατί το αξίζεις- να γίνεις αυτοκράτορας, βασιλιάς, κυβερνήτης έστω, την αχάριστη να προσέχεις. Μα τον Γιωργάκη τον Όργουελ, τους έχω κρυφακούσει, οι αντίπαλοι είναι της πλάκας, για τα μπάζα, απ’ τους δικούς σου θα τη βρεις. Πάντα κάποιος δικός σου από μέσα ανοίγει την κερκόπορτα. Ο πιο κοντινός σου. Αυτή η φθονερή νυφίτσα, που σε εξαπατά με τη δήθεν αγάπη και αφοσίωση. Η αδελφή σου, η κόρη σου και η ερωμένη σου μαζί, σε συνεννόηση, θα σε ρίξουν απ’ τον εφήμερο θρόνο.

Σε ποιόν Ιούδα να εμπιστευτείς τις μυστικές υπηρεσίες; Σε κείνον, που θα σου σκάψει τον λάκκο; Λογικό το βρίσκω να θέλεις να ‘χεις τον πλήρη έλεγχο και να μην επιτρέψεις σε κανέναν να σε υπονομεύει στο νέο μικροβυζάντιο όπου ζούμε. Αυτό έχει μια κάποια παράνοια, αλλά είναι προτιμότερη από το να σε παρακολουθούν εκείνοι, αντί να τους παρακολουθείς εσύ.

«Υπάρχει Έλληνας ο οποίος να πιστεύει ότι μέσα σε όλα όσα έπρεπε να διαχειριστώ αυτά τα τελευταία 3,5 χρόνια, στον ελεύθερο χρόνο μου παρακολουθούσα τον υπουργό Εξωτερικών, τον υπουργό Οικονομικών, τις συζύγους υπουργών μου;»

Ουδείς! Μακάρι να εξελιχθεί η τεχνολογία και να μπορείς να τους παρακολουθείς όλους μόνος σου -ταυτοχρόνως- για να γνωρίζεις όχι μόνο τι λένε, αλλά και τι σκέπτονται, τι κάνουν κάθε στιγμή, αρκεί να μη σε πιάσουνε. Όμως, χρειάζεται μεγάλη προσοχή εδώ, γιατί μυστικό που το ξέρουν περισσότεροι από δύο, δεν είναι μυστικό.

Δυστυχώς σε αυτές τις δουλειές, οι έμπειροι και έμπιστοι συνεργάτες είναι δυσεύρετοι. Χρειάζονται κάποιοι με μία και μοναδική αξία: Την εχεμύθεια. Με απαράβατους όρκους σιωπής. Που, όταν τους πιάσουν στα πράσα, να τραβήξουν το σπαθί απ’ τη ζώνη και να κάνουν χαρακίρι. Δεν βαρέθηκα απλώς, σιχάθηκα τα βαθιά λαρύγγια, που με την πρώτη δυσμένεια, κελαηδάνε. Ή είσαι πράκτορας 007 ή δεν είσαι. Δεν γουστάρω τις κολωνιάρες και τα πουλητάρια.

 

Θυμάμαι τον Χρήστο Μαυρίκη, τον «κοριό» που πιάσανε στα πράσα και ο μπαμπάς σου παραπέμφθηκε σε δίκη με απόφαση του κοινοβουλίου, αλλά του τη χάρισε το ΠΑΣΟΚ του Τόμπρα, μάλλον γιατί τον θεωρούσε δευτεράντζα. Θυμάμαι τον μακαριστό, τον Νίκο τον Κακαουνάκη, που έβγαλε την κασέτα με τον μπαμπά σου να εξεγείρεται «εγώ τέτοιες μαλακίες δεν λέω!», όταν του υπαγόρευαν να πει στο διαφημιστικό σποτ ότι, θα δημιουργήσει 100.000 νέες θέσεις εργασίας. Όπως και τα γαργαλιστικά «ρεπορτάζ» για το πώς αντέδρασε η Μαρίκα, όταν άκουσε την κασέτα της «Αυριανής» με τον ερωτικό διάλογο του Ροφού με την ψιλόλιγνη.

Τι να σου λέω τώρα… Ημείς οι παλαιότεροι, την έχουμε ακούσει κανονικά με αυτά. Ο ταπεινά υποφαινόμενος, κατά τε το αίμα και τον λόγον πληβείος, στη μεταπολίτευση πήγαινα κάθε πρωί σχολείο ακολουθούμενος από τρεις «μυστικούς» του μαθητικού της ασφάλειας. Με μαύρα γυαλιά, καπελαδούρα, μαύρες καπαρντίνες. Πράκτωρ Θου Βου κανονικά.

Θα μου πεις τώρα: «Τους Τούρκους που μας παρακολουθούνε, δεν πρέπει να τους ακούμε; Και τους στρατηγούς μας που εμπλέκονται στις προμήθειες εξοπλισμών; Κάθε σοβαρό κράτος πρέπει να έχει αντικατασκοπεία!» Δεν αντιλέγω, αλλά αυτό εδωχάμου καταλήγει συνήθως στον μοναδικό εχθρό του έθνους, τον κομμουνισμόν. Επ’ ευκαιρίας ενθυμούμαι και το πιο σύντομο ανέκδοτο: Τον μοναδικό Έλληνα πράκτορα στην Αμερική, τον καημένο τον Λάλα, που πέρασε τόσα χρόνια σε μια υγρή και σκοτεινή φυλακή.

Θα μου πεις πάλι: «Τι γράφεις και εσύ ρε Αντρίκο για τις υποκλοπές; Δεν βλέπεις στις δημοσκοπήσεις ότι, άλλα είναι τα θέματα που απασχολούν τον κόσμο;» Σε αυτό θα συμφωνήσουμε. Όσο η κατάσταση ελέγχεται από το πρωθυπουργικό γραφείο και δεν αυτονομούνται διάφορα μικρολαμόγια, να αρχίσουν τους εκβιασμούς στη γειτονιά του στυλ: «Στάξε μου μια διακοσαρού για να μην στείλω στη γυναίκα σου τις ροζ συνομιλίες σου με τη μητριά της», σιγά μη κάτσει να σκάσει ο πασαένας για το αν παρακολουθείς την Ντόρα, τον Σαμαρά, τον Σπίρτζη και τον Βαγγέλη του γαύρου.

Το ‘παμε: Είναι ωφέλιμη, για το Έθνος πρωτίστως, η καθολική παρακολούθηση, αρκεί να μην μας πάρουνε χαμπάρι. Κι αν πάνε όλα καλά, θα βουίζει σαν το μελίσσι μια ολόκληρη βιομηχανία παρακολουθήσεων, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας. Άλλοι τοποθετούν τους κοριούς και στέλνουν στα κινητά τα κακόβουλα λογισμικά, άλλοι είναι οι ωτακουστές, άλλοι οι τεχνικοί που προγραμματίζουν με λέξεις-κλειδιά, άλλοι συντονίζουν και συντηρούν τα μηχανήματα, επιδέξιες κοπέλες κάνουν τις απομαγνητοφωνήσεις και δακτυλογραφούν ασταμάτητα, έμπειρο επιτελείο γράφει μαλακίες στις τελικές εκθέσεις.

Αν πράγματι λειτουργούνε 50 προηγμένα λογισµικά παρακολούθησης, τύπου Predator, όπως είπες, πρέπει να δουλεύουνε δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στη βαριά βιομηχανία της παρακολούθησης. Το πράγμα αλλάζει. Προτεραιότητά μας, η μείωση της ανεργίας και η δημιουργία νέων αξιοπερίεργων θέσεων εργασίας. Νο πρόμπλεμ! Χαλαρουά μπορούμε να γίνουμε σαν τη Ρουμανία του Τσαουσέσκου, όπου ο ένας στους οκτώ κατοίκους ήταν πράκτορας της μυστικής αστυνομίας Σεκιουριτάτε και σαν τον Ούλριχ Μούε, που υποδυόταν τον ωτακουστή στην ταινία «Οι ζωές των άλλων» στην Ανατολική Γερμανία της ΣΤΑΖΙ.