Ν. Σκορίνης: «Δημιουργούμε εργαλεία για τη Δίκαιη Ανάπτυξη»

Στο παρελθόν ακολουθήθηκαν «αμαρτωλές» διαδικασίες, που δημιούργησαν έναν παρασιτικό (έως και παρακρατικό) μηχανισμό κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών με πολύ ισχυρή πολιτική κάλυψη, υποστηρίζει ο Νίκος Σκορίνης, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνος για θέματα ανάπτυξης.

 

Συνέντευξη στον Πέτρο Παπαβασιλείου

 

Ο πρώην γενικός γραμματέας της ΓΣΕΒΕΕ μιλάει στην «F&M Voice» για όλα τα «στραβά και τα παράλογα» της ελληνικής επιχειρηματικότητας, ενώ αναγνωρίζει ότι τα μεσαία εισοδήματα θα κληθούν να σηκώσουν πρόσθετα βάρη. Έμπορος ο ίδιος, για δεκαετίες, ο Νίκος Σκορίνης δεν τα πάει καλά μόνο με τους αριθμούς, αλλά και με τα γράμματα. Έχει εκδώσει δύο μυθιστορήματα, εκ των οποίων το πρώτο «χτύπησε» δεύτερη έκδοση.

 

 

Το στοίχημα είναι μεγάλο, δεν είναι εύκολος δρόμος. Φτιάχνουμε τα «εργαλεία» για να ενισχύσουμε αυτή τη μεγάλη αλλαγή που χρειάζεται το οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο της χώρας.

 

 

Η Ελλάδα μετά τη δεκαετία του ‘50 κινήθηκε πάνω σε ένα μοντέλο χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό. Για ένα μεγάλο διάστημα αυτό το μοντέλο «έδινε φαΐ στο παρόν, αλλά υποθήκευε το μέλλον». Κινήθηκε πάνω στα εμβάσματα των μεταναστών, αργότερα στα μεσογειακά ολοκληρωμένα προγράμματα και στα πρώτα πακέτα της ΕΟΚ.
Μέχρι την εποχή της κρίσης, το 2008, στην Ελλάδα έπεσαν πάνω από 200 δισ. ευρώ για την ανάπτυξη της οικονομίας μας. Παρόλα αυτά, παραμείναμε χωρίς βασικές υποδομές και δημιουργήθηκε ένα απόλυτο μεταπρατικό μοντέλο -όπως εμπόριο και υπηρεσίες- στο οποίο υπήρχαν και παρασιτικοί κλάδοι. Αποτέλεσμα; Οδηγηθήκαμε σε πλήρη συστολή της παραγωγικής βάσης. Ωστόσο, η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να δημιουργήσουν το νέο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Διαθέτουμε και τον στρατηγικό σχεδιασμό και την πολιτική βούληση για να υπηρετήσουμε αυτό το νέο μοντέλο.

 

 

Έχουμε δομικά και διαρθρωτικά προβλήματα. Οι επιχειρήσεις είναι πολύ μικρές στην Ελλάδα. Οι μισές από τις 600.000 επιχειρήσεις, που υπάρχουν τυπικά στη χώρα μας, είναι οικογενειακές και απασχολούν μέχρι ένα άτομο. Το ποσοστό αυτό δεν υπάρχει σε άλλη χώρα. Λείπουν κεφάλαια, λείπει τεχνογνωσία. Ένας επιχειρηματικός κόσμος γερασμένος σε ηλικία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να ενσωματώσουν την καινοτομία, την πληροφορική, τις νέες αντιλήψεις. Έχουμε μία εσωστρεφή οικονομία, την ώρα που έχει πέσει το εισόδημα των καταναλωτών -με τη μείωση μισθών και συντάξεων- και οι άνεργοι ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο.

 

 

Για να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο, να κυνηγάει ο καθένας την ουρά του και να μην μπορεί να την φθάσει ποτέ, πρέπει να αξιοποιήσουμε όλα τα «εργαλεία» -όπως νέος επενδυτικός νόμος, Κοινωνική Οικονομία, προγράμματα ΕΣΠΑ- και να υπερβούμε, μέσα από προσπάθεια και ενοποίηση δυνάμεων, κατεστημένες νοοτροπίες. Αυτή την υπέρβαση μπορούν να την κάνουν οι νέοι που δεν έχουν αγκυλώσεις.

 

 

Οι πιο μεγάλες επιχειρήσεις στην Ελλάδα ήταν κρατικοδίαιτες. Με παρεμβατικές και άνομες, εν πολλοίς, διαδικασίες, το κράτος με χρήματα του έλληνα πολίτη ευνόησε τους πολύ λίγους, τους εργολάβους, τους ιδιώτες. Όλοι γνωρίζουμε τι έχει συμβεί σε αυτόν τον τομέα. Φτιάχτηκε μία γενιά μεγάλων επιχειρηματιών, οι οποίοι έπαιξαν και «τζογάρισαν», ουσιαστικά, στην τύχη του ελληνικού λαού και σε βάρος του. Προφανώς υπάρχουν «αμαρτωλές» διαδικασίες και ξέρουμε όλοι ότι έφυγαν πάρα πολλά χρήματα έξω, στην εποχή της κρίσης. Υπήρξαν επιχειρήσεις οι οποίες λειτουργούσαν επί χρόνια χωρίς να δίνουν εισφορές στο ΙΚΑ και έχοντας χρεωστικό προς την εφορία -και όχι μόνο- 30, 40 έως και 200 εκατ. ευρώ. Είχαν την κάλυψη και την προστασία ισχυρών πολιτικών και οικονομικών παραγόντων για να μπορούν να το κάνουν αυτό. Γιατί μία μικρή επιχείρηση αν δεν πληρώσει για μία-δυο ημέρες δεν θα μπορεί να πάρει ενημερότητα και να λειτουργήσει. Άρα, αυτό πώς συνέβη; Δεν μπορείς να μην καλείς μία επιχείρηση, όταν βλέπεις ότι δεν έχει πληρώσει για έξι μήνες το ΙΚΑ. Γιατί, αν τον αφήσεις για 5-6 χρόνια είναι προφανές ότι τα χρήματα θα τα χάσεις. Δεν είναι τυχαίο πως από τα 4,2 εκατ. οφειλετών του Δημοσίου, τα πιο πολλά τα χρωστούν περίπου 6.500 πρόσωπα και εταιρίες.

 

 

Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι ότι δεν πρέπει να επιτρέψουμε τη συνέχιση αρνητικών φαινομένων. Παραοικονομία 30%, ανασφάλιστη εργασία 25% και πολλά άλλα που οδήγησαν σε αυτό το μείγμα καταστροφής.
Δεν είναι μόνο τα μνημόνια, είναι και εμείς τι κάναμε τα προηγούμενα χρόνια. Εσωτερικά επικρατούσε ένα μπάχαλο. Η Νέα Δημοκρατία και η αντιπολίτευση προσπαθούν να ρίξουν λευκή μνήμη στη συλλογική συνείδηση, σαν να έπεσαν τα προβλήματα από τον ουρανό, εξαιτίας του ΣΥΡΙΖΑ. Κάνουμε τιτάνια προσπάθεια, συγκρουόμαστε, και γι’ αυτό μας πολεμούν σχεδόν οι πάντες. Ακριβώς, γιατί αντιλαμβάνονται ότι ξηλώνεται σιγά-σιγά αυτός ο παρασιτικός και παρακρατικός μηχανισμός.

 

 

Θα σας πω με ειλικρίνεια. Προφανώς, η συμφωνία του καλοκαιριού δημιουργεί πιέσεις, καθώς πρέπει να πιάσουμε δημοσιονομικούς στόχους. Στο πλαίσιο αυτό, κινηθήκαμε στα μεσαία και μεγάλα εισοδήματα. Σίγουρα δεν είναι πλούσιος αυτός που βγάζει 40.000 ευρώ το χρόνο, αλλά σε αυτή τη συγκυρία καλούνται να πληρώσουν όσοι θεωρητικά διαθέτουν μία βάση. Η προσπάθειά μας είναι, εφόσον καλύψουμε τους στόχους, να πάμε σε ένα πιο σταθερό φορολογικό σύστημα. Αντιλαμβανόμαστε το πρόβλημα, αλλά δεν υπήρχε άλλος δρόμος.

 

 

Πρόσφατα δόθηκαν στοιχεία από το υπουργείο Οικονομικών που δείχνουν ότι το πράγμα μαζεύεται. Ενεργοποιούνται σιγά-σιγά οι μηχανισμοί, αν και υπάρχει ακόμη μεγάλη φοροδιαφυγή στο θέμα των καυσίμων. Υπάρχει, βεβαίως, και υστέρηση προσωπικού.
Θα σας πω μόνο ότι στο θέμα της ανασφάλιστης εργασίας (25%), όπου έχουμε απώλειες για τα ασφαλιστικά ταμεία 4,5 δισ. ευρώ το χρόνο, υπάρχουν μόνο 100 συνεργεία την ημέρα.

 

 

Μέσα στον καπιταλισμό, στην ελεύθερη αγορά, οι τράπεζες παίζουν σημαντικότατο ρόλο. Σε ότι αφορά τα θαλασσοδάνεια τα ονόματα, πράγματι, είναι πολύ ηχηρά, όχι μόνο για τα κόμματα και για τα κανάλια, αλλά και για πολλούς μεγάλους παίκτες της αγοράς. Θα είχε πολύ μεγάλη σημασία να είχαμε εμείς την ευθύνη για τις διοικήσεις των τραπεζών και για την εξυγίανση του συστήματος. Δυστυχώς, το Ευρωσύστημα και οι Θεσμοί λειτουργούν με έναν δικό τους τρόπο. Μέρος της ανεξαρτησίας δεν υπάρχει, έχει δοθεί σε πολλά επίπεδα. Στη Γερμανία υπάρχουν πάνω από 1.000 αναπτυξιακές τράπεζες. Στην Ελλάδα καμία…

 

 

Πιστεύω πως ναι. Γιατί, παρά τις δυσκολίες και τις υποχωρήσεις, προχωράμε. Αν αυτή η κυβέρνηση ολοκληρώσει την τετραετία -και κατά την άποψή μου αυτό θα συμβεί- θα μείνει για πολλά χρόνια και οι υπόλοιποι θα βλέπουν την πλάτη της. Αυτό ακριβώς είναι που τρομάζει τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Θα χάσουν όλους τους μηχανισμούς στους οποίους στηρίχθηκαν 40 χρόνια…

 

 

Σωστά το εντοπίζετε. Όταν η κοινωνία, οι άνθρωποι, οι επιχειρήσεις, έχουν χτυπηθεί τόσο βάναυσα και βίαια, προφανώς κάθε καινούργιο μέτρο δημιουργεί επιβάρυνση και γίνεται η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Αλλά, πρέπει όλοι να αντιληφθούν, αν και δεν μου αρέσει να πηγαίνω προς το παρελθόν, ότι η κατάσταση που παραλάβαμε, συν την κακοδιαχείριση της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, δεν είναι εύκολο να αναταχθεί μέσα σε ένα χρόνο. Όμως, το βασικό πρόβλημα είναι ότι πρέπει να αντιστραφεί αυτό που λέει ο λαός μας, «κάθε πέρυσι και καλύτερα». Κάθε χρόνος που θα έρχεται πρέπει να φέρνει κάτι ελπιδοφόρο. Δυνατότητες και όραμα στην κοινωνία.
Θα σας πω μόνο ένα νούμερο που αποτυπώνει την όλη εικόνα, το κάδρο για την Ελλάδα της κρίσης και των μέτρων: μέχρι και το 2014 χανόντουσαν κάθε χρόνο περίπου 170.000 θέσεις εργασίας. Αυτό είχε ως αποτελέσματα να φθάσουμε κάποια στιγμή στο 26,5% ανεργία. Εκρηκτικό νούμερο. Οι αρνητικοί «πρωταθλητές» της Ευρώπης. Για πρώτη φορά πέρυσι, το 2015, στην εποχή των capital controls, της κινδυνολογίας που αναπτύχθηκε και της διαπραγμάτευσης -η οποία, πράγματι, δημιούργησε προβλήματα στην κοινωνία και την οικονομία- είχαμε 119.000 θέσεις εργασίας παραπάνω από αυτές που απωλέσθηκαν. Είχαμε, για πρώτη φορά, θετικό πρόσημο. Το νούμερο είναι εκπληκτικό, είναι πολύ μεγάλο. Η ρήση του πρωθυπουργού, «Δίκαιη Ανάπτυξη», εμπεριέχει ακριβώς αυτό: ανάπτυξη για όλους. Γιατί μπορείς να έχεις μία ανάπτυξη 3-4% και τα οφέλη της να μην διαχέονται, να την καρπώνεται μόνο το 10% του πληθυσμού.