Να μην ξεχάσω

Τυχερή η γυναίκα μου! Συμπληρώσαμε πέντε χρόνια γάμου, άρα μπορεί να λάβει σύνταξη… θανάτου, άμα φύγω από το μάταιο τούτο κόσμο!

Μόνο που έχω ακόμα 13 χρόνια και κάτι ψιλά για να γίνω 55 ετών. Άρα τη σύνταξη χηρείας θα τη λάβει μόνο για μια τριετία. Κρίμα. Α, να μην ξεχάσω να της πω, ότι η σύνταξη αυτή θα είναι η μισή, από εκείνη που θα λάμβανα εγώ, αν ζούσα…

Αυτά και άλλα μακάβρια περιγράφει η χθεσινή εγκύκλιος του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) για τις συντάξεις θανάτου. Έχει όμως και μια διάταξη πιο γαργαλιστική. Αν ο γάμος έχει τελεστεί μετά την έκδοση σύνταξης γήρατος, η σύνταξη θανάτου είναι ακόμα μικρότερη και προκύπτει με βάση τα έτη διαφοράς ανάμεσα στο ζευγάρι. Δηλαδή: αν ο παππούς ήταν λίγο… γλεντζές και αποφάσισε στα γεράματα να βολευτεί με καμία 20άχρονη από το πρώην ανατολικό μπλοκ, τότε η σύνταξη θανάτου μόνο εξασφαλισμένη δεν είναι. Θα την λάβει η… μάλλον καλλίπυγος νεαρά, αλλά θα πρέπει να ξέρει ότι θα υποστεί μείωση, το ποσοστό της οποίας εξαρτάται από το εάν είναι δέκα και πλέον έτη μικρότερη από τον παππούλη που τα… τίναξε!

Κατά τα λοιπά, όποιος αναλαμβάνει τα ηνία του υπουργείου Εργασίας, παραδοσιακά λέει ότι πρέπει να απλοποιηθεί το ασφαλιστικό. Αν πιστεύουν οι κύριοι κύριοι κυβερνώντες ότι με τέτοιες παρεμβάσεις στις συντάξεις θανάτου, βοηθούν στη διαδικασία της απλοποίησης, τότε μάλλον ζουν σε παράλληλο σύμπαν.

Α, να μην ξεχάσω να πω στη γυναίκα μου ότι όταν πεθάνω, θα λάβει ως σύνταξη το λιγότερο 360 ευρώ το μήνα. Δεν μπορεί, με τόσα πολλά λεφτά κάτι θα βρει να κάνει για να συνεχίσει τη ζωή της, δε νομίζετε; Χαίρετε…