Να μην ξεχάσω ότι…

Ο Ηλίας του Κολωνού, ο «καλός χριστιανός και οικογενειάρχης» συνεχίζει να καλύπτει πολλούς και γνωστούς «καλούς χριστιανούς και οικογενειάρχες»

Η Ρούλα των Πατρών δεν κάλυπτε κανέναν πέρα απ τον εαυτό της. Ισως κάποιες που έχουν την ίδια πάθηση με την δική της …

Έπειδή σαν τον Ηλία και την Ρούλα εδώ τριγύρω υπάρχουν πολλοί -ες, όσοι έχουμε μικρά κοριτσάκια δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ ότι :

H εισαγγελέας ζήτησε να κηρυχθεί αθώος λόγω αμφιβολιών ο Ηλίας Μίχος “για τον βιασμό του παιδιού, για την μαστροπεία σε οίκους ανοχής και για την μαστροπεία μέσω εξαναγκασμού με αποκόμιση πορνικών εσόδων.

“Ζήτησε την ενοχή του “χωρίς εξαναγκασμό και κερδοσκοπία αλλά και για διευκόλυνση της ανήλικης να εκδίδεται.” Μόνο για τα αδικήματα της … διακεκριμένης κατάχρησης ανηλίκου σε ασέλγεια, κατοχή πορνογραφικού υλικού με ανήλικο και οπλοκατοχής …

Να μην ξεχάσω κι εκείνο το ξέσπασμα της 19χρονης σε εκπομπή του Mega όπου ζήτησε συγγνώμη από την 12χρονη αδερφή της γιατί δεν την προστάτευσε: «Η εισαγγελέας πρότεινε να αθωωθεί ο Μίχος για τον βιασμό ενώ η αδελφή μου περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια τον βιασμό της. Ότι την απείλησε. Ότι της έδειξε τα όπλα που είχε.

Αλλά όχι δεν είναι βιαστής … είναι “ερωτευμένος”. Μιλάμε για έρωτα με 43 χρόνια διαφορά ηλικίας. Μήπως η κ. εισαγγελέας είναι ο καλός Σαμαρείτης της πορνείας που την βοηθούσε να βρει καλούς πελάτες στη γειτονιά; Μιλάμε για συναίνεση όταν την κατέβαζε στο υπόγειο και ασελγούσε στο κορμάκι της παρά τις φωνές και την προσπάθειά της να ξεφύγει; Όταν της έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο και την απείλησε ότι εάν μιλήσει θα σκοτώσει πρώτα την οικογένειά της και ύστερα εκείνη;

Η μητέρα μας είναι αθώα. Όταν έχεις πέντε παιδιά, ναι συμβαίνει μπορεί να χάσεις τον έλεγχο. Άνθρωπος είσαι. Αυτό δεν σημαίνει ότι πουλάς το σπλάχνο σου. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό για τη μητέρα από εμάς. Θέλω να ζητήσω ένα τεράστιο συγγνώμη στη μικρή μου, γιατί αποτύχαμε σαν χώρα, σαν δικαιοσύνη. Συγγνώμη μικρή μου που τρως το ένα χαστούκι μετά το άλλο. Πού άνοιξες την ψυχή σου, για να πουν ότι από αφέλεια βγήκες στην πορνεία».

Αντιθέτως μη ξεχάσεις πως κατέληξε η αγόρευση της η Εισαγγελέως η οποία ζήτησε να κριθεί ένοχη μια σύγχρονη Μήδεια, η Ρούλα Πισπιρίγκου: «Η Τζωρτζίνα είχε την ατυχία να έχει μάνα την κατηγορουμένη»

Μη ξεχάσεις την ανατριχιαστική περιγραφή της νοσηλεύτριας: Το μεσημέρι της 29ης Ιανουαρίου που έφυγε από τη ζωή η Τζωρτζίνα είδε την μητέρα να πλησιάζει περπατώντας προς το γραφείο νοσηλείας σαν να έψαχνε κάποιον νοσηλευτή.

Το γεγονός ότι δεν καλούσε σε βοήθεια, έδωσε στη νοσηλεύτρια την εντύπωση ότι θα ζητούσε κάποιο σεντόνι ή κάτι άλλο. Όταν η νοσηλεύτρια κατάλαβε ότι το παιδί έκανε πάλι επεισόδιο ενημέρωσε την γιατρό που εφημέρευε και σε λίγα δευτερόλεπτα βρέθηκαν στο θάλαμο. Κατά την είσοδό τους στο δωμάτιο, παρατήρησαν ότι το παιδί είχε κυάνωση και πως το οξύμετρο που ήταν συνδεδεμένο με το παιδί δεν ακουγόταν.

Δηλαδή ο χαρακτηριστικός ήχος που κάνει, όταν πέσουν οι σφυγμοί του παιδιού. Το παιδί διασωληνώθηκε και πάλι και λίγο αργότερα κατέληξε. Η Ρούλα Πισπιρίγκου μια ημέρα πριν καταλήξει η κόρη της είπε στους γιατρούς: «Αυτά τα επεισόδια που είδατε δεν είναι τίποτα. Το μεγάλο επεισόδιο δεν το έχει κάνει ακόμα».

Να μη ξεχάσεις να μάθεις την κόρη σου να απαγγέλει Ευρυπίδη: ΜΗΔΕΙΑ

Γυναίκες της Κορίνθου, βγήκα από το σπίτι,
για να μην με κατηγορήσετε· γιατί ξέρω πολλούς
ανθρώπους που είναι αλαζόνες, άλλους κρυμμένους
από τα μάτια του κόσμου
κι άλλους φανερούς μέσα στον κόσμο.
Άλλοι πάλι επειδή ζούνε ζωή ήσυχη,
πήραν την κακή φήμη του άπραγου.
Στα μάτια των ανθρώπων δεν υπάρχει δικαιοσύνη.

Πριν να ψάξουν βαθιά τι κρύβει κάποιος μέσα του,
τον μισούν μόνο που τον βλέπουν
έστω κι αν δεν τους αδίκησε ποτέ.
Πρέπει, λοιπόν, ο ξένος να συντάσσεται με την πόλη.
Ούτε επαινώ βέβαια αυτόν τον πολίτη
που βάζει τον εαυτό του πάνω από όλα
και πικραίνει τους συμπολίτες του από αλαζονεία.
Πάνω σε μένα έπεσε τώρα απρόσμενο κακό
και την ψυχή μου πλήγωσε· τέλειωσε η ζωή μου,
χάθηκε κάθε χαρά και θάνατο, αγαπημένες μου,
ζητάω. Εκείνος που ήταν τα πάντα για μένα, ο άντρας μου
-το ξέρει κι αυτός- αποδείχθηκε ο χειρότερος όλων.
Από όλα τα έμψυχα και λογικά όντα
εμείς οι γυναίκες είμαστε το πιο αξιολύπητο.
Πρέπει πρώτα πρώτα με πολλά χρήματα
να αγοράσουμε σύζυγο
και να τον βάλουμε κύριο του κορμιού μας.
Δεν υπάρχει χειρότερο κακό από αυτό.
Κι εδώ η αγωνία είναι η μέγιστη, θα έχουμε
καλό ή κακό άντρα; Για τις γυναίκες το διαζύγιο
δεν είναι τιμητικό. Ούτε μπορείς να αποφεύγεις
τον άντρα σου. Κι αν βρεθείς σε άλλα ήθη
και νόμους, πρέπει να γίνεις μάντης για όσα
δεν έμαθες στο σπίτι σου, πώς δηλαδή
θα φέρεσαι καλύτερα στον άντρα σου.
Κι αν όλα αυτά τα καταφέρουμε με κόπο
κι ο άντρας ζει μαζί μας και τον ζυγό σηκώνει
χωρίς να δυσφορεί, η ζωή μας είναι αξιοζήλευτη·
διαφορετικά θάνατος μας ταιριάζει.
Αν ο άντρας βαρεθεί μέσα στο σπίτι, βγαίνει έξω
(σε φίλο ή σε συνομήλικο) και ξεκουράζει την ψυχή του.
Εμείς όμως πρέπει να έχουμε τα μάτια μας
προσηλωμένα σε μια μόνο ψυχή.
Λένε, επίσης, για μας ότι ζούμε ζωή ακίνδυνη
μέσα στο σπίτι, ενώ εκείνοι πολεμούν με δόρυ.
Ανόητη σκέψη.
Θα προτιμούσα τρεις φορές να σταθώ
δίπλα σε ασπίδα παρά να γεννήσω μία.
Αλλά αυτά τα λόγια δεν έχουν την ίδια σημασία
για σένα και για μένα. Εσύ έχεις την πόλη σου,
το πατρικό σου σπίτι, απολαμβάνεις τη ζωή
και τη συντροφιά των φίλων σου.
Εγώ είμαι έρημη, χωρίς πατρίδα,
και με προσβάλλει ο άνδρας μου.
Λάφυρο είμαι παρμένο από χώρα βάρβαρη
και δεν έχω ούτε μάνα, ούτε αδερφό,
ούτε άλλο συγγενή λιμάνι ασφαλές στη συμφορά μου.
Μια χάρη μόνο θέλω τώρα από σένα:
αν βρω κάποιο τρόπο, κάποιο τέχνασμα
τον άντρα μου για τα κακά που μου έκανε να τον πληρώσω,
να σιωπήσεις.
Η γυναίκα συνήθως είναι γεμάτη από φόβο,
τον πόλεμο δεν τον αντέχει·
όμως, όταν νιώσει στο κρεβάτι αδικημένη
δεν υπάρχει ψυχή πιο αιμοβόρα. Α΄ Επεισόδιο (Μονόλογος της Μήδειας, στ.214-266). Απόδοση: Χρύσα Αλεξοπούλου

Ο Ευρυπίδης κατασπαράχτηκε από σκυλιά μολοσσικής ράτσας, παιδιά βασιλικής κυνηγετικής σκύλας, που παραπλανήθηκε, τη σκότωσαν κυνηγοί, απόγονοι παλιών κατοίκων της περιοχής από τη Θράκη, και την έφαγαν αμέσως.

Ο βασιλιάς Αρχέλαος τους επέβαλε βαρύ πρόστιμο ενός ταλάντου, που ήταν πολύ περισσότερο απ’ όσο μπορούσαν να πληρώσουν. Γλίτωσαν την άδηλη τιμωρία από τον βασιλιά χάρη στη μεσολάβηση του φιλοξενούμενου ποιητή. Αργότερα όμως, όταν ο Αρχέλαος ετοιμαζόταν για κυνήγι, άφησε ελεύθερα τα πεινασμένα σκυλιά, τους απογόνους της κατασπαραγμένης σκύλας, που όρμηξαν στον Ευριπίδη και τον κατασπάραξαν εκεί που καθόταν μόνος σ’ ένα δάσος έξω από τη μακεδονική πρωτεύουσα.

Το μυθολόγημα αυτό προφανώς αντανακλά την τιμωρία ενός αθέου, όπως και το γεγονός ότι ο τάφος του Ευριπίδη και το κενοτάφιό του στην Αθήνα χτυπήθηκαν από κεραυνό