Νάτος, Νάτος ο Πρωθυπουργός Στατηγικη επικοινωνίας

*του ανταποκριτή μας από τα παρασκήνια της Ουάσιγκτον

Δένδιας-Πιερρακάκης

Ουάσινγκτον έβρεχε πολιτικές εντυπώσεις. Εκεί που άλλοτε πήγαιναν οι υπουργοί Οικονομικών για να φωτογραφηθούν πίσω από τραπέζια με ποτήρια νερού και copy-paste δηλώσεις, ο Κυριάκος Πιερρακάκης έστησε one-man-show με σκηνοθεσία Netflix και μουσική υπόκρουση… τον ήχο των πληρωμών από το πρώτο μνημόνιο που τελειώνει δέκα χρόνια νωρίτερα. Χρόνος = χρήμα, είπε. Χρήμα = πολιτικό κεφάλαιο, λέω εγώ. Και αυτός, αδέρφια, το εξαργυρώνει. Όχι στην αγορά, αλλά στην εσωκομματική πλατεία Συντάγματος, όπου παίζει σκάκι με τον Νίκο Δένδια και, προφανώς, κοιτάει κατευθείαν το γαλάζιο ρολόι του Μαξίμου.

Η ομιλία του στο ΔΝΤ, λέει, αποθεώθηκε. Το είπανε «η καλύτερη των τελευταίων συνόδων». Και κάπως έτσι, μέσα σε τρία 24ωρα, στήνεται το σκηνικό: Πιερρακάκης, ο Άγρυπνος στην Ουάσινγκτον, που βγήκε με πρωτογενές πλεόνασμα πολιτικού swagger. Και το ΔΝΤ του απάντησε με τη δική του δήλωση: «Δήλωση της ημέρας». Λίγο ακόμα και θα την κορνιζάρουν στο Georgetown.

Όμως δεν είναι μόνο το στυλ. Είναι και η ουσία – ή καλύτερα, το μήνυμα πίσω από το μήνυμα. Ο Πιερρακάκης χτίζει αφήγημα. Δεν είναι πια ο τεχνοκράτης που έκανε τα ΚΕΠ να μοιάζουν με Apple Store. Είναι ο ηγέτης-μάνατζερ, ο real-deal guy που δεν φοβάται ούτε την εξουσία ούτε τις μεταρρυθμίσεις. Και η πρόωρη αποπληρωμή του δανείου, με τον ήχο από τα υψηλά επιτόκια να εξασθενεί, μοιάζει με αυτό που λένε στην πολιτική: “πολιτικό momentum με πλεόνασμα αλήθειας”.

Την ίδια στιγμή, πίσω στο εσωκομματικό ρινγκ, ο Νίκος Δένδιας επιμένει σε ένα πιο παραδοσιακό, «σοβαρό» προφίλ. Αλλά εδώ το παιχνίδι αλλάζει. Ο Πιερρακάκης δεν παίζει με τους όρους της ΝΔ του ’00. Παίζει με την αισθητική του Silicon Valley, το πολιτικό νεύρο των 40άρηδων, και τη στοχευμένη πολιτική σημειολογία της παγκοσμιοποιημένης ελίτ.

Θέλετε κι άλλα σημάδια; Σκεφτείτε το πώς χειρίστηκε τα fora στην Ουάσινγκτον: Atlantic Council, Foreign Policy forum, κάθε συμμετοχή ένα προσωπικό brand placement. Ήδη από το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης είχε δείξει ότι παίζει το μακρύ παιχνίδι. Και τώρα, στο Οικονομικών, δείχνει ότι μπορεί να συνδυάσει τον πατριωτικό ορθολογισμό με το κοσμοπολίτικο flair.

Το παρασκήνιο λέει ότι η κόντρα του με τον Δένδια δεν είναι προσωπική – είναι στρατηγική. Ο Πιερρακάκης θέλει το κόμμα να μοιάζει με start-up που βγήκε IPO στο ΧΑΑ. Ο Δένδιας θέλει να είναι η συνέχεια του Καραμανλισμού. Δύο κόσμοι, δύο ταχύτητες, ένας θρόνος.

Και τότε είναι που ξεπηδά το σύνθημα:

“Νάτος, Νάτος ο Πρωθυπουργός”. Όχι φωναχτά ακόμα. Αλλά διακριτικά. Στους διαδρόμους της κυβέρνησης. Στις παρέες των οικονομικών συντακτών. Στα πηγαδάκια με τα hedge funds που ρωτάνε: «Αυτός ποιος είναι; Έχει potential».

Και κάπως έτσι, κυρίες και κύριοι, ένα success story από το ΔΝΤ γίνεται πρεμιέρα πολιτικής σειράς. Σκηνοθέτης: ο ίδιος. Σενάριο: “2027 – Εκλογές με Νέο Αρχηγό”.

Κρατήστε το popcorn. Ο Πιερρακάκης δεν πήγε απλώς στην Ουάσινγκτον. Έβαλε και την Ελλάδα στην οθόνη της επόμενης μέρας.