Νέος πονοκέφαλος στα τραπεζικά επιτελεία

Αιτία, οι πρώτες καταδικαστικές αποφάσεις των δικαστηρίων για καταβολή αποζημιώσεων σε πελάτες τους λόγω παραβιάσεων προσωπικών δεδομένων και παροχής σε εισπρακτικές εταιρίες προσωπικών στοιχείων, χωρίς να έχουν την άδειά τους.

Το πρόβλημα για τις τράπεζες έγκειται στο γεγονός ότι οι αποφάσεις είναι τελεσίδικες και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για μαζικές αγωγές δανειοληπτών, οι οποίοι πιέζονται ασφυκτικά από εισπρακτικές εταιρίες για την αποπληρωμή των δανείων τους. Αυτό διότι, όπως εξηγούν νομικοί, στις δανειακές συμβάσεις πρέπει να αναφέρεται ότι υπάρχει ρητή εξουσιοδότηση προς την τράπεζα να δίδει σε τρίτους τα στοιχεία τους. Αν στη σύμβαση δεν αναγράφεται κάτι τέτοιο, ή αναγράφεται μόνο ότι εξουσιοδοτείται η τράπεζα να χρησιμοποιεί τα στοιχεία τους για την προώθηση προϊόντων της, τότε μπορούν να καταθέσουν αγωγή και να διεκδικήσουν αποζημίωση, για παραβίαση των προσωπικών τους δεδομένων.

Το ύψος της αποζημίωσης είναι προκαθορισμένο στο ποσό των 5.869,61 ευρώ, το οποίο είναι ισοδύναμο με το ποσό των 2 εκατ. δραχμών που προβλέπει ο Ν. 2472/1997 και το άρθρο 932 του ΑΚ (ή 5.869,61 ευρώ), εκτός κι αν ζητηθεί μικρότερο ποσό ή η παράβαση που προκάλεσε την ηθική βλάβη οφείλεται σε αμέλεια.

Προς το παρόν δύο είναι οι τελεσίδικες υποθέσεις, αλλά η αρχή έγινε και… έπεται συνέχεια!