Νόμος είναι το δίκιο των αγορών

Η πορεία των αγορών παραμένει το πρώτο μέλημα για τους κεντρικούς τραπεζίτες, τις κυβερνήσεις και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ξέρουν καλά το μυστικό για να συντηρούν τις ελεγχόμενες από αυτούς κρίσεις, όσο αυτές είναι χρήσιμες.

Ο πληθωρισμός, που αν και αποκλιμακώνεται παραμένει ακόμη πολύ υψηλός, αποτελεί ένα πρώτης τάξεως «εργαλείο» στα χέρια κυβερνήσεων και κεντρικών τραπεζών, παρέχοντάς τους, σε συνδυασμό με την επιτοκιακή πολιτική, τη δυνατότητα να ελέγχουν τα σκαμπανεβάσματα των αγορών. Μέσα από αυτό το διαρκές παιχνίδι, ρυθμίζουν την τροφοδοσία των χρηματιστηρίων μέσω της εισόδου νέων κεφαλαίων, ώστε να επηρεάζουν, αντίστοιχα, τους δείκτες.

Την ώρα που οι τιμές του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και των ναύλων έχουν διεθνώς υποχωρήσει σε σημαντικό βαθμό, οι τιμές των αγαθών όχι μόνο παραμένουν σε υψηλά επίπεδα, αλλά συνεχίζουν και να αυξάνονται, δημιουργώντας ένα ανοδικό κλίμα και επηρεάζοντας θετικά την κερδοφορία πολλών εισηγμένων εταιριών, σε αρκετούς κλάδους. Τον ίδιο, θετικό ρόλο παίζει η άνοδος των επιτοκίων για τις μετοχές των τραπεζών.

Υπό το πρίσμα των συγκοινωνούντων δοχείων, ένα φαινόμενο διαχρονικά συνδεδεμένο με τις αγορές, η πραγματικότητα αυτή οδηγεί σε πωλήσεις και επανατοποθετήσεις στις αγορές, που με τη σειρά τους φέρνουν ένα φρέσκο χρηματιστηριακό… αεράκι. Ελπίδες και επενδυτικές προσδοκίες για άμεσο και βραχυπρόθεσμο κέρδος και μια επενδυτική στρατηγική που στηρίζεται στις συνεχείς επανεπενδύσεις κεφαλαίων.

Στόχος των κυβερνήσεων και των κεντρικών τραπεζών είναι η συντήρηση αυτού του διαρκώς ανατροφοδοτούμενου επενδυτικού περιβάλλοντος, με την απρόσκοπτη ροή χρήματος προς τις χρηματιστηριακές αγορές και την επένδυση, κάθε τόσο, «φρέσκων» κεφαλαίων.

Με τα νέα δεδομένα που δημιουργεί η κάθετη πτώση της τιμής του φυσικού αερίου, η αποθεματοποίηση τεράστιων ποσοτήτων που αρκούν για να καλύψουν μεγάλο μέρος των αναγκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η παράλληλη πτώση, σε σημαντικό βαθμό, της τιμής του μαύρου χρυσού, οι πληθωριστικές πιέσεις θα μπορούσαν να αποκλιμακωθούν γρηγορότερα. Όμως, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να συμβαίνει ούτε να βρίσκεται στις άμεσες προτεραιότητες των κυβερνήσεων και των τραπεζιτών, καθώς το δίκιο των αγορών μπαίνει σε πρώτη προτεραιότητα. Όλα τα άλλα, όπως φαίνεται από την έκβαση των πραγμάτων, αποτελούν ζητήματα δευτερεύουσας σημασίας.

Ο μεγάλος στόχος παραμένει η συνέχιση της ανοδικής κίνησης των χρηματιστηριακών αγορών, από τη μία πλευρά με την είσοδο σε αυτές της πλεονάζουσας ρευστότητας που λιμνάζει εκτός συστήματος, σε παγκόσμιο επίπεδο και από την άλλη με τη συντήρηση ενός τζίρου που στηρίζεται στην εσωτερική μετακίνηση χρήματος, μέσω αγορών και πωλήσεων μετοχικών πακέτων.