O Ανδρέας ήταν ένας και η Αλλαγή μία

Μίλησαν πολλοί για την αλλαγή, μετά από αυτόν, και άλλοι τόσοι επιδίωξαν να μπουν στα παπούτσια του Ανδρέα. Απέτυχαν όλοι. Διότι οι «αντικειμενικές συνθήκες» δημιουργούν τους ηγέτες και φέρνουν τις αλλαγές. Η οικονομία διαμορφώνει τις συνθήκες και η κοινωνία αναδεικνύει τους ηγέτες.

Σήμερα η χώρα μας βρίσκεται στον πάτο του βαρελιού. Δεν υπάρχουν σοβαροί πολιτικοί -πλην πολύ λίγων- αλλά δεν υπάρχουν και σοβαροί πολίτες. Ο πρωτόγνωρος αυτός συνδυασμός καθιστά δύσκολο το να ξεκολλήσουμε από τον πάτο. Παρά το γεγονός ότι, η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων γκρινιάζει για όσα θλιβερά ζει.   

Φτάσαμε, έτσι, στο σημείο αντιπολίτευση στον Μητσοτακισμό να κάνει ο Αντώνης Σαμαράς. Αυτός που έβγαλε πρόεδρο στην Ν.Δ. τον Κυριάκο Μητσοτάκη (μαζί με τον Γεωργιάδη και τον Τζιτζικώστα). Έχουμε φτάσει στο ακόμα πιο οδυνηρό, για κάθε προοδευτικό ή γενικώς σοβαρό πολίτη αυτής της χώρας, σημείο να συμφωνούμε όλοι οι Έλληνες με τον Σαμαρά για τα ελληνοτουρκικά, τα καρτέλ, τα μονοπώλια κ.λπ. Ειδικώς, σε ό,τι αφορά τα ελληνοτουρκικά, μόνον ο Μητσοτάκης, η Μαρέβα, ο Γεραπετρίτης, ο Σκέρτσος και ο Πατέλης δεν συμφωνούν με την αντίσταση Σαμαρά, στην παράδοση άνευ όρων της κυβέρνησης στον Ερντογάν. Με δύο λόγια φτάσαμε στο σημείο, αφού δεν υπάρχει κανείς άλλος, να ελπίζουμε ότι ο πρώην πρωθυπουργός θα φρενάρει, μαζί με τον Κώστα Καραμανλή, τους Γεραπετρίτηδες. Αυτούς που προετοιμάζουν τον «κοιμώμενο» ελληνικό λαό με δηλώσεις του τύπου «ας με πουν εθνικό μειοδότη, αρκεί να εξασφαλίσω την μόνιμη ειρήνη με την Τουρκία».   

Κάπως έτσι καταλήξαμε το «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», που ήταν η απάντηση της Αλλαγής και του Ανδρέα στην «ψωροκώσταινα» και στην εθνική εξάρτηση, να το καπηλεύονται σήμερα οι παντός είδους πατριδοκάπηλοι, εθνικιστές, ακροδεξιοί και φασίστες. Διότι από τη μια έχουμε τους αναθεωρητές της πάγιας εθνικής στρατηγικής της Ελλάδος στα ελληνοτουρκικά, αυτούς που υποχώρησαν, αλλάζοντας την κόκκινη γραμμή της πατρίδας μας από τα 12 στα 6 ναυτικά μίλια, και από την άλλη τον Σαμαρά, τη Λατινοπούλου και τον Βελόπουλο.

Η κουβέντα, κάπου εδώ, αυτονόητα μας οδηγεί στον ΣΥΡΙΖΑ και στις εξελίξεις σε αυτόν. Μιας και το ΠΑΣΟΚ κλώτσησε την ιστορική του ευκαιρία να επιστρέψει, επιλέγοντας τη στασιμότητα και τον Ανδρουλάκη. Όχι ότι, ο Χάρης Δούκας αποτελεί τον νέο Ανδρέα. Στο πρόσωπό του, όμως, ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ είχε την ευκαιρία να αλλάξει το Κίνημα, με έναν άφθαρτο άνθρωπο και να αποκτήσει υπολογίσιμο αντίπαλο ο Μητσοτακισμός. Άρα, από το ΠΑΣΟΚ, ας μην περιμένουμε πολλά πράγματα, πλέον.

Για τον Κασσελάκη, ένα πράγμα έχουμε να πούμε. Από τη στιγμή που τον υποστηρίζει ο Γεωργιάδης, ο Μαρινάκης του Μητσοτάκη, οι δημοσκόποι και τα κανάλια του καθεστώτος, τότε για εμάς, απλώς δεν υπάρχει. Πέραν όλων των άλλων λόγων.    

Είναι, συνεπώς, πασιφανές ότι, χρειαζόμαστε την ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς και την ανασυγκρότηση της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης. Εμείς, θα το ξαναπούμε. Γιατί είμαστε σίγουροι ότι, δεν γινόμαστε κουραστικοί. Και δεν γινόμαστε κουραστικοί διότι από παντού «πιάνουμε» το μήνυμα αυτό. Από κάθε γωνιά της Ελλάδος και από κάθε κοινωνική τάξη.

Πολιτικό κεφάλαιο σε εφεδρεία υπάρχει. Υπάρχει το πρόσωπο εκείνο, που μπορεί και πρέπει να ηγηθεί της νέας Αλλαγής. Ο μόνος που πλησίασε τον Ανδρέα. Σε εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες. Κόντρα σε θεούς και δαίμονες. Ο Ανδρέας, βεβαίως, έκοβε κεφάλια κι από το αεροπλάνο. Ενώ ο Αλέξης άφησε όλους τους υπονομευτές να τον πάρουν στον λαιμό τους.     

Μπορεί, όποιος θέλει, να διαφωνήσει με την One Voice και την άποψή της αυτή. Πριν το κάνει, να αναλογιστεί μόνο τούτο.   

Γιατί φτάσαμε στο σημείο, ξαφνικά, να βγάλει ο Μητσοτακισμός από τη ναφθαλίνη τον υπεράνω πάσης υποψίας, Γιώργο Λιάνη, για να ακολουθήσει όλη την εβδομάδα όλος ο εσμός της διαπλοκής και της πληρωμένης πολιτικής και δημοσιογραφίας και να πυροβολεί τον Αλέξη Τσίπρα, ότι ζήτησε συγγνώμη από την Βενιζέλο για τη «σκευωρία» της Novartis; Τόσα, πάμπολλα, καυτά προβλήματα απασχολούν τους Έλληνες και την Ελλάδα, ξαφνικά θυμηθήκαμε τη «συγγνώμη» του Αλέξη στον Βενιζέλο.    

Γι’ αυτό, κλείνοντας, απευθύνομαι σήμερα στον ίδιο τον Αλέξη. Τη σιωπή του Καραμανλή την έκαναν ανέκδοτο οι ΣημιτοΜητσοτακικοί και τα κανάλια τους. Ο περιλάλητος «Βούδας της Ραφήνας». Εσένα, πρόεδρε, θα σε ισοπεδώσουν, αν συνεχίσεις στην γραμμή της σιωπής. Σε πολεμούν και τώρα γιατί σε φοβούνται. Φοβούνται ότι οι «αντικειμενικές συνθήκες» θα σε επαναφέρουν στο προσκήνιο.

Άλλωστε, πάντα ο ελληνικός λαός έδωσε δεύτερη ευκαιρία στους ηγέτες του. Η ιστορία διδάσκει.

Πηγή: Εφημερίδα One Voice