Ο Χαρίτσης, ο χαλκάς και η αλυσίδα…

Θυμάμαι, από αφηγήσεις των παλαιότερων, τις ιστορίες με τους αρκουδιάρηδες.

Είχαν στην κατοχή τους, παράνομα, μία δυστυχή αρκούδα, της περνούσαν χαλκά από τη μύτη και την έσερναν από πανηγύρι σε πανηγύρι.

Πως έκαναν την …εκπαίδευση;

Την βασάνιζαν, βάζοντάς την να περπατά πάνω σε πυρακτωμένες λαμαρίνες. Το φουκαριάρικο το ζώο υπέφερε και χοροπηδούσε ενώ εκείνοι χτυπούσαν τις λαμαρίνες.
Στα πανηγύρια τις έβαζαν και πάλι πάνω σε λαμαρίνες, τα ζώα είχαν στο μυαλό τους τι σημαίνει αυτό το βάσανο και άρχιζαν να χοροπηδούν.

Τρομακτικές καταστάσεις.

Κάπως έτσι βλέπω να κινείται και ο Αλέξης Χαρίτσης της Νέας Αριστεράς.
Μπορεί να είναι αρχηγός κόμματος, όμως τον σέρνουν από την μύτη οι παλιές καραβάνες του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν μαζευτεί στη ΝΕ.ΑΡ.

Στην εκλογή ΠτΔ υποχρεώθηκε -μαζί με την Αχτσιόγλου και άλλους εκλεγμένους βουλευτές- ν’ ακολουθήσει τη γραμμή των Τσακαλώτου, Σκουρλέτη, Φίλη κ.α. και να μην ψηφίσει, στην τελευταία ψηφοφορία, την Λούκα Κατσέλη αλλά να απέχει τόσο ο ίδιος όσο και τα υπόλοιπα μέλη της Κ.Ο.

Σωστό ή λάθος, μικρή σημασία έχει.

Εκείνο που μετράει είναι πως ο Χαρίτσης και τα λοιπά πρόσωπα που απαρτίζουν την κοινοβουλευτική ομάδα, είναι έρμαια στις ιδεοληψίες των ανθρώπων που κατάστρεψαν το πρώτη φορά αριστερά…