Ο δρόμος της διάλυσης
Τον δρόμο της ολοκληρωτικής του διάλυσης παίρνει το παράταιρο ευρωπαικό οικοδόμημα, ύστερα από την ανάγκη της Γερμανίας να παίρνει μόνη της τις αποφάσεις και την αδυναμία της Γαλλίας να επιβληθεί.
Ευρώπη πολλών ταχυτήτων αποφάσισαν οι ηγέτες της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας, 60 χρόνια από την υπογραφή της ιδρυτικής διακήρυξης της ΕΕ, φανερώνοντας ακόμη ένα «αγκάθι» στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και στο ευρωπαϊκό μέλλον της Ελλάδας, η οποία συγκαταλέγεται πλέον στους “φτωχούς συγγενείς”.
Την ανάγκη να κάνει ό,τι θέλει η Γερμανία δήλωσε η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, με τον Φρανσουά Ολάντ να υποτάσσεται για ακόμη μια φορά και να στρώνει το χαλί στη Λεπέν. Και αυτό που κάποτε σήκωνε κύματα οργής, η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων, σήμερα εμφανίζεται ως απαραίτητο μοντέλο συνεργασίας των 27 για να βγει η Ένωση από την εσωστρέφειά της και να μην καταρρεύσει.
«Ομοιότητα δεν σημαίνει ομοιομορφία» δήλωσε ο οικοδεσπότης της συνάντησης γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, στην κοινή συνέντευξη τύπου. «Για αυτό και συνηγορώ υπέρ της δημιουργίας νέων μορφών συνεργασίας, αυτό που αποκαλούμε διαφοροποιημένη συνεργασία της Ευρώπης, η οποία θα επιτρέπει σε ορισμένες χώρες να προχωρούν πιο γρήγορα και πιο μακριά σε τομείς, όπως η άμυνα, το κοινό νόμισμα, με την εμβάθυνση της οικονομικής και νομισματικής ένωσης, ή ο πολιτισμός».
Η Ευρώπη πολλών ταχυτήτων είναι μια πορεία αντίθετη τόσο με το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης όσο και με τα συμφέροντα των μη προνομιούχων λαών της ευρωπαϊκής ηπείρου, που διεκδικούσαν την ανακατανομή του παραγόμενου πλούτου στην ήπειρο.
Σίγουρα, όμως, χαροποιεί τις κυρίαρχες ηγεσίες στην ευρωπαϊκή διακυβέρνηση (Ολάντ, Ραχόι, Τσεντιλιόνι, Μέρκελ), που θέλουν να ισχυροποιήσουν τη θέση τους απέναντι στις υπόλοιπες. Το μόνο δεδομένο είναι ότι η Ευρώπη συνεχίζει να αλλάζει με γρήγορους ρυθμούς και κανείς ακόμη δεν μπορεί να προβλέψει τη μελλοντική της εικόνα, δυναμική και ρόλο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
