Ο Εμφιετζόγλου «καθίζει στο σκαμνί» τον Μεγάλου

Σε όχι μία, αλλά 28 κόλλες χαρτί «τυλίγει» τον Χρήστο Μεγάλου, κατηγορώντας τον για καταχρηστική συμπεριφορά έναντι της Μηχανικής, ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου. Ο ιδρυτής και πρόεδρος της κατασκευαστικής, σε αγωγή που κατατέθηκε τη Δευτέρα στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθήνας, ζητά από τον διευθύνοντα σύμβουλο του ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς 43 εκατ. ευρώ για τις ζημιές που υπέστη λόγω καταχρηστικής συμπεριφοράς του, έναντι της Μηχανικής.

Γράφει ο: Γιάννης Γεωργίου

Ειδικότερα, η εταιρία υπολογίζει τις ζημιές τις οποίες υπέστη από τη στάση της Τράπεζας Πειραιώς σε 28 εκατ. ευρώ, ενώ διεκδικεί και αποζημίωση για ηθική βλάβη, ύψους 15 εκατ. ευρώ, δηλαδή συνολικά 43 εκατ. ευρώ.

Στην αγωγή του ο ιδρυτής και πρόεδρος της Μηχανικής αφήνει σαφείς αιχμές και για τον τρόπο αντιμετώπισης της Τράπεζας Πειραιώς από τις εποπτικές αρχές. Γράφει συγκεκριμένα: «Αποτελεί μεγάλο ερώτημα πώς οι κεντρικοί τραπεζίτες άφηναν την Πειραιώς να αποτελεί συστημική τράπεζα και να έχει το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς και σήμερα πάλι αποφασίζουν η κυβέρνηση με τη διοίκηση της τράπεζας να τη διασώσουν».

Η περιγραφή του κ. Εμφιετζόγλου αναγάγει την αρχή του επίδικου θέματος στο φράγμα Πείρου-Παραπείρου, έργου για την ύδρευση της Πάτρας. Υπενθυμίζει ότι, από το 2014 έχει υπογραφεί συμφωνία για την αποπληρωμή των δανείων και στο πλαίσιο αυτό συμφωνήθηκε εγγυητική επιστολή 7 εκατ. ευρώ, καθώς και ενός μικρού κεφαλαίου κίνησης για την κατασκευή του έργου.

Μετά τη συμφωνία αυτή και αφού εντωμεταξύ η Lafarge ανέλαβε την αναγκαστική διαχείριση της Μηχανικής, η εταιρία συνήψε στρατηγική συμφωνία με την ιταλική GD Infrastrutture στο διαγωνισμό της ΕΡΓΟΣΕ για τη σιδηροδρομική γραμμή Ψαθόπυργου-Ρίου, στον οποίο μειοδότησε με αντίτιμο 119,1 εκατ. ευρώ, οπότε και άρχισε η αποπληρωμή των δανείων με την καταβολή, μέχρι 31.03.2019, ποσού 16 εκατ. ευρώ.

Παρά το γενικότερο αρνητικό οικονομικό κλίμα η Μηχανική, όπως επισημαίνει η ενάγουσα, άρχισε να ορθοποδεί και μειοδότησε σε σειρά μεγάλων έργων, μεταξύ των οποίων πέτυχε να υπογράψει δύο συμβάσεις, ανεβάζοντας το ανεκτέλεστο υπόλοιπό της στα 287 εκατ. ευρώ.

Σε ό,τι αφορά τη σχέση με την Τράπεζα Πειραιώς, η εταιρία αναφέρει ότι έφθασε στο σημείο να πληρώσει ακόμη και την προκαταβολή για το έργο του Ψαθόπυργου, αλλά αντιμετώπισε, λόγω αλλαγής της κυβέρνησης το 2019, παύση πληρωμών, διάλυση των ήδη υπογεγραμμένων συμβάσεων και νέα διαγωνιστική διαδικασία. Τον Μάρτιο του 2020, εντελώς ξαφνικά όπως περιγράφεται, η Τράπεζα Πειραιώς αρνήθηκε να ανανεώσει την εγγυητική επιστολή που έχει χορηγήσει από το 2014 στη Μηχανική, διεκδικώντας κεφάλαια που δεν δικαιούνταν βάσει της αρχικής συμφωνίας.

Λόγω αυτής της εξέλιξης, η Μηχανική δεν κατέθεσε την εγγυητική επιστολή και έτσι τέθηκε εκτός διαγωνισμού, με αποτέλεσμα το έργο να το αναλάβει ο επόμενος μειοδότης προς τον οποίο η Πειραιώς «παρείχε όχι απλή ανανέωση της εγγυητικής επιστολής του, αλλά νέα εγγυητική επιστολή τον Ιούλιο του 2020».

Η Μηχανική επιρρίπτει ευθύνες για τη μη ανανέωση της εγγυητικής επιστολής προς την κυβέρνηση, κάνοντας λόγο για σαφή παρέμβαση λόγω της δυσαρέσκειας του υπουργείου Υποδομών στις αντιδράσεις της εταιρίας για τη διάλυση των συμβάσεων του οδικού άξονα Πάτρας-Πύργου.

Σε ότι αφορά τη στάση του κ. Μεγάλου, ο πρόεδρος της Μηχανικής αναφέρει ότι δεν δέχθηκε «ούτε συνάντηση ούτε τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του». Υπενθυμίζει, επίσης, τον τρόπο αντιμετώπισης από την τράπεζα άλλων δανειοληπτών σε σύγκριση με τη Μηχανική: Στους μεν πρώτους χαρίζει το 80% των υποχρεώσεών τους, ενώ από την εταιρία του κ. Εμφιετζόγλου απαιτεί το 75% του συνολικού ποσού, παρότι επί χρόνια ήταν απολύτως συνεπής στις υποχρεώσεις της.

Στην 28σέλιδη αγωγή ο Πρ. Εμφιετζόγλου αναφέρεται διεξοδικά στην ιστορία της Μηχανικής και υπενθυμίζει μερικά από τα μεγαλύτερα έργα που έχει αναλάβει η εταιρία, από το 1974 που δραστηριοποιείται στον κλάδο (αυτοκινητόδρομος Αθήνας-Θεσσαλονίκης, Αεροδρόμιο Σπάτων, Λιμάνι Αλεξανδρούπολης, υδροηλεκτρικό έργο Άρτας).

Κάνει, επίσης, μνεία στην έντονη δραστηριότητα του ομίλου σε χώρες του εξωτερικού (Ουκρανία, Ρωσία, Βουλγαρία, Αίγυπτο), αλλά και στη συμμετοχή του στον χώρο της βιομηχανίας (Βαλκάν Εξπόρτ Α.Ε., Μάρμαρα Καβάλας Α.Ε.).

Στη συνέχεια, περιγράφει τις συνθήκες (οικονομική κρίση 2011-2012) κάτω από τις οποίες η εταιρία πέρασε στην αναγκαστική διαχείριση της Lafarge, σε μία περίοδο που το ύψος των υποχρεώσεων του Δημοσίου προς αυτήν ανερχόταν στα 76 εκατ. ευρώ και στις προσπάθειες που γίνονται σήμερα για την εξυγίανσή της. Ήδη, η Μηχανική έχει συμφωνήσει με τους περισσότερους πιστωτές της για την αποπληρωμή σημαντικού μέρους των υποχρεώσεών της.