Ο Ερντογάν κάνει… παιχνίδι και η Αθήνα στον ύπνο της

Τα παιχνίδια του στο γεωπολιτικό πεδίο συνεχίζει απτόητος ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με την ελληνική κυβέρνηση να παραμένει ουραγός των εξελίξεων και εστιασμένη στο να… αυτοθαυμάζεται για τη διαχείριση της κρίσης του κορονοϊού στη χώρα.

Το τηλεφώνημα που δέχτηκε ο Σουλτάνος από τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ (ο οποίος από αβρότητα φρόντισε να επικοινωνήσει και με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο για να του δώσει τις ευχές του για το Πάσχα), με αφορμή την συνεχιζόμενη πανδημία, έδωσε την ευκαιρία στους δύο άντρες να επιβεβαιώσουν τη μεταξύ τους «χημεία», συζητώντας όχι μόνο το ζήτημα του κορονοϊού και της στενότερης συνεργασίας τους για το θέμα, αλλά και έτερα ζητήματα διμερούς και περιφερειακού ενδιαφέροντος.

Ενδεχομένως όχι τυχαία ο Τούρκος πρόεδρος ανακοίνωνε την ίδια ημέρα πως τα τουρκικά σχέδια για την ανατολική Μεσόγειο προχωρούν κανονικά, δηλώνοντας πως το (παράνομο) μνημόνιο της Άγκυρας με το καθεστώς του Σαράτζ στη Λιβύη ολοκληρώθηκε και εστάλη στον ΟΗΕ.

Μιλάμε δε, για το ίδιο μνημόνιο που «έπιασε» κυριολεκτικά στον ύπνο την ελληνική κυβέρνηση και την ελληνική διπλωματία λίγους μήνες πριν και η οποία παρά τις βαρύγδουπες διαβεβαιώσεις της δεν έχει καταφέρει να «σκοτώσει» ούτε το αμφιλεγόμενο κείμενο ούτε βέβαια τις φιλοδοξίες του Σουλτάνου.

Αντ’αυτού ο Ερντογάν και παρά την συνεχιζόμενη υγειονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα του, δεν χάνει την ικανότητα του να ασχολείται ταυτόχρονα και να προωθεί τα σχέδια του. Και η σχέση που έχει χτίσει σε προσωπικό επίπεδο με τον Τραμπ, τον βοηθά, παρά το γεγονός ότι κατάφερε να… μπει στη μύτη ακόμη και του αμερικανικού κατεστημένου με τη συμμαχία που έστησε με τους Ρώσους ή την περίφημη αγορά των S400. Διότι βέβαια –μην ξεχνιόμαστε- και οι ρωσικοί πύραυλοι εγκαταστάθηκαν κανονικά στη γείτονα χωρίς τελικά να… ανοίξει ρουθούνι και η συζήτηση περί αμερικανικών κυρώσεων κατά της Άγκυρας έχει… ξεχαστεί.

Τι κάνει για όλα αυτά η ελληνική κυβέρνηση; Καλό ερώτημα. Μελετά τα σχέδια για τη σταδιακή άρση της καραντίνας, που ναι μεν είναι εξαιρετικά σημαντικά, αλλά φανταζόμαστε πως δεν απασχολούν ακόμη και το υπουργείο Εξωτερικών, ώστε η προσοχή του να είναι στραμμένη εδώ αφήνοντας (και πάλι) τον Ερντογάν να… αλωνίζει.