Ο φορολογικός Survivor των τραπεζών

Την ώρα που οι διακηρύξεις , οι εκτιμήσεις και η σχολιογραφία για την Ευρώπη των «πολλαπλών ταχυτήτων» περισσεύουν και πλημμυρίζουν τη δημόσια σφαίρα, οι είκοσι μεγαλύτεροι τραπεζικοί κολοσσοί της Ευρώπης δεν διακηρύσσουν, δεν εκτιμούν και δεν κάνουν σχόλια – προχωρούν σε έργα και σε μεγάλα και αφορολόγητα κέρδη.

Γράφει: ο Γιάννης Νικολόπουλος

Την ώρα που η αέναη λιτότητα φτωχοποιεί τους Ευρωπαίους με ραγδαίους ρυθμούς, την ώρα που το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τρίζει συθέμελα, την ώρα που η δυσπιστία και ο σκεπτικισμός για το «πού πάει η Ευρώπη;» τείνουν να μετατραπούν σε ανοικτή οργή και εχθρότητα, οι είκοσι μεγαλύτεροι τραπεζικοί κολοσσοί της Ευρώπης απολαμβάνουν τις διευκολύνσεις και τη νομιμοφανή φοροαπαλλαγή τους όχι σε κάποιον μακρινό, φορολογικό παράδεισο στην Καραϊβική, αλλά στην καρδιά της ευρωπαϊκής, πολιτικής και οικονομικής ηπείρου.

Ο φορολογικός… Survivor δεν διαδραματίζεται στον Άγιο Δομίνικο ή τα νησιά Κέιμαν – συντελείται στο… Άγιο Λουξεμβούργο και την ακόμη πιο… Άγια Ιρλανδία – ο άγιος Πατρίκιος, προστάτης της νησιωτικής αυτής χώρας να βάλει το χέρι του, αρκεί να μην το βάζει στην τσέπη των τραπεζιτών!

Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της Oxfam για τη φορολογική ασυλία των τραπεζών, η οποία δημοσιεύτηκε χθες, οι είκοσι μεγαλύτερες τράπεζες της Ευρώπης – ανάμεσα τους είναι η βρετανική RBS,η γαλλική Société Générale, η ιταλική UniCredit και οι ισπανικές Santander και BBVA – κρύβουν το 1/4 των κερδών τους, σε φορολογικούς παραδείσους, προκειμένου να αποφύγουν (νομιμοφανώς) τη φορολόγηση τους είτε στις χώρες που εδρεύουν είτε στις χώρες που δραστηριοποιούνται.

Μόνο το 2015 εκτιμάται ότι οι τράπεζες αυτές απέκρυψαν και «εξαφάνισαν» από τα φορολογικά ραντάρ, περίπου 25 δις ευρώ – για να έχουμε μια τάξη μεγέθους, το δάνειο που έδωσε μόνο το ΔΝΤ στην Ελλάδα στο πλαίσιο του πρώτου μνημονίου και της δημοσιονομικής προσαρμογής ήταν 30 δις ευρώ και είναι το μεγαλύτερο δάνειο τέτοιου τύπου που έχει χορηγήσει το Ταμείο. Με άλλα λόγια, οι ευρωπαϊκές τράπεζες αποφεύγουν να φορολογηθούν κάθε χρόνο για περίπου «ένα δάνειο ΔΝΤ προς την Ελλάδα». Κάθε χρόνο!

Και κάπως έτσι, όταν καλούνται τα κράτη να διασώσουν τις τράπεζες, ο λογαριασμός, η λυπητερή αποσπάται από τις τσέπες όχι των φυσικών και ηθικών αυτουργών του εγκλήματος – τραπεζικές, οικονομικές και πολιτικές ελίτ που ευνοούν σκανδαλωδώς τέτοιες μεθόδους και τέτοιες νομοθεσίες – αλλά από την πλατιά, κοινωνική πλειοψηφία, τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους συνταξιούχους, τους μισθωτούς. Είναι ολοφάνερο ότι στον φορολογικό Survivor, οι τράπεζες παίζουν χωρίς αντίπαλο και με στημένα τόσο το παιχνίδι όσο και τη «διαιτησία».

Αξίζει επίσης να θυμόμαστε ότι το… άγιο Λουξεμβούργο είναι η καρδιά της Ευρώπης και πατρίδα του προέδρου της Κομισιόν και… «φίλου της Ελλάδας», Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ, που εδώ και χρόνια έχει παραδεχθεί ότι υπήρξε βασικός συντελεστής ως πρωθυπουργός στη μετατροπή της χώρας του στον φορολογικό «απορροφητήρα» όλης της ηπείρου, προκειμένου, όπως έχει ισχυριστεί «να προσαρμοστεί η χώρα μου στην νέα, χρηματοπιστωτική εποχή και να αντισταθμιστούν οι παραγωγικές και οικονομικές απώλειες από την αποβιομηχάνιση».

Οι παραγωγικές, φορολογικές και οικονομικές απώλειες κρατών – μελών όπως η Ελλάδα από αυτήν την στρατηγική επιλογή δεν είναι θέμα της ημερήσιας ατζέντας του προέδρου της Κομισιόν…