Ο Φρανσουά Φιγιόν και το ανακάτεμα της γαλλικής τράπουλας – τη Κυριακή ο δεύτερος γύρος στη Δεξιά

Τα… ρέστα του παίζει ο Αλέν Ζυπέ στη προσπάθεια του να ανατρέψει τη δυναμική που απέκτησε ο Φρανσουά Φιγιόν με την απρόσμενη νίκη του στο πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών της γαλλικής Δεξιάς και, έτσι, να διασφαλίσει το χρίσμα στο δεύτερο γύρο της ερχόμενης Κυριακής. Όπλα του δε, είναι οι νεοφιλελεύθερες οικονομικές απόψεις του πρώην πρωθυπουργού, αλλά και οι υπερσυντηρητικές κοινωνικές του απόψεις σε ζητήματα, όπως οι αμβλώσεις και τα δικαιώματα των ομοφυλοφιλικών ζευγαριών.

Βέβαια, όπως και στη προηγούμενη κάλπη, πολλά θα κριθούν από το πόσοι και κυρίως το ποιοι, θα πάνε να ψηφίσουν στην ανοιχτή εκλογική διαδικασία που διεξάγει για πρώτη φορά το κόμμα. Η νίκη Φιγιόν σε συνδυασμό με το εξίσου απρόοπτο φιάσκο της υποψηφιότητας του Νικολά Σαρκοζί σημαίνει ότι ο πυρήνας της γκωλικής Δεξιάς ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της κάλπης, απλά μεταξύ των δύο εκπροσώπων της επέλεξε να απορρίψει το… ξανα-ζεσταμένο φαγητό του Σαρκό και να προτιμήσει την (ας πούμε) νέα πρόταση του Φιγιόν. Όμως, ο σαφώς πιο μετριοπαθής, Αλέν Ζυπέ, θεωρεί ότι εξακολουθεί να έχει ελπίδες για τη νίκη, φροντίζοντας να υπενθυμίσει στο λαϊκό κοινό, τις σκληρές νεοφιλελεύθερες οικονομικές προτάσεις του αντιπάλου του.

Η αντεπίθεση Ζυπέ

Θα σταθούμε ενδεικτικά στις προθέσεις του κ. Φιγιόν για τη μείωση των δημοσίων υπαλλήλων κατά 500.000 άτομα την επόμενη πενταετία, την αύξηση των ωρών εργασίας ανά εβδομάδα από τις 35 στις 39 ώρες, και την άντληση επιπλέον 16 δισ. ευρώ από την περαιτέρω αύξηση του ΦΠΑ. Αν και οι προτάσεις αυτές συνοδεύονται από την υπόσχεση μιας αγοράς που θα λειτουργεί καλύτερα και πιο ανταγωνιστικά, επαναφέροντας (υποτίθεται, τουλάχιστον) την πολυπόθητη ανάπτυξη στη χώρα.

Βεβαίως, τα ίδια ίσχυαν και την περασμένη εβδομάδα, όταν η μεγάλη πλειοψηφία των δεξιών ψηφοφόρων προτίμησαν τον Φιγιόν. Όμως, ο Αλέν Ζυπέ εκτιμά ότι πολλοί ψηφοφόροι δεν περίμεναν ότι η ψήφος τους θα εκτοξεύσει τον Φιγιόν στη πρώτη θέση, ούτε είχαν μελετήσει διεξοδικά τις προτάσεις του, δεδομένου ότι τα φώτα ήταν κυρίως στραμμένα στα θεωρούμενα φαβορί, ήτοι τον ίδιο τον Ζυπέ και τον Σαρκοζί. Επίσης, έχει ποντάρει πολλά στο επιχείρημα ότι με τον ίδιο στην ηγεσία της Δεξιάς, οι διαχωριστικές γραμμές με την άκρα δεξιά του Εθνικού Μετώπου και την Μαρίν Λεπέν θα είναι πιο σαφείς, δίδοντας του πλεονέκτημα στις προεδρικές εκλογές.

Αν, βεβαίως, ο Φρανσουά Φιγιόν καταφέρει να διατηρήσει τη πρωτιά και να πάρει το εισιτήριο για την προεδρική αναμέτρηση, τα συμπεράσματα που μπορούμε να αντλήσουμε αναφορικά με τις βουλές και τις προθέσεις μιας σημαντικής μερίδας του γαλλικού λαού δεν είναι ευοίωνα. Αν και, μάλλον, δεν θα πρέπει να προκαλούν τόσο μεγάλη έκπληξη σε μια κοινωνία όπου η απογοήτευση και η βαθιά δυσαρέσκεια για τα συστημικά κόμματα και τις επιλογές της Ευρώπης έχουν φέρει την Μαρίν Λεπέν στη κορυφή των δημοσκοπήσεων και τον ευρωσκεπτικισμό σε άνοδο, σε ένα από τα πιο παραδοσιακά φιλοευρωπαϊκά έθνη της Γηραιάς Ηπείρου.

Φιγιόν vs Λεπέν;

Η προοπτική μιας προεδρικής μάχης που θα κριθεί μεταξύ Φρανσουά Φιγιόν και Μαρίν Λεπέν σηματοδοτεί μια δεξιόστροφη στροφή της πάλαι ποτέ προοδευτικής Γαλλίας, τόσο σε οικονομικά όσο και σε κοινωνικά ζητήματα, που θα αλλάξει άρδην τις ισορροπίες στην Ε.Ε. Βεβαίως, η Άνγκελα Μέρκελ… τρίβει με ευχαρίστηση τα χέρια της, με τον γερμανικό Τύπο να μεταφέρει την ικανοποίηση που υπάρχει από τώρα στο Βερολίνο μπροστά στην προοπτική να συνεργαστεί με τον «αδελφό»… πρόεδρο Φιγιόν. Όμως, το φιλολαϊκό κοινωνικό πρόγραμμα της Λεπέν, το οποίο της έχει φέρει και τόσο υψηλή απήχηση στον απλό γαλλικό λαό, μπορεί άνετα να χαλάσουν τα σχέδια της κυρίας Μέρκελ.

Ελπίζει ο Ολάντ

Αναλόγως, οι Σοσιαλιστές και ο κατά πολλούς «ξεγραμμένος» Φρανσουά Ολάντ ελπίζει τώρα σε μια απρόσμενη νεκρανάσταση του, δεδομένου ότι το κεντρώο και κεντροαριστερό κοινό θα βρεθεί –πάντα σε περίπτωση επικράτησης του Φιγιόν- χωρίς μετριοπαθή εκπρόσωπο στην κάλπη, και με τον νυν Γάλλο πρόεδρο να ελπίζει προφανώς να διεκδικήσει το ρόλο αυτό. Βεβαίως, κατά πόσο ο κ. Ολάντ συνιστά, πράγματι, μετριοπαθή κεντροαριστερό πολιτικό ή αληθινό σοσιαλιστή, πέραν του ονόματος, είναι προφανώς θέμα ερμηνείας, αν αναλογιστούμε τι έχει να επιδείξει η διακυβέρνηση του: μια σειρά από νεοφιλελεύθερες οικονομικές πρακτικές και μεταρρυθμίσεις με αποκορύφωμα την ισοπέδωση των εργασιακών κεκτημένων δεκαετιών.

Στο κρίσιμο κοινωνικό πεδίο, η Μαρίν Λεπέν μπορεί άνετα να… βγει από αριστερά, στους διαφαινόμενους αντιπάλους της, τόσο στον Φρανσουά Ολάντ, όσο κυρίως στον Φρανσουά Φιγιόν, και τελικά να πετύχει την ανατροπή που οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο δεν θέλουν ούτε καν να σκέφτονται. Όμως, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν είναι αυτοί που θα ψηφίσουν!