Ο Γεραπετρίτης «κατάπιε» τους… συμπατριώτες του Φιντάν και ξεπέρασε τη Ρεπούση

Με γοργό ρυθμό «τρέχει» ο σχεδιασμός που καταλήγει στη Χάγη από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, τα στελέχη της οποίας έχουν δημιουργήσει το δικό τους… ροζ συννεφάκι των εξαιρετικών σχέσεων με την Τουρκία, με πρωταγωνιστές βέβαια τον ίδιο τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εξωτερικών του.

Οι δηλώσεις του κ. Γεραπετρίτη μετά τη συνάντηση του με τον Τούρκο ομόλογό του Χακάν Φιντάν ήταν ένα κοκτέιλ ανιστόρητων αναφορών και ενδοτικής συμπεριφοράς απέναντι, μάλιστα, στα όσα προκλητικά διατυπώνονταν από την απέναντι πλευρά. Κι αυτό δείχνει από μόνο του πολλά για τη συνέχεια, την πυκνή, μάλιστα, συνέχεια, σύμφωνα με τον «οδικό χάρτη» που σχεδίασαν από κοινού σε «κλίμα συνεργασίας και εξαιρετική ατμόσφαιρα». Για τους Τούρκους δεν μπορούσε να ήταν και διαφορετικά, από τη στιγμή που από την άλλη άκρη του τραπεζιού άκουγαν μόνο «ναι». Για την Αθήνα, όμως, που άκουγε προκλήσεις και απαιτήσεις να διαδέχονται η μια την άλλη, γιατί ίσχυε το ίδιο;

«Συζητήσαμε τα προβλήματα των συμπατριωτών μας που ζουν στην Ελλάδα ως ένα σημαντικό σημείο της ημερήσιας διάταξης. Έχουμε εφαρμόσει πολλές θετικές πρακτικές σχετικά με τα προβλήματα των μειονοτήτων στη χώρα μας και αναμένουμε την ίδια εποικοδομητική προσέγγιση για τους συμπατριώτες μας» ήταν η «σφαλιάρα» του Φιντάν για να απαντήσει συναινετικά ο Γεραπετρίτης πως «σε σχέση με τις μειονότητες, μιλήσαμε και αναδείξαμε τα θέματα που τις αφορούν. Για εμάς, οι μειονότητες είναι γέφυρες συνεργασίας. Και όλοι οι πολίτες μας στην Ελλάδα απολαύουν ισονομίας και ισοπολιτείας».

Το «η μειονότητα είναι γέφυρα συνεργασίας και φιλίας» φαίνεται πως… φοριέται πολύ στο Μαξίμου. Το ίδιο ακριβώς είχε πει και ο Κ. Μητσοτάκης κατά την επίσκεψη του στη Χειμάρρα και τη Δεβιτσάνη πέρσι, έχοντας στο πλευρό του τον Έντι Ράμα. Αποφεύγοντας τον πειρασμό του συμβολισμού που πρέπει να μας ανησυχεί, ότι στην μια περίπτωση έχουμε την ελληνική εθνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου και στην άλλη τη  μουσουλμανική της Θράκης, ας μείνουμε στο πως κατέληξε η «εξαιρετική σχέση που έχουμε οικοδομήσει με τον Ε. Ράμα» που έλεγε τότε ο πρωθυπουργός. Ίσως, όμως, στην περίπτωση των ελληνοτουρκικών, αυτή, του «σπασίματος» της σχέσης, να είναι η καλύτερη εξέλιξη που θα μπορούσε να μας τύχει…

Πέραν του θέματος των μειονοτήτων, ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας είχε κι άλλα «όμορφα» για την ιστορική αλήθεια και τη μνήμη εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που έπεσαν από τουρκικό χέρι σε σφαγές, εκκαθαρίσεις και γενοκτονίες. Ιστορικά γεγονότα-φάρους που έφεραν «αποστάσεις και πάθη» κατά τον ΥΠΕΞ «που δεν διαγράφονται μονοκοντιλία». Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, ο ξεριζωμός των Μικρασιατών, η εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο και δεκάδες ακόμα τουρκικές θηριωδίες το μόνο που δημιούργησαν ήταν «αποστάσεις» κατά τον κ. Γεραπετρίτη, σε μια αναφορά που κάνει τον «συνωστισμό» της Ρεπούση να μοιάζει εθνικιστική κορώνα…

Δένδιας θα λέτε και θα κλαίτε…

Τότε, το μακρινό 2010, στα μαθήματα Ιστορίας της κας Ρεπούση και τις αναφορές για εχθροπάθειες και εθνικοφροσύνες, σηκώνονταν και μερικοί από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας για να την διορθώσουν και να την εγκαλέσουν. Ο μακαρίτης ο Νεράτζης, ο Στυλιανίδης, ο υφυπουργός της πρώτης φοράς Μητσοτάκη Μιχάλης Παπαδόπουλος «με πατέρα από τη Σεβάστεια και μητέρα από τα Βουρλά της Μ. Ασίας». Τώρα ποιος θα σηκωθεί να επιτιμήσει τον κ. Γεραπετρίτη;

Στα σημερινά «συζητήσαμε για τις μειονότητες», και τα «όπου υπάρχουν διαφωνίες να μην προκαλούν κρίση» του Έλληνα ΥΠΕΞ στην Άγκυρα κάνουν να ηχούν πολύ μακρινά τα… κανόνια του Δένδια στην ίδια πόλη μόλις πριν δυο χρόνια. Τότε που είχε πει ξεκάθαρα πως «υπάρχει στην Ελλάδα μουσουλμανική μειονότητα. Αυτό ορίζει η Συνθήκη της Λωζάνης». Γιατί και πριν δυο χρόνια αλλά και πριν 25 χρόνια, οι Τούρκοι είχαν πει τα ίδια που λένε τώρα. Εμείς αλλάξαμε τροπάριο για να μη χαλάσουμε το κλίμα… Κι αυτό από μόνο του δείχνει πόσο μεγάλο είναι το παιχνίδι.