Ο γρίφος της κάλπης ενός… κακού γείτονα
Εξ ορισμού, τα πολιτικά γεγονότα στη γειτονική χώρα ενδιαφέρουν και τα γειτονικά της κράτη, άρα και την Ελλάδα, καθώς η εσωτερική κατάσταση της Τουρκίας αποτελεί κρίσιμη παράμετρο της σταθερότητας της ευρύτερης περιοχής.
Γράφει ο Ανδρέας Λοβέρδος *
Κι ακόμη, διότι η Τουρκία έχει δικαιολογημένα αποκτήσει τη φήμη του κακού γείτονα. Εκτός του Αζερμπαϊτζάν, με όλες τις άλλες χώρες που γειτονεύει η Τουρκία έχει μεγάλα προβλήματα. Ωστόσο, οι προσεχείς εκλογές της 24ης Ιουνίου αποτελούν δυσεπίλυτο γρίφο, ακόμη και για τον επιμελέστερο αναλυτή των διεθνών σχέσεων στη νοτιοανατολική λεκάνη της Μεσογείου.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, κεντρική προσωπικότητα των επερχόμενων εκλογών είναι ο πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ένας Ερντογάν, όμως, που αρχίζει να δύει σε μία χώρα, που μπήκε στο υφεσιακό μέρος του οικονομικού κύκλου. Ένας Ερντογάν, που έχει διολισθήσει σε καταστάσεις περονισμού και λαϊκισμού, με υποσχέσεις για παροχές και επιδόματα, χωρίς υπαρκτούς οικονομικούς πόρους. Ένας Ερντογάν, που ακολουθεί μία εξωτερική πολιτική υψηλού κινδύνου και το κυριότερο, χωρίς ξεκάθαρους στρατηγικούς στόχους, πέρα από ασυγκράτητες προσωπικές φιλοδοξίες, που εγγίζουν τα όρια της διεφθαρμένης (;) μεγαλομανίας.
Στην απέναντι πλευρά βρίσκεται μία αντιπολίτευση, που για να τον υπονομεύσει ασπάζεται και κηρύσσει τις πιο αντιδραστικές, επιθετικές, επεκτατικές και εθνικιστικές πολιτικές, ενώ η κεμαλική παρακαταθήκη, η σοβαρότερη διαχρονικά πολιτική παράδοση της θεσμικής Τουρκίας, εμφανίζεται αποδυναμωμένη, μετά τη σύνδεσή της με το αποτυχημένο πρόσφατο στρατιωτικό πραξικόπημα.
Είναι προφανές ότι οι πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας δεν μπορούν να έχουν και να εκφράζουν προτιμήσεις για κανέναν από τους υποψηφίους των τουρκικών εκλογών. Κάτι τέτοιο, εκτός από πολιτικά και διπλωματικά ανεπίτρεπτο, στη συγκεκριμένη περίπτωση και συγκυρία συνιστά λανθασμένη και επικίνδυνη διαχείριση της εξωτερικής μας πολιτικής.
* Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης», υπεύθυνος Εξωτερικών και Άμυνας
