Ο κορονοϊός «κατάπιε» 188.537 θέσεις εργασίας σε ένα τρίμηνο

Περισσότερες από 60.000 θέσεις εργασίας χάνονταν κάθε μήνα στην ελληνική αγορά το τρίμηνο Απρίλιος – Ιούνιος κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος πανδημίας.

Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 188.537 άτομα σε τρεις μήνες, καθώς τον Μάρτιο ήταν 648.100 και τον Ιούνιο έφτασαν τους 836.637.

Την ίδια περίοδο, η ανεργία αυξήθηκε σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες, καθώς από το 14,3% του περασμένου Μαρτίου, η ανεργία έφτασε τον Απρίλιο στο 15,8%, τον Μάιο στο 17,3% και τον Ιούνιο σκαρφάλωσε στο 18,3%

Καμπανάκι κινδύνου χτυπά και το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ εστιάζοντας και στον περιορισμό του χρόνου απασχόλησης όσων παραμένουν εντός της αγοράς εργασίας, εξαιτίας της στροφής στις ευέλικτες μορφές απασχόλησης και των μέτρων αναστολής.

Το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ μεταφέρει την κρίση του ΟΟΣΑ που εκτίμησε πως η επίπτωση της κρίσης πανδημίας στη μείωση του εργάσιμου χρόνου είναι 10 φορές μεγαλύτερη απ’ ό,τι ήταν στην κρίση του 2007-2008.

Το ΙΝΕ ΓΣΕΕ καταλήγει πως οι εξελίξεις αυτές θα έχουν ως αποτέλεσμα τη σοβαρή μείωση των μισθών και του διαθέσιμου εισοδήματος.

«Δεδομένης της μακροοικονομικής δομής της οικονομίας, η επιβράδυνση της ύφεσης και η ταχεία ανάκαμψη της μεγέθυνσης θα εξαρτηθούν από την εξέλιξη της καταναλωτικής δαπάνης και την επίδραση που αυτή έχει στις επενδυτικές προσδοκίες», επισημαίνουν οι επιστημονικοί υπεύθυνοι του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ. Και συνεχίζουν : «Νέοι περιορισμοί της προσφοράς, η υγειονομική αβεβαιότητα και η μεταβολή του διαθέσιμου εισοδήματος θα προσδιορίσουν τη συμπεριφορά της κατανάλωσης. Δεδομένου ότι ένα νέο γενικό lockdown δεν είναι πιθανό, η εξέλιξη του διαθέσιμου εισοδήματος θα καθοριστεί από τη μεταβολή της απασχόλησης και την αμοιβή της, καθώς και από τις δημοσιονομικές παρεμβάσεις στο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών. Κατά συνέπεια, οι εξελίξεις στην αγορά εργασίας τους αμέσως επόμενους μήνες θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό τη χρονική έκταση και την ένταση της ύφεσης αλλά και την επιστροφή στην ανάκαμψη. Η άποψή μας είναι ότι η προαναφερόμενη παραδοχή πρέπει να αποτελέσει τον κεντρικό πυλώνα στον σχεδιασμό των νέων παρεμβάσεων οικονομικής πολιτικής».