Ο Λευκός Οίκος ανεβάζει στροφές για να «εκλέξει» τον νέο επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας

Η αμερικανική διπλωματία είναι επικεντρωμένη σε δύο ζητήματα αυτές τις ημέρες. Η βασική ομάδα, υπό τον ίδιο τον Ντόναλντ Τραμπ, ασχολείται με την κρίσιμη δεύτερη σύνοδο κορυφής του πλανητάρχη με τον Βορειοκορεάτη Κιμ Γιονγκ Ουν, που «τρέχει» από χθες στο Ανόι. Όμως, μεγάλη σημασία για τα αμερικανικά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα έχει και η διασφάλιση της επόμενης ημέρας στην Παγκόσμια Τράπεζα, με την εκλογή στο τιμόνι αυτού που έχει επιλέξει προσωπικά ο κύριος Τραμπ.

Την προώθηση του τελευταίου ανέλαβε προσωπικά ο υπουργός Οικονομικών Στίβεν Μνούσιν, με το επιτελείο του, ξεκινώντας την καμπάνια προώθησης του Ντέιβιντ Μάλπας στην Ευρώπη, δεδομένου ότι η αποδοχή των Ευρωπαίων είναι κρίσιμη για να τηρηθεί η άτυπη συμφωνία του «μοιράσματος» των κλειδιών Παγκόσμιας Τράπεζας και ΔΝΤ μεταξύ τους.

Ο Αμερικανός υπουργός, λοιπόν, πέρασε από τη Ρώμη και το Παρίσι, πριν προσγειωθεί σήμερα στο Λονδίνο, σε ένα ομολογουμένως δύσκολο διάστημα για τη βρετανική κυβέρνηση, με την Τερέζα Μέι να έχει… τόσα στο κεφάλι της, που το ζήτημα της Παγκόσμιας Τράπεζας να είναι το τελευταίο που την απασχολεί.

Σε κάθε περίπτωση, η βρετανίδα πρωθυπουργός, όπως και ο υπουργός Οικονομικών Φίλιπ Χάμοντ, βρήκαν το χρόνο για να υποδεχτούν σήμερα τον κύριο Μνούσιν, στον οποίο πιθανότατα και θα μεταφέρουν τη δέσμευση τους να στηρίξουν την αμερικανική επιλογή.

Ευήκοα ώτα ο Αμερικανός υπουργός βρήκε και στη Ρώμη, όπου ο υπουργός Οικονομικών Τζιοβάνι Τρία, εξέφρασε την εκτίμηση του στον Ντέιβιντ Μάλπας και εμμέσως πλην σαφώς στον Ντόναλντ Τραμπ προσωπικά.

Τι ζητά ο Μακρόν

Όμως, η παραμονή του κυρίου Μνούσιν στο Παρίσι ήταν πιο πολύπλοκη και ενδιαφέρουσα δημοσιογραφικά. Και αυτό διότι, παρά τη μεγάλη δημοσιότητα (και όχι απαραιτήτως με καλό τρόπο) που έλαβε το ταξίδι του ζεύγους Τραμπ στο Παρίσι και αντιστοίχως του ζεύγους Μακρόν στην Ουάσιγκτον, οι Γάλλοι έχουν αρκετούς λόγους να… γκρινιάζουν για τους ελάχιστους αληθινούς καρπούς που αποκόμισαν τελικά από την γαλλο-αμερικανική επαναπροσέγγιση.

Ο κύριος Μακρόν έλαβε πολλά χαμόγελα και χειραψίες, αλλά ελάχιστη πρακτική στήριξη στα θέματα που τον απασχολούσαν. Και με τη δημοτικότητα του να μην βρίσκεται, πλέον, στα καλύτερα της, έχει αρκετούς λόγους να μην θέλει να εντείνει τη δυσφορία των Γάλλων, οι οποίοι δεν φαίνεται να τρέφουν ιδιαίτερη εκτίμηση ή συμπάθεια προς τον κύριο Τραμπ.

Χρειάζεται, λοιπόν, κάτι απτό από τον Λευκό Οίκο, που να μπορεί να το χρησιμοποιήσει για το δικό του εκλογικό σώμα. Και ένα από τα αγαπημένα θέματα του επικοινωνιακά είναι η προστασία του περιβάλλοντος.

Τον ερχόμενο μήνα, ο Γάλλος πρόεδρος πρόκειται να μεταβεί στο Ναϊρόμπι για να ηγηθεί της τρίτης συνάντησης της πρωτοβουλίας του «One Planet Summit», ένα κίνημα που ιδρύθηκε και στηρίζεται από τη Γαλλία, αλλά στηρίζεται και χρηματοδοτείται επίσης από διεθνείς οργανισμούς, όπως ο ΟΗΕ και βέβαια η Παγκόσμια Τράπεζα.

Ο κύριος Τραμπ, βεβαίως, δεν είναι φίλος του περιβάλλοντος και ο κύριος Μακρόν απέτυχε παταγωδώς να τον πείσει να μην αποσυρθεί από τη διεθνή συνθήκη του Παρισιού για το Κλίμα. Αναλόγως ούτε ο εκλεκτός του για το τιμόνι της Παγκόσμιας Τράπεζας, ο Ντέιβιντ Μάλπας, βρίσκεται πολύ μακριά από τις απόψεις του πλανητάρχη. Όμως, το Παρίσι φαίνεται να ζητά από τους Αμερικανούς εγγυήσεις ότι ο επόμενος επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας, στα πλαίσια του εξορθολογισμού των δαπανών που θέλουν να δρομολογήσει, δεν θα άρει τη στήριξη του προς πρωτοβουλίες, όπως το One Planet Summit, που πολιτικά και επικοινωνιακά έχουν σημασία για το Γάλλο πρόεδρο.

Ανησυχεί η Ευρώπη

Πάντως, η Ευρώπη συνολικά έχει βάσιμους λόγους να ανησυχεί για την κατεύθυνση που θα πάρει ο οργανισμός υπό τον κύριο Μάλπας. Ο νυν υφυπουργός Οικονομικών δεν είναι από τα σκληρότερα γεράκια της Ουάσιγκτον και σαφώς δεν συμμερίζεται τις αυστηρά προστατευτικές τάσεις του αφεντικού του, όμως έχει επανειλημμένως δηλώσει ότι η παγκοσμιοποίηση έχει φτάσει σε υπερβολικά όρια και πρέπει να… συμμαζευτεί.

Είναι, δηλαδή, αρκετά Τραμπικός για να κρούει τα καμπανάκια κινδύνου στα αυτιά όσων φοβούνται ότι η ατζέντα της Παγκόσμιας Τράπεζας θα κινηθεί υπερβολικά κοντά στους στόχους και τις επιδιώξεις του πλανητάρχη. Χωρίς, βέβαια, αυτό να σημαίνει ότι μπορούν ή τολμούν να αντισταθούν στην εκλογή του ρισκάροντας την οργή του Ντόναλντ Τραμπ.