Ο Μάριο έφυγε, η Νάντια έρχεται…

Στο σημερινό Eurogroup «κληρώνει» για την επιλογή του επόμενου επικεφαλής της ευρωομάδας, ένα πόστο που χήρεψε πρόωρα μετά την πρόσφατη παραίτηση του Πορτογάλου Μάριο Σεντένο.

Οι τρεις δελφίνοι είναι γνωστοί: Η υπουργός Οικονομικών της Ισπανίας, Νάντια Καλβίνο και οι ομόλογοι της από την Ιρλανδία και το Λουξεμβούργο, Πασκάλ Ντονοέ και Πιερ Γκραμένια.

Μεταξύ των τριών οι αναλυτές δίδουν σαφές προβάδισμα στην Ισπανίδα, όχι μόνο διότι προέρχεται από μια σοσιαλιστική κυβέρνηση με το κεντροαριστερό μπλοκ να θέλει να κρατήσει για λογαριασμό του το πόστο, αλλά κι επειδή είναι γυναίκα και προερχόμενη από χώρα του Νότου.

Η ανάγκη προώθησης περισσότερων γυναικών σε θέσεις-κλειδιά έχει αρχίσει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από τις Βρυξέλλες, όπως φάνηκε ήδη από την εκλογή της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στην προεδρία της Κομισιόν και της Κριστίν Λαγκάρντ στο τιμόνι της ΕΚΤ. Και βέβαια οι χώρες του Νότου θεωρούν πως η θέση θα πρέπει να παραμείνει δικαιωματικά στο Νότο, καθώς ο Πορτογάλος Σεντένο δεν ολοκλήρωσε τη θητεία του, ενώ μόλις λίγους μήνες πριν, ο βορράς ανέλαβε τον έλεγχο της ηγεσίας του EuroWorking Group με την εκλογή του Φινλανδού Τόμας Σαρανχέιμο στο πόστο.

Βέβαια, όλα αυτά είναι μόνο θεωρητικά, καθώς στην πράξη έχουμε δει πολλές φορές την διαπραγμάτευση μεταξύ των Ευρωπαίων να τινάζεται στον αέρα και το τελικό αποτέλεσμα να είναι διαφορετικό. Άλλωστε, οι ιδιαίτερες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί πολιτικά και κυρίως οικονομικά στην Ευρώπη και τα ακανθώδη ζητήματα που θα πρέπει να βρουν σύντομα λύση, με πρώτο και κυριότερο το περίφημο Ταμείο Ανάκαμψης, καθιστά την όλη διαδικασία λίαν πολύπλοκη.

Η Νάντια Καλβίνο φαίνεται να έχει έναν «άσσο» στο μανίκι της, δεδομένου πως ακούγεται ότι έχει διασφαλίσει, μεταξύ άλλων, την καθοριστικής σημασίας ψήφο της Γερμανίας για την εκλογή της στο τιμόνι του Eurogroup. Ειδικά ο Γερμανός Σοσιαλδημοκράτης υπουργός Οικονομικών Όλαφ Σολτς φιγουράρει μεταξύ των πιο θερμών υποστηρικτών της. Όμως, το στοιχείο αυτό φουντώνει από την άλλη πλευρά την καχυποψία των γερακιών και δη, της Ολλανδίας που εμφανίζεται ως η πλέον αρνητική για την εκλογή της.

Σημειωτέον πως και οι δύο έτεροι δελφίνοι, ο κεντροδεξιός Πασκάλ Ντονοέ και ο Πιερ Γκραμένια τάσσονται καθαρά υπέρ της σύστασης του Ταμείου Ανάκαμψης, αναγνωρίζοντας τη ζωτική σημασία του για να ορθοποδήσει οικονομικά η Ευρώπη. Όμως, έχουν δώσει έμφαση στην ανάγκη να συμβιβαστούν τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα, με τον Ιρλανδό να διαθέτει ένα σαφώς πιο συντηρητικό προφίλ. Το τελευταίο το έχει αποδείξει και με την στήριξη που παρείχε για την άτυπη αναβίωση της Χανσεατικής Ένωσης, με την Ολλανδία, τις σκανδιναβικές και βαλτικές χώρες, ήτοι χωρών που ανήκουν παραδοσιακά στο συντηρητικό δημοσιονομικό γκρουπ της Ε.Ε. 

Η κυριότερη διαφορά μεταξύ των δύο ανδρών βρίσκεται στα χρόνια και την εμπειρία τους, που τους καθιστά διαμετρικά αντίθετους. Ο 45χρονος Ιρλανδός είναι ένα από τα νεότερα πρόσωπα στο ευρωσυμβούλιο με περίπου δύο χρόνια θητείας στο υπουργείο Οικονομικών, αντιθέτως ο 62χρονος Λουξεμβούργιος είναι ένας διπλωμάτης καριέρας και ο δεύτερος μακροβιότερος υπουργός Οικονομικών στην Ευρωζώνη, με θητεία από το 2013, μέσα από την οποία έχει ζήσει εκ των έσω όλη την πολιτικο-οικονομική θύελλα των τελευταίων χρόνων.