Ο Νίκος Δένδιας και η χαμένη τιμή της Νέας Δημοκρατίας

Οι χθεσινοβραδινές εξελίξεις, που οδήγησαν -κάλλιο αργά, παρά αργότερα- στη διαγραφή του Κωνσταντίνου Μπογδάνου από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, θύμισαν και πάλι, με γλαφυρό τρόπο, τη θλιβερή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το κυβερνών κόμμα.

Ο Νίκος Δένδιας ήταν αυτός που χτύπησε το χέρι στο έδρανο και έβαλε μια και καλή στη θέση του, τον ακροδεξιό νάρκισσο που εξέθρεψε και τοποθέτησε στη Βουλή (και μαζί δερβέναγα στην Α’ Αθήνας) το σύστημα Μητσοτάκη. Ο υπουργός Εξωτερικών ήταν αυτός που διέγραψε χθες, επί της ουσίας, τον Μπογδάνο και όχι ο Μητσοτάκης, ο οποίος συνεχίζει να «χαϊδεύει» το ακροδεξιό ακροατήριο με κάθε ευκαιρία και στηρίζει την κυβέρνησή του στην τριπλέτα του ΛΑ.Ο.Σ., Γεωργιάδη, Βορίδη και Πλεύρη.

Όπως ο Δένδιας είναι αυτός που έκανε ουσιαστική διπλωματία κατά το πρόσφατο ταξίδι στη Νέα Υόρκη, με τις πολυεπίπεδες επαφές του με μία σειρά από χώρες, πολύτιμες για τα ελληνικά συμφέροντα. Την ίδια ώρα, που ο Μητσοτάκης έκανε δημόσιες σχέσεις και διαγωνισμό… κυβίστησης, τη μία με το περίφημο ραντεβού με τον Ερντογάν, την άλλη με τη συνάντηση με τον Ελπιδοφόρο και πάει λέγοντας.

Ο Δένδιας είναι αυτός που τα είπε έξω από τα δόντια και, μάλιστα, on air στον Τσαβούσογλου τον περασμένο Απρίλιο, επιπλήττοντας ανοιχτά τον Τούρκο υπουργό για την παραβατική συμπεριφορά των γειτόνων, όταν ο Μητσοτάκης κάθε φορά μετακινεί πέρα-δώθε τις εθνικές «κόκκινες γραμμές» και μιλάει απροκάλυπτα για αμοιβαίες υποχωρήσεις, βαδίζοντας στον δρόμο του Σημίτη την ώρα που τουρκικά πλοία κάνουν βόλτες έξω από τη Σούδα.

Εντέλει, ο Δένδιας είναι εκείνος που σώζει κάθε φορά την τιμή της καραμανλικής κληρονομιάς της Νέας Δημοκρατίας, όταν εδώ και χρόνια οι λεγόμενοι «καραμανλικοί» συναγωνίζονται σε αφωνία και έλλειψη παρεμβατικότητας, τον ίδιο τον Καραμανλή τον νεότερο.

Εκφράζει, δηλαδή, ο υπουργός Εξωτερικών μία αστική, μετριοπαθή, πατριωτική δεξιά, που την παραμικρή σχέση δεν έχει με τις λογικές και τις πολιτικές Μητσοτάκη. Μία δεξιά την ύπαρξη της οποίας κοντεύουμε να ξεχάσουμε στην Ελλάδα, εξαιτίας του «υβρίδιου» Θάτσερ, Σημίτη και Όρμπαν που βρέθηκε στην ηγεσία της.

Το δυστύχημα, για όσους ψήφισαν -ή και σκοπεύουν να ξαναψηφίσουν- Νέα Δημοκρατία, είναι ότι επί του παρόντος δεν ψηφίζουν π.χ. Δένδια, αλλά Μητσοτάκη. Ο οποίος, παρότι όσοι εντός της Ν.Δ. αυτοπροσδιορίζονται ως «μητσοτακικοί» ήταν και είναι μία ισχνή μειοψηφία, αντιμετωπίζει το κόμμα ως ιδιόκτητο και, μέρα τη μέρα, συνεχίζει να το αποκόπτει από τις ρίζες του και τις ιστορικές αναφορές του.

Και επειδή αυτό δεν είναι πρόβλημα μόνο για τους δεξιούς ψηφοφόρους, αλλά για τη χώρα γενικότερα, ο Νίκος Δένδιας -και ο όποιος άλλος «Δένδιας» εντός της Ν.Δ.- οφείλει πλέον να αναμετρηθεί όχι μόνο με τους κάθε λογής Μπογδάνους, αλλά και με τις πολιτικές ευθύνες του απέναντι στον τόπο και την Ιστορία.