Ο ρατσισμός στα λεωφορεία έχει θύμα τον Έλληνα με τη… βούλα του Ο.ΣΥ.

Μπορεί τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ στην Αθήνα να αποτελούν σοβαρές εστίες μετάδοσης, των μεταλλάξεων του COVID, καθώς καθημερινά σε αυτά στοιβάζονται τις ώρες αιχμής σαν …σαρδέλες άνθρωποι διαφορετικών εθνοτήτων χωρίς μάσκες και, χωρίς να τηρούν τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας, όμως η διοίκηση και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί των αστικών συγκοινωνιών της πρωτεύουσας σφυρίζουν αδιάφορα.

Το ηχητικό μήνυμα- παρωδία σε λεωφορεία και τρόλεϊ μουρμουρίζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα την κασέτα που έχει στην κυριολεξία… κολλήσει, πως η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική για τους επιβαίνοντες, πως παρακαλούνται να κρατούν για λόγους υγειονομικής ασφάλειας τις σχετικές αποστάσεις, όμως, η πραγματικότητα μοιάζει με φαρσοκωμωδία. Με ένα μήνυμα στο τρανζίστορ και επιτελέσαμε το ρόλο μας, εκτιμά η διοίκηση της Ο.ΣΥ. Α.Ε., που εκτός από τα νοικιασμένα με λίζινγκ λεωφορεία της οκάς με τα μύρια όσα προβλήματα, αρνείται συστηματικά να δει το πρόβλημα, ενός συγκοινωνιακού δικτύου που πάσχει σε όλα τα επίπεδα.

Αφορμή για το ρεπορτάζ, ένα πραγματικό περιστατικό που έλαβε χώρα πριν από λίγες ημέρες. Η ώρα ήταν λίγο μετά τις επτά το πρωί, δείχνοντας με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πώς η διορισμένη ηγεσία της εταιρείας αντιλαμβάνεται την διαχείριση του επιβατικού κοινού και τον ρόλο της. Πανεπιστημίου η οδός και το λεωφορείο έρχεται με ελάχιστο πραγματικά κόσμο έχοντας διασχίσει ένα μέρος του κέντρου της πόλης, σε μια χρονική περίοδο και ώρα που μόνο εργαζόμενοι, κυρίως Έλληνες βρίσκονται σε αυτό, αυτοί που ξέρετε λόγω εργασίας δεν έχουν εγκαταλείψει το κλεινόν άστυ. Τρείς ελεγκτές επί το έργον και το πρόστιμο με ιδιαίτερη αυστηρότητα πέφτει σε Ελληνίδα εργαζομένη, που εισέρχεται στο λεωφορείο για να κατευθυνθεί με προορισμό την οικία της.

Ζήτησαν το εισιτήριο και παρότι η νεοαφιχθείσα στο λεωφορείο επιβάτης τους εξήγησε πως δεν βρήκε να προμηθευτεί, γιατί ο ένας γκισές- σταθμός επί της Πανεπιστημίου δεν έχει για να πουλήσει στους επιβάτες και ο δεύτερος ανοίγει τις μεγάλες ώρες μετά τις οκτώ, το πρόστιμο έπεσε κανονικά. Τι και αν τόνισε πως εισήλθε μετά από οκτάωρη ολονύκτια εργασία στην εταιρεία που εργάζεται, τι και αν αν τους εξήγησε πως δεν θα μπορούσε μετά από οκτώ ώρες κοπιαστικής δουλειάς να περιμένει να ανοίξει στις οκτώ και πλέον το γκισέ της Ο.ΣΥ. Α.Ε., τι και αν τους έδειξε και το πανεπιστημιακό φοιτητικό πάσο που διέθετε, μαζί με την ταυτότητα της, μιας και δικαιωματικά το εισιτήριο είναι μισό, τα λόγια της δεν βρήκαν ευήκοα ώτα.

Μπορεί να ξέρουν καλά στον Ο.ΣΥ. Α.Ε., πως στις μεγάλες αστικές περιοχές της Αθήνας, μισά εισιτήρια για τους δικαιούχους δεν πωλούνται και πως κανείς πρέπει να φτάσει στο Σύνταγμα για να τα προμηθευτεί και όχι φυσικά από τα μηχανήματα που δυστυχώς δεν τα προμηθεύουν ως θα έπρεπε, όμως όλα αυτά δείχνουν να είναι για αυτούς ψιλά γράμματα. Η κυρία, γιατί δεν επρόκειτο για καμιά πιτσιρίκα, πήρε το χαρτί με το πρόστιμο των 15 ευρώ για να το πληρώσει ως οφείλει, όμως το γεγονός αυτό δείχνει πως ούτε κρίση υπάρχει για την αξιολόγηση ενός περιστατικού, ούτε πραγματικά ο οργανισμός θέλει να βάλει τάξη, ούτε σχεδιασμός για την εξυπηρέτηση των πολιτών υπάρχει, ούτε επί της ουσία τα χιλιάδες ευρώ που καθημερινά χάνονται εξαιτίας του γεγονότος πως δεν κόβονται εισιτήρια, θέλει να φέρει στα ταμεία του. Οι έλεγχοι γίνονται αποσπασματικά και φυσικά τα …θύματα αυτών είναι κατά κύριο λόγο μόνο φορολογούμενοι Έλληνες πολίτες, που πηγαίνουν, ή επιστέφουν από την δουλειά τους και μπορεί μια στις τόσες να μην βρουν να αγοράσουν εισιτήριο.

Ένας ιδιότυπος αυτή τη φορά ρατσισμός που λίγο πολύ όλοι τον έχουν βιώσει στο πετσί τους, είτε επιμένοντας με τις ώρες στην στάση για ένα λεωφορείο που δεν έρχεται, είτε γιατί αλλά γράφει στο ταμπλό της τηλεματική και άλλο πραγματικά συμβαίνει, είτε γιατί στο λεωφορείο χωρίς μάσκες ανεβαίνουν οι αρνητές μια πραγματικότητας που λέει πως υπάρχει πανδημία και οφείλουν να φορούν τις μάσκες τους, όλοι αυτοί που βάζουν τα πόδια τους με τα λερωμένα παπούτσια πάνω στα καθίσματα, μασουλώντας και πίνοντας τον καφέ τους στο πλαστικό μέσα στο λεωφορείο, ή μπορεί να ανοίγουν τα κινητά και τα ραδιοφωνάκια τους για να ακούν μουσικές σε όλες τις γλώσσες του πλανήτη και φυσικά τους γνωστούς αετονύχηδες που σε στριμώχνουν σε κάθε στάση για να σου αρπάξουν από την τσάντα ή την τσέπη το πορτοφόλι.

Για να μην κρυβόμαστε τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα, γνωστοί και στις διωκτικές αρχές οι περισσότεροι, με καμία πενηνταριά συλλήψεις και βάλε ο καθείς στο ενεργητικό του, αλλοδαποί κατά κύριο λόγο, που έρχονται να προστεθούν σε αυτούς που βάζουν τους μπόγους του -και δεν είναι τουρίστες- με αποτέλεσμα να μην μπορείς να μπεις και να βγεις στο όχημα. Για όλους αυτούς ούτε νόμος ισχύει, ούτε έλεγχος γίνεται και όταν κανείς νομοταγής πολίτης που πληρώνει τον ένα φόρο μετά τον άλλο και τα τεράστια πακέτα επιδοτήσεων στο Ο.ΣΥ. Α.Ε, το επισημαίνει του βάζουν ως είθισται την ταμπέλα του ρατσιστή. «Λοιπόν, σήμερα δεν ξέρω αν το προσέξατε είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα» όπως έλεγε και ο Ντίνος Ηλιόπουλος στην γνωστή ταινία με τίτλο «Ο ατσίδας», στο περίφημο στρίβειν δια του αρραβώνος.

Αλέξανδρος Κοντοπάνος