O σχεδιασμός της κυβερνητικής αντεπίθεσης

Eν μέσω ανοιχτών εθνικών μετώπων σε ελληνοτουρκικά και Μακεδονικό και σκληρής εγχώριας πόλωσης γύρω από το σκάνδαλο Novartis και την υπόθεση Σαββίδη, η κυβέρνηση στρέφει ξανά την εστίασή της στον μείζονα και στρατηγικό στόχο – την «αυτοδύναμη έξοδο» από το Μνημόνιο τον επόμενο Αύγουστο.

Η ολική επαναφορά στο μέτωπο της οικονομίας τέθηκε χθες ως βασικό ζητούμενο και προτεραιότητα στην συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ τον τόνο έδωσε σήμερα και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών: «Τίποτα», είπε, «δεν πρόκειται να διακόψει την έξοδο της χώρας από την επιτροπεία και την επιστροφή στην οικονομική κανονικότητα.

Αυτός είναι και ο βασικός στόχος της ελληνικής κυβέρνησης για τις επόμενες 97 μέρες που μας χωρίζουν από το Eurogroup της 21ης Ιουνίου, στο οποίο αναμένεται να ολοκληρωθούν οι συζητήσεις για την 4η αξιολόγηση, την μεταπρογραμματική εποπτεία και την ρύθμιση του ελληνικού χρέους».

Σ’ αυτές τις 97 ημέρες, το πρώτο χρονικό ορόσημο είναι το τέλος Απριλίου. Σύμφωνα με απολύτως ασφαλείς πληροφορίες, η συμφωνία μεταξύ Αθήνας και Κομισιόν είναι να έχει ετοιμαστεί και παρουσιαστεί έως τις 27 Απριλίου το μεταμνημονιακό – μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα ελληνικής ιδιοκτησίας, το λεγόμενο «ολιστικό αναπτυξιακό σχέδιο», το οποίο θεωρείται κομβικό για να κλείσει η συμφωνία με τους δανειστές. Της εκπόνησης του σχεδίου προϊστανται ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομίας πλέον Γιάννης Δραγασάκης και ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Το κρίσιμο «κλειδί» όμως για την τελική έκβαση της διαπραγμάτευσης είναι οι προβλέψεις της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat για το πλεόνασμα του 2018, οι οποίες αναμένονται τον Μάιο. Τότε θα παιχτεί και το τελικό μπρα ντε φερ μεταξύ Κομισιόν και ΔΝΤ, κι εδώ μπαίνει στο τραπέζι το «καλό» και το «κακό σενάριο».

Το κυβερνητικό επιτελείο – και κατά τις πληροφορίες και η Κομισιόν – παραμένει πεπεισμένο πως το πλεόνασμα του 2018 θα διαμορφωθεί στο 3,5%. Σ’ αυτήν την περίπτωση, η συμφωνία του περασμένου Ιουνίου προβλέπει ότι μαζί με τα ψηφισμένα μέτρα της διετίας 2019-2020 (περικοπές συντάξεων και μείωση αφορολόγητου) θα εφαρμοστούν ταυτόχρονα και τα θετικά αντίμετρα. Στην ιδανική εκδοχή, και πάντοτε υπό την προϋπόθεση θετικών δημοσιονομικών προβλέψεων, θα μπορούσε ακόμη και να ανασταλεί η εφαρμογή των περικοπών στις συντάξεις – μια εκδοχή, την οποία εξακολουθούν να μην αποκλείουν ορισμένες κυβερνητικές πηγές παρά τα σκληρά μηνύματα από πλευράς ΔΝΤ. Σύμφωνα με πληροφορίες μάλιστα από τις Βρυξέλλες, το ενδεχόμενο μη εφαρμογής των ψηφισμένων μέτρων άφησε εκ νέου ανοιχτό και ο επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί στις τελευταίες επαφές του με έλληνες αξιωματούχους.

Εάν όμως η πρόβλεψη για το πλεόνασμα «κλείσει» κάτω από το 3,5% – όπως εξακολουθεί να θεωρεί η πλευρά ΔΝΤ – τότε έρχεται στο προσκήνιο το σκληρό μοντέλο του Ταμείου: Επίσπευση των μέτρων του 2020, ταυτόχρονη εφαρμογή περικοπών στις συντάξεις και στο αφορόληγητο και «πάγωμα» των θετικών αντίμετρων.

Για τους αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες αυτή η εκδοχή «δεν υφίσταται, λόγω αριθμών». Θεωρούν, δηλαδή, ότι οι απαισιόδοξες προβλέψεις του ΔΝΤ θα ακυρωθούν στην πράξη έως τον Μάιο από την ίδια την θετική πορεία των δημοσιονομικών μεγεθών. Και υπενθυμίζουν ότι ως «Plan B» υπάρχει πάντοτε και η πρόταση των Βρυξελλών για εξαγορά των δανείων του ΔΝΤ από τον ESM και αποχώρηση του Ταμείου από το πρόγραμμα.

Στο πλέον ακραίο ενδεχόμενο, εκείνο της πλήρους επικράτησης των «σκληρών» του ΔΝΤ, το «Plan C» είναι πολιτικό και μπορεί να περιλαμβάνει και εκλογές. Είναι όμως το ενδεχόμενο που, αυτή την στιγμή, δεν επιθυμούν επ’ ουδενί ούτε η Αθήνα, ούτε – και κυρίως – η Ευρώπη…