Ο Τουρισμός στο έλεος των ά(χ)ριστων
Το ότι το φετινό καλοκαίρι θα είναι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα, το γνωρίζαμε εξαρχής, πολύ πριν μας το πει ο πρωθυπουργός.
Από την «F&M Voice»
Αν, μάλιστα, αναλογιστεί κανείς το τεράστιο ποσοστό της συμβολής του Τουρισμού στο ελληνικό ΑΕΠ και κάνει τη σκέψη ότι, η αλματώδης αύξηση στις τουριστικές αυξήσεις και εισπράξεις ήταν ο βασικός παράγοντας που κράτησε όρθια την οικονομία της χώρας στα χρόνια των μνημονίων, το συμπέρασμα που προκύπτει τρομάζει: Πώς, αλήθεια, θα ρεφάρει η Ελλάδα τις συνεχιζόμενες οικονομικές απώλειες από την πανδημία, όταν η βασική ατμομηχανή της δεν πρόκειται να δουλέψει ούτε στο… ρελαντί;
Με αυτό το δεδομένο, θα περίμενε κανείς ότι η επανεκκίνηση του ελληνικού Τουρισμού και η διασφάλιση της βιωσιμότητας των χιλιάδων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται γύρω από τον κλάδο, παράγοντας κέρδη και προσφέροντας εισόδημα σε δεκάδες χιλιάδες εργαζομένους, θα ήταν πρωταρχικό μέλημα της κυβέρνησης. Θα αποτελούσε τη μητέρα των πρότζεκτ του «επιτελικού κράτους» Μητσοτάκη, το στοίχημα που για να κερδηθεί θα επιστρατεύονταν όλες οι διαθέσιμες δυνάμεις και κάθε πιθανός πόρος. Κι αν δεν σας αρκεί η δική μας εκτίμηση, ρωτήστε όποιον τουριστικό επιχειρηματία, μικρό ή μεγάλο, γνωρίζει ο καθένας σας: Υπάρχει συνεκτικό και ολοκληρωμένο σχέδιο της κυβέρνησης για τον Τουρισμό, ναι ή όχι;
Αντί σχεδίου με συγκεκριμένες δράσεις και συγκεκριμένες προσδοκίες, η υπόθεση Τουρισμός, για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, αποδεικνύεται… state of mind. Ένα αφηρημένο ιδεολόγημα, τόσο μοντέρνο όσο το «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου» και τόσο επίκαιρο, που δεν έχει εντελώς τίποτα να πει στον υποψήφιο επισκέπτη της χώρας για το «διαφορετικό καλοκαίρι» του κορονοϊού. Η προδιαγραφόμενη αποτυχία, δε, γίνεται ακόμη μεγαλύτερη αν σκεφτεί κανείς ότι πίσω από την καμπάνια που παρουσιάστηκε τις προάλλες μετά βαΐων και κλάδων, βρίσκεται μία dream team «αρίστων», οι οποίοι υποτίθεται πως βρίσκονται εδώ για να βοηθήσουν τη χώρα να αλλάξει επίπεδο, συνεπαρμένοι από το «όραμα» Μητσοτάκη.
Διότι το πρόβλημα, φίλες και φίλοι, δεν είναι αν η καμπάνια κοστίσει 32, 22 ή 12 εκατομμύρια, αλλά αν αποτελεί αυτό που χρειάζεται ο ελληνικός Τουρισμός για να μπορέσει να κάνει τη θετική έκπληξη, κόντρα στην πανδημία, κρατώντας τη χώρα όρθια. Το πρόβλημα είναι ότι ο Στηβ Βρανάκης, ο πρώτος στα χρονικά chief creative officer ελληνικής κυβέρνησης, δεν θα μπορούσε ούτε κατά διάνοια να παρουσιάσει και να υπερασπιστεί μία τόσο αδύναμη ιδέα στη Google από την οποία προέρχεται. Ούτε η διαφημιστική Frank and Fame θα τολμούσε ποτέ να πάει σε πελάτη της από τον ιδιωτικό τομέα πρόταση, με σλόγκαν κλεμμένο κατά τα τρία πέμπτα από καμπάνια άλλης εταιρίας.
Τόση… αριστεία μαζεμένη, δηλαδή, με μοναδικό σκοπό να διαχειριστεί -με απευθείας ανάθεση, μην το ξεχνάμε- η ιδιωτική Marketing Greece ένα σημαντικό κονδύλι το οποίο, αντί να ενισχύσει αποτελεσματικά τον νούμερο ένα κλάδο που μπορεί να βγάλει την Ελλάδα από το τέλμα της ύφεσης, θα καταλήξει απλώς να ενισχύσει τους μιντιακούς φίλους της κυβέρνησης. Όπως, ακριβώς, έγινε και με τα πακέτα του κορονοϊού που μοίρασαν ο Πέτσας και η Initiative, φυσικά χωρίς να δώσουν σε κανέναν λογαριασμό.
«Κερασάκι στην τούρτα» της αποτυχημένης διαχείρισης του κομβικού ζητήματος του Τουρισμού, η προχτεσινή «αποκάλυψη» ότι ο Κωνσταντίνος Λούλης, ο γενικός γραμματέας του σχετικού υπουργείου δεν πληροί τα οριζόμενα από τον νόμο για να κατέχει θέση γραμματέα, αφού δεν είναι πτυχιούχος ανώτατης εκπαίδευσης. Δύο ημέρες μετά ο… τεχνικός κυλινδρόμυλων, που κανείς δεν κατάλαβε με ποια ιδιότητα -εκτός της φιλίας του με τον Μητσοτάκη- βρέθηκε στο υπουργείο Τουρισμού, παραμένει στο πόστο του, δίπλα στο οποίο, σύμφωνα με πληροφορίες, έχει τοποθετήσει ως μετακλητή και τη σύζυγό του. Αλλά, γιατί να φύγει ο πρώην αλευροβιομήχανος; Τι περισσότερο ξέρουν για τον Τουρισμό οι υπόλοιποι της παρέας;
Το editorial του σημερινού φύλλου της «Finance & Markets Voice»
