Ο Τραμπ μαζεύει ψήφους εκεί που χύνεται το αίμα

Είναι αμφίβολο αν ο Ομάρ Ματίν, ο μακελάρης του Ορλάντο γνώριζε την ώρα που γάζωνε τους θαμώνες του γκέι κλαμπ Pulse ότι θα κατέληγε να ταρακουνήσει την αμερικανική κοινωνία και την πολιτική σκηνή σε τόσα διαφορετικά επίπεδα, αγγίζοντας τόσα διαφορετικά ευαίσθητα θέματα: το ζήτημα της αντιμετώπισης του ριζοσπαστικού ισλάμ και συνάμα την ισλαμοφοβία της χώρας, το καυτό ζήτημα της οπλοκατοχής, τη στάση της κοινωνίας έναντι της κοινότητας των γκέι και συνάμα τη στάση της έναντι των Λατίνων.

 

Βεβαίως, σε αυτό βοήθησε, προφανώς, ότι βρισκόμαστε σε χρονιά εκλογών, μόλις ένα μήνα πριν τα κομματικά συνέδρια και περίπου έξι μήνες πριν την κρίσιμη ώρα της κάλπης. Αποτέλεσμα ο πολιτικός… καυγάς να ξεσπάσει από νωρίς, πριν το σοκ της χώρας -από τη μεγαλύτερη μαζική επίθεση ενόπλου στην ιστορία των ΗΠΑ- καταλαγιάσει και ο θρήνος δώσει τη θέση του στο θυμό και το φόβο.

 

Συναισθήματα, δηλαδή, που έχουν πλέον ριζώσει βαθιά στην ψυχοσύνθεση των Αμερικανών, μετά την 11η Σεπτεμβρίου, και δεν χρειάζονται ιδιαίτερη… ώθηση για να επανέλθουν στην επιφάνεια.

 

 

Το γεγονός ότι οι αρχές δεν έχουν ακόμη αποσαφηνίσει οριστικά τα κίνητρα του Ματίν, πόσο μάλλον να επιβεβαιώσουν επίσημη συνεργασία του με τον ISIS, ελάχιστη σημασία έχει.

 

Το γεγονός ότι ο αφγανικής καταγωγής Αμερικανός είχε βρεθεί στο παρελθόν στο στόχαστρο έρευνας του FBI, χωρίς ωστόσο το όνομα του να βρίσκεται στο περίφημο terror watch list, ότι είχε επιδείξει τάσεις θαυμασμού του ισλαμικού χαλιφάτου και ότι φέρεται να ορκίστηκε πίστη στον ISIS, σε τηλεφωνική του κλήση στην άμεση δράση, ήταν αρκετά στοιχεία για να βαφτιστεί «τζιχαντιστής μοναχικός λύκος», ειδικά από τους Ρεπουμπλικάνους και τον Ντόναλντ Τραμπ, για τον οποίο το επεισόδιο ήταν κυριολεκτικά… βούτυρο στο ψωμί του.

 

 

Μάλιστα, ο μεγιστάνας μονομάχος δεν περίμενε καθόλου για να… πάρει αμπάριζα και σε μία τηλεοπτική τοποθέτησή του εμφανίστηκε λάβρος κατά του Λευκού Οίκου, των Δημοκρατικών και της αντιπάλου του, Χίλαρυ Κλίντον, κατηγορώντας τους ότι διστάζουν ακόμη και να χαρακτηρίσουν το χτύπημα ως επίθεση του «ριζοσπαστικού ισλάμ».

 

Με τη χαρακτηριστική ωμή του γλώσσα, ο κ. Τράμπ κάλεσε τον Μπάρακ Ομπάμα να παραιτηθεί, επειδή θέλει να αφοπλίσει τους Αμερικανούς (αναφορά στο θέμα της οπλοκατοχής) και να αφήσει τους τζιχαντιστές να τους… σφάξουν και επειδή θέλει να αυξήσει τον αριθμό των ξένων (Σύρων κυρίως) μεταναστών στη χώρα. Αναλόγως… ξεσπάθωσε κατά της Χίλαρυ Κλίντον και του «καταστροφικού» μεταναστευτικού της πλάνου που θέλει να… γεμίσει τη χώρα τζιχαντιστές.

 

 

Το γεγονός ότι όλοι οι μετανάστες, ακόμη και οι μουσουλμάνοι ή οι μουσουλμάνοι Αμερικανοί πολίτες πρώτης ή δεύτερης γενιάς, δεν είναι δυνατόν να είναι εξτρεμιστές και να ταυτίζονται με τον ISIS, είναι μία… τεχνική λεπτομέρεια που ο Ρεπουμπλικανός μονομάχος βολικά επιλέγει να αγνοεί. Όμως, το βασικό είναι ότι καλώς ή κακώς (αναλόγως με την προσωπική άποψη του καθενός) η αυξανόμενη στρατιά των οπαδών του συμφωνεί απόλυτα μαζί του, με τις απόψεις του, τις προτάσεις του, το -κατά μία έννοια- «αντισυστημικό» προφίλ του, καταφέρνοντας να τον επιβάλει κυριολεκτικά στο κόμμα ως προεδρικό υποψήφιο, με επόμενο και αρκετά εφικτό στόχο την κατάκτηση του Λευκού Οίκου.

 

 

Ο Τραμπ, άλλωστε, γνωρίζει καλά ποιο είναι το target group του. Η απόφαση του να «σηκώσει» στην ομιλία του το θέμα της οπλοκατοχής, δηλώνοντας, δε, υπερήφανος που αποτέλεσε τον πρώτο μονομάχο που έλαβε από νωρίς την ψήφο της NRA, ήτοι του πανίσχυρου λόμπι των κατόχων όπλων, δεν ήταν διόλου τυχαία. Όπως δεν ήταν τυχαίος ο τρόπος που απέφυγε, εμφανώς, να κάνει την παραμικρή αναφορά στις συνθήκες και τον τόπο της τραγωδίας, ευθυγραμμιζόμενος με τη στάση πολλών ακόμη Ρεπουμπλικάνων που παρακάμπτουν (βολικά) το γεγονός, ότι η επίθεση έγινε σε ένα εμβληματικό κλαμπ για τη γκέι κοινότητα της χώρας και, άρα, πολλά από τα θύματα ήταν ομοφυλόφιλοι.

 

Το στοιχείο αυτό αφορά πολιτικά μόνο τους Δημοκρατικούς, που παραδοσιακά έχουν πολύ καλύτερες σχέσεις με τους ψηφοφόρους της LGBT κοινότητας, όπως και τους ψηφοφόρους λατινικής καταγωγής, όπως φάνηκε και από την αντίστοιχη τοποθέτηση Δημοκρατικών στελεχών, αλλά και της Χίλαρυ Κλίντον.

 

 

Με δεδομένα, λοιπόν, τα άμεσα πολιτικά οφέλη, το θέμα δεν θα ξεφουσκώσει γρήγορα, τροφοδοτούμενο και από την επικαιρότητα της έρευνας. Αν και πολλά θα εξαρτηθούν από την εξέλιξη της συζήτησης για την αντιμετώπιση του ISIS, δεδομένου ότι ακόμη δεν έχουν γίνει επίσημες αναγγελίες για νέα μέτρα δράσης κατά του χαλιφάτου, με την κυβέρνηση πιθανότατα να περιμένει την οριστική ετυμηγορία για το ισλαμικό «αποτύπωμα» της επίθεσης.